Festivali i 11-të, në mbrëmjen e dytë risolli në skenën e improvizuar të Bunk’Art1 7 këngë të tjera nga ngjarja më e zhurmshme artistike e diktaturës. 7 këngë ku arti flet me të vetmen gjuhë që nuk i rri ngushtë, atë të lirisë, të ndjesive personale, të shpresës e mendimit futurist. Kjo shprehi faqebardhë, që fillimisht u lëvdua mendimi gati “uniform” i popullit, sapo ndjeu zemërimin e udhëheqësit Enver Hoxha edhe të sërës së tij, iu kthye artistëve kundër, duke shënjuar fatet e tyre.
Justina Aliaj, si 47 vite më parë befason publikun, e ndalon në Bunk’Art për të treguar përjetimin e saj. Më shumë se 18 vite e privuar nga aktrimi e kënga, bukuria e talentit të saj, hijeshia e artistes, kishte verbuar logjikën e diktatorit.