Për ata që festojnë nga 'mërzitja' për negociatat me BE

Ka një nxitim të opozitës për të festuar mos çeljen e negociatave të Bashkimit Europian me Shqipërinë, bazuar në deklarata sporadike lobistësh, apo të nxjerra nga konteksti prej disa politikanëve europianë, nga ata që e duan vërtet Shqipërinë, si kancelarja Merkel.

Shqipëria dhe Maqedonia realisht kanë marrë miratimin e Këshillit më 25 mars dhe presin të miratojnë një kornizë të çeljes së negociatave, për të shkuar tek konferenca e parë.

Maqedonia po përballet me një veto të paparashikuar nga Bullgaria, që me sa duket është problem i raporteve të brishta personale mes Zaevit dhe udhëheqjes bullgare, duke përdorur një kontekst historik.

Shqipëria ka ato kushtet e famshme të plotësimit të Gjykatës Kushtetuese dhe klimës politike në Shqipëri, të cilat janë si një thes, që sa herë ta shkundësh nxjerr tym.

Gjykata Kushtetuese është bërë si “Guri i Sizifit”, që sa mbërrin në majë, rrokulliset sërisht poshtë, për shkak të tekave të Ilir Metës dhe segmenteve që ai kontrollon në sistemin e drejtësisë.

Po të mos ishte e përfshirë në këtë histori  ambasadorja e SHBA, që po i rri si xhandar tek koka procesit, do të ishim ende shumë larg. Falë saj mund ta plotësojmë ndoshta këtë muaj.

E gjithë historia është zhvendosur drejt muajit mars, kur Parlamenti Europian duhet të miratojë në seancë plenare rezolutën për nisjen e negociatave, pasi Këshilli të ketë miratuar kornizën negociuese për dy vendet.

Drafti i Komisionit të Jashtëm të Bashkimit Europian, të cilin e siguroi gazeta TemA, mbështet “thirrjen e Konferencës së Parë pa vonesa të mëtejshme pas miratimit të kornizës negociuese nga Këshilli.” (Pika 2)

Drafti i Rezolutës  thekson rëndësinë e zgjedhjeve të 25 prillit dhe zbatimin e ndryshimeve në Kodin Zgjedhor miratuar në Korrik të këtij viti.

Pra siç duket, qartë Parlamenti Europian nuk ka bërë ndonjë hap pas në vullnetin për të çelur negociatat.

Këto duartrokitjet dhe fishekzjarrët e festës që ndez opozita, me shpresë se ka bllokuar integrimin, në rastin më të keq për ta, janë të parakohshme, dhe në rastin më të mirë për ta, janë të padenja për dikë që pretendon se do negociatat, por bën festë që ato nuk po çelen.

Po ti shtosh kësaj dhe faktin, që fishekzjarrët e festës i ka ndezur Ilir Meta dhe familja Berisha, atëherë bëhet dhe më e qartë që gëzimi buron nga dëshira për të mos u çelur kurrë.

Se njeriu në rast se mërzitet vërtet nga mosçelja  e negociatave, nuk feston. Maksimumi njerëzit e dëshpëruar pinë. Por Ilir Meta nuk më duket se pi kohët e fundit nga mërzitja që nuk po çelen negociatat, por nga mërzitja se mos çelen.

Festë të parakohshme për mos çelje negociatash bëhet vetëm në Shqipëri, dhe bëhet nga Ilir Meta dhe Sali Berisha, nga ata që premtojnë ta kthejnë 25 prillin në “referendum pro negociatave me BE”.

Prisni njëherë se mos hapen para 25 prillit dhe ngeleni pa motiv për të shkuar në zgjedhje. Dhe çfarë është me e keqja për ju, edhe pa festë!

TAG:
• BE
• Ilir Meta
• sali berisha
• integrimi ne be