Znj. Xhabija, u nderuat me Urdhërin Naim Frashëri i Artë, si ndiheni?
Jam shumë e lumtur dhe e nderuar që pas shumë vitesh të largëta pune të nderohem me urdhërin "Naim Frashëri i Artë". Për mua është një nder i madh që të kem këtë urdhër në karrierën time si gazetare aq më tepër që më jepet në një ditë të veçantë për ne gratë siç është 8 marsi.
Keni qënë spikerja e parë e radio Shkodrës në vitin 1945, si e kujtoni atë kohë?
Isha vetëm 20 vjeçe kur fillova të punojë si spikere në radio "Shkodra". Punonim në një ambient të vogël me dy dhoma, por problemet dhe temat që trajtoheshin aty ishin shumë të mëdha. Në Shkodër flisnim për problemet sociale që shqetësonin shoqërinë e asaj kohe. Duke mos pasur radio nëpër shtëpi, zëri im dëgjohej në gjithë qytetin me anë të altoparlanteve të vendosura në rrugët e qytetit.
Cfarë temash trajtonit kryesisht?
Temat ishin nga më të ndryshmet, probleme shoqërore, probleme të fanatizmit, si të hiqnim ferexhetë, problemet e emancipimit të gruas, si të ngriheshin sa më shumë shkolla për të parandaluar analfabetizmin, etj.
Parë në kënvështrimin e sotëm, mendoni që media ishte një nga faktorët për zgjidhjen e këtyre problemeve?
Kjo ishte një sfidë për ne dhe mendojë që arriti të depërtonte më mendësinë e njerëzve të asaj kohe. Po përveç kësaj njerëzit e shikonin radion edhe si një vend argëtimi pasi jepej muzikë popullore, muzikë e lehtë. Meqënëse nuk ka pasur as radio, as television njerëzit i dëgjonin këto nëpërmjet altoparlantëve.
Si e kujtoni eksperiencën tuaj në radio Moska, keni hasur ndonjë moment të vështirë?
Unë isha spikerja e parë e Radio Moskës, ose më saktë shqiptarja e parë që fola në gjuhën shqip. Nuk kujtojë ndonjë moment të vështirë, sepse isha spikere lajmesh. Punomin 7 veta nga Shqipëria por vetëm unë isha efektive të tjerët ishin me honorare.
Në Moskë u shpërngula bashkë me tim shoq, ai ishte student ndërsa unë gazetare. Të dy mësuam rusishten në mënyre të shkëlqyer.
Si vazhdoi karrierë juaj më pas?
Me tu kthyer në Shqipëri u emërova si drejtore e radio Kuçovës. Punova përreth 3 vjet si drejtuese e kësaj radioje dhe u shkëputa në vitin 1956 për të kaluar në fushën e arsimit.
Ju mungoi gazetaria kur kaluat në arsim?
Nuk më ka munguar sepse unë jepja gjuhë shqipe dhe letërsi. Ju jepja dije fëmijëve dhe kjo ishte shumë kënaqësi.
Sa e vështirë ishte për një grua të punonte si gazetare në atë kohë?
Ishte shumë e vështirë për një grua të punoje si gazetare, por unë e kisha thyer konceptin sepse isha shumë e përparuar. Unë kisha mbaruar shkollën e mesme në Shkodër, në kohën kur shoqet e mia ishin te mbyllura në shtëpi dhe ishin me ferexhe. Kisha marrë maturën në vitin 1943, kulturën e kishim shumë të madhe sepse kemi pasur pedagogë që kishin studiuar jashtë shtetit dhe kryesisht në Perëndim. Por përpos kësaj kemi studiuar shumë, për 8 vjet kam stuiduar italisht e latinisht ndërsa më pas frengjisht. Mendojë që isha e përgatitur si gazetare pavarësisht se nuk kishte shkollë gazetarie.
Si ju duket gazetaria sot dhe cila do të ishte këshilla që do ti jepnit gazetarëve të rinj?
Gazetaria tani është më e lirë, ka ecur shumë përpara. Gazetarët e rinj duhet të lexojnë shumë dhe nuk duhet të shohin vetëm televizor. Duhet ti futen problemeve më në thellësi, si dhe të zotërojnë shumë mirë gjuhën shqipe. Shumë herë televizionet bëjnë gabime, gazetarët i shkruajë fjalitë përsëprathi dhe nuk kuptohet mendimi fare . Kurse ne na ka përgatitur shumë latinishtja.
(sg/shqiptarja.com)