Nuk është se nuk i dua lekët, por dalja e analistëve të paguar nëpër ekrane është një shëmti kulturore, një mashtrim i madh publik mbi transparencën dhe mbi të gjitha një fyerje për debatin publik

Është i prekshëm ankthi që ka kapur planetin me ndryshimin e politikave tradicionale që si shtylla të shenjta të akropolit Botë, mbanin në këmbë çdo gjë e gjithçka. Në këtë paqëndrueshmëri, mund të ndodhë që ne, në Shqipërinë e vogël, të durojmë, rezistojmë e përparojmë.

Ju kujtohet slogani Rilindja 2013 dhe foto e 12 socialistve nga të cilët prej tyre 10 janë në burg dhe krahasoheshin me Rilindasit e 1912? Krahas socialistve ishin fotot e Luigj Gurakuqit, Isa Boletinit, Ismail Qenalit etj. 

Disidenca politike është një fenomen që zakonisht shfaqet në regjime autoritare, ku individë të guximshëm sfidojnë pushtetin për të kërkuar demokraci dhe liri.

17 vjet më parë, 15 marsi qëlloi e shtunë, njësoj si këtë vit. Ndërsa njerëzit ende nuk ishin nisur nga Tirana për fundjavë, një shpërthim i tmerrshëm mori jetën e 26 qytetarëve, plagosi rreth 300 të tjerë dhe hodhi në erë një fshat të tërë.

Duhet që edhe në Shqipëri ta dinë partitë politike se: kryetari i një partie politike, në funksion të opinionit publik, në përzgjedhje, dhe psikologjikisht, ëshrë mall. Sepse, ashtu si edhe malli, vlera e kryetarit të një partie del në treg, domethënë në një proces zgjedhor me vota në elektorat.

Ne duam dhunë, skandale dhe ndëshkime spektakolare, dhe sa më shpejt të jetë e mundur; dhe këto i duam më shumë sesa proceset e gjata dhe të mërzitshme të drejtësisë.

Nuk ka asnjë mundësi reale që të caktosh minimumin jetik zyrtar, rrogën mesatare 1.200 euro dhe atë minimale 500 euro as në tre muajt e parë dhe as në vitin e parë të një qeverisjeje. Që të realizohen premtimet ekonomike të partisë sonë kryesore në opozitë, duhet ta kemi rritjen ekonomike vjetore 38 perqind. Zotimet e PD mund të arrihen vetëm nëse borxhi publik rritet me 30 përqind, ose taksat me 15 përqind më shumë, ndryshe buxheti i Shtetit shkon në kolaps

Sforcimi për të imituar sloganin e Donald Trump, “Ta bëjmë Amerikën të madhe përsëri”, ka vënë në vështirësi strategët e fushatës së Berishës, duke e modifikuar fjalën “të madhe” në “madhështore”.

Çfarë ka në mendje Sali Berisha me të tijtë me “Shqipërinë madhështore”?! Me kë epokë të vendit e krahasojnë? Kur paskërkish qenë ndonjëherë madhështore Shqipëria dhe ne na e paskan fshehur në histori

Pothuaj 3.73 milionë shtetas shqiptarë e kanë të drejtën e votimit në zgjedhjet e 11 majit (sipas listës paraprake të zgjedhësve të publikuar nga KQZ).

Burri i vërtetë, Burri me Kanun, niset në luftë për të vrarë ose për tu vrarë. Nuk fshihet nëpër lista, procedura, vrima, nuk i bën dredha plumbit, i del kundërshtarit përballë, mundësisht në duel.

Është një tragjedi për botën e lirë, por para së gjithash është një tragjedi për Shtetet e Bashkuara. Mesazhi i Trump është se nuk ka kuptim të jesh aleati i tij pasi ai nuk do t'ju mbrojë, ai do t'ju vendosë më shumë taksa doganore sesa armiqve e tij dhe do të kërcënojë se do t'ju pushtojë territoret duke mbështetur diktaturat që ju pushtojnë.

Lodra më e çmuar që mund t’i blini fëmijës tuaj është koha dhe loja që ju zhvilloni me të.

“Televizionet do të kënaqen me këtë material” – ishte komenti i Trumpit, pas takimit të paprecedent me presidentin Zelenskyy në Shtëpinë e Bardhë javën e kaluar. Ky koment instinktiv i Trumpit reflektoi mendësinë qeverisëse të Trumpit.

Janari 2025 solli shitje produktesh bujqësore jashtë vendit 34 për qind më shumë dhe me vlerë 14.5 për qind më të madhe. Nuk kishte ndodhur në njëzet vitet e fundit. 52 milionë euro subvencion shtetëror vitin e kaluar. U mbështet fort nafta në bujqësi

Sado që kjo lloj narrative mund të riciklojë polarizimin se kush i bëri rrugët më mirë Berisha apo Rama, nëpërmjet një retorike grishëse në panelet e darkës, thelbi është se nuk ka gjë të re. Njësoj sikur bën pemën e vitit të ri me rraqet e vitit të vjetër, për të kursyer e për të mos u lodhur, por fëmijët që kërkojnë gjithnjë të renë, as do t’ja hedhin sytë

Të kesh paturpësinë, partinë që ta krijuan, votuan, ndihmuan të tjerët, ta vrasësh dhe ta varrosësh, jo me duart e tjetrit, që pastaj të dyshosh në është gjallë apo ka vdekur, por me duart e tua, dhe pa tu dridhur qerpiku të premtosh duke uluritur se do e ngjallësh, a ka absurd kriminal më madhështor?

Kryepeshkopi Anastas u zgjodh pak më vonë, në vitin 1992, në mënyrë të jashtëzakonshme nga sinodi i Patriarkanës Ekumenike, në fronin e Kishës së Shqipërisë, të cilës i kishte akorduar autoqefalinë në vitin 1937.

Që nga fillimi i protestave të studentëve së pari si protestë me shkas tragjedinë e stacionit hekurudhor në Novi Sad, e tashmë protestë kundër percepcionit të tyre se Serbia nuk është shtet demokratik e funksional-terminologjia e pushtetit ishte për “fëmijët” të cilët kanë ngritur kërkesat e tyre.