Ajo që i mungon Opozitës është një figure të fortë publike, karizmatike, e pa konsumuar që do të fitonte zgjedhjet. Situata aktuale politike në vend, nëse do të ecin me logjikën e shumicës se Spak është rezultat i SHBA, atëherë nëse kjo është e vërtetë, mund të kemi edhe surprizat krejt të papritura politike.

Në Partinë Demokratike, për fat të keq, vija nuk është as statutore, as morale, as institucionale. Vija është personale. Është ajo që vendos Berisha dhe vetëm Berisha.

Roli i “Nismës Thurje” në politikën shqiptare kishte kohë që ishte thuajse zero dhe ishte diskredituar edhe më tej nga praktika groteske e kandidimit të dajove, tezeve dhe të afërmve në listat për Kuvend ,një sjellje që e ktheu moralizmin politik në një karikaturë familjare.

Shqiptarët kanë numrin më të madh të të anketuarve që duan të largohen për një jetë më të mirë në Europë dhe, ashtu si gjithë vendet e rajonit, edhe ata e mbështesin integrimin në Bashkimin Europian dhe kanë besim se kjo do të ndodhë deri në vitin 2030.

Ndër 1.9 milionë banorët e rritur të Shqipërisë, vetëm 1.46 milionë morën pjesë në zgjedhjet parlamentare të 11 majit. Pra, vetëm 77% e tyre.

Janë me gishtat e njërës dorë rastet kur një politikan ka zgjedhur të largohet vullnetarisht nga pushteti për arsye përgjegjësie morale apo politike.

Tani jemi në një fazë, ku SPAK vetë, pa e çuar në gjykatë ka vendosur të bëjë nj betejë frontale në Parlament për provat që ka. Një betejë e cila nga të dyja palët është konsideruar siç duket e domosdoshme.

Çdo ditë mediat transmetojnë vetëm fjalimet dhe përpjekjet e dështuara të kësaj opozite, e cila ka harruar se ndryshimi nuk vjen nga politikanë të konsumuar, por nga prurje të reja, të papërlyera, të distancuara qartë nga politika e vjetër dhe me ide të reja, të mbështetura në bindje të qarta të djathta dhe në mbrojtje reale të elektoratit të djathtë.

Lënia vullnetare e imunitetit dhe dorëheqja nga detyra do të ishin një akt i fortë politik dhe qytetar. Do të ishte një sinjal i qartë se askush nuk ka nevojë për mburoja kushtetuese për të provuar pafajësinë e tij.

Mjafton të ndjekësh konferencën e Sali Berishës pas çdo operacioni të SPAK dhe e kupton pse nuk përfiton opozita nga goditjet që merr qeveria.

Ky  vend nuk po gjen qetësi, nga sulmet barbare ndaj organeve të drejtësisë. Nuk ka ditë, që politikanë dhe ish-drejtues të lartë, që janë nën hetim apo po gjykohen, të mos i sulen SPAK-ut, GJKKO-së, ministrit të Drejtësisë, apo të merren me familjarët e tyre

​Ndërsa Salianji po e shkund sistemin nga brenda duke kërkuar rindërtimin e aksionit opozitar mbi bazën e spontaneitetit, Lapaj po e shkund sistemin nga jashtë duke u bërë zëri i kauzës qytetare, i pakompromentuar nga politika e vjetër.

Berisha, i cili është konsumuesi më i madh i medias në historinë e politikës shqiptare, edhe kur nuk ka për të thënë asgjë, u injorua nga media pikërisht në një moment që qoftë edhe për balancë ai mund të ishte interesant.

Grupet e deritanishme nuk e kanë problem të votojnë kundër PS, thjeshtë urrejnë, madje në kulm Sali Berishën. Mbani mend zgjedhjet e bashkisë së Tiranës të 2011 kur i morri holandezi fluturues, siç thoshte dritë pastë Artur Zheji.

Vetëm një pjesë e vogël e gjimnazisteve, ata që kanë mësuar sistematikisht për 3 vite, arrijnë të shkollohen në fakultete, të mbarojnë studimet e larta, dhe të punësohen. Ka mbi 2 dekada që sistemi arsimor çalon në disa drejtime

Ajo që po ndodh është më e sofistikuar: një zhvendosje e pushtetit nga hapësira politike e dukshme (parlamente, zgjedhje, debate publike) drejt hapësirave teknike, kontraktuale dhe algoritmike, të cilat janë shumë më pak të aksesueshme për qytetarët dhe shumë më pak të kontrollueshme në mënyrë demokratike.

Këtyre akuzave iu bashkua dhe Berisha, teksa akuzoi jo vetëm Salianjin por dhe Kadiun, fituesin e primarëve në Tiranë, se nuk janë përfshirë në fushatën e PD, duke marrë menjëherë reagimin e tyre se po bëhen akuza të pavërteta.

Kërkesa kryesore e Lëvizjes së Adriatik Lapajt, tashmë i ngujuar para Kryeministrisë, është për një qeveri tranzitore dhe pas një periudhe kalimtare, ku teknokratët do marrin në drejtim vendin, të realizohet një organizim model zgjedhjesh.

Kosova ka një Marrëveshje Stabilizim Asociimi me BE-në. Kosova përfiton edhe nga mjetet e paraanëtarësimit, ani pse qindra miliona i janë bllokuar me masat ndëshkuese që edhe në Bruksel e pranojnë se kanë qenë gabim.

Po të paguhem, shëndeti im keqësohet. Më merren mentë. Më dridhen gjunjët, më vjen për të vjellë. Shkrimet nuk buçasin, nuk magjepsin, nuk ekzaltojnë, nuk lumturojnë.