Benito Mussolini teorizoi se "ka vetëm një metodë më efikase se propaganda për të rreshtuar njerëzit nga ana jote, dhe ajo është frika!" Pra metoda e Berishës bazuar në bullizim dhe linçime publike ndaj gazetarëve, prokurorëve, poliitkanëve ose edhe aleatëve është fashizëm!

Si gjithmonë, Këlliçi përmbys realitetin. Me një postim surreal ka përgënjeshtruar Bollinon, duke pretenduar se ka qenë ai – pra i akuzuari – që ka refuzuar pajtimin. Dhe për ta bërë çështjen edhe më qesharake, Këlliçi premton “prova të reja” kundër Carlo Bollinos.

Gjunjëzimi para Greqisë dhe premtimet për biznese, vijë detare, nuk ishin mesazhe për emigrantët shqiptarë në Greqi, por lëmoshë për mbështetje ndaj Athinës zyrtare.

Pas 30 vitesh ku në Shqipëri gjyqtarët dhe prokurorët ishin në shërbim të politikanëve, reforma që solli lindjen e SPAK ka rikthyer me në fund kuptimin e fjalës “drejtësi”. Por procesi i normalizimit ende nuk ka përfunduar, dhe në një vend civil dhe demokratik, është gjithmonë më e pranueshme që një fajtor të jetë i lirë sesa një i pafajshëm në burg.

Ky është modeli politik që ende sot, në vitin 2025, vazhdon të propozojë Sali Berisha. Një model që nuk respekton kurrë inteligjencën e atyre që e dëgjojnë. Që nga viti 1992, në fakt, Berisha i konsideron votuesit njerëz inferiorë ndaj tij, injorantë dhe pa kujtesë. Një verbëri dhe një megalomani tipike për të gjithë diktatorët e historisë.

Rreth SPAK-ut është krijuar një mit i cili, për të qëndruar në nivelin e pritshmërive të mëdha që ka ngjallur, duhet të garantojë standarde maksimale të neutralitetit, ekuilibrit, barazi, transparencës dhe pavarësisë absolute. Kur themi pavarësi duhet të nënkuptojmë pavarësinë nga sistemi politik dhe jo nga kontrolli gjyqësor. Por ligji përcakton se SPAK kontrollohet vetëm nga SPAK.

Korrupsioni i Erjon Veliajt: një pagesë prej 13.000 eurosh kundër tenderëve publikë për 200 milionë euro! A është e besueshme?

Tre muaj nga dita e zgjedhjeve, elektorati gri, edhe këtë herë tregoi se nuk i beson Sali Berishës, duke mos dalë në bulevard krah tij. Ja pse ky është një lajm dhe një provë shumë e keqe për ish-qeveritarët.

Sot, struktura e paligjshme e Sali Berishës më ka ndjekur dhe më ka spiunuar. U shqetësuan se në Gjykatën penale ku e kam kallëzuar, nuk kanë prova për të vërtetuar shpifjet e tyre ndaj meje.

Cfarë detyrimi ka një media private (qoftë televizion apo portal web) për t'u dhënë hapësirë ​​të gjitha forcave politike të pranishme në vend? Prania e qindra radiove dhe televizioneve dhe mijëra faqeve në internet, të gjitha në konkurrencë të ashpër me njëra-tjetrën, e bën Shqipërinë një vend të prekur nga kakofonia dhe obeziteti informativ dhe jo nga mungesa e informacionit.

Ai i urren të gjithë edhe sepse nuk mundet më të vjedhë, prandaj me perversitet tipike komuniste ai akuzon të tjerët se kanë bërë atë që ai do të kishte bërë në vend të tyre.

Bëjmë një njoftim publik për Belind Këlliçin: seanca e tretë është caktuar më 27 janar, ora 10:30! Nëse ai dhe Jamarber Malltezi kanë thënë të vërtetën dhe kanë dokumente për të provuar që akuzat e tyre nuk janë shpifje, nuk kanë asgjë për të pasur frikë. Po atëherë përse Belo fshihet si një fajtor?

Më shumë se një mosbindje civile (e cila është një lëvizje proteste spontane që buron nga populli dhe që vazhdon pandërprerë për ditë e javë), kjo duket si një ‘mosbindje politike’ kundër SPAK-ut.

Nuk e di nëse kjo ndodh nga përtacia apo nga injoranca, por shumë kritikë, siç ndodh shpesh, janë ndalur te titulli, pa arritur ta lexojnë tekstin, të cilin e sqaroj për qartësi.

Në tridhjetë vitet e pandëshkueshmërisë së përjetuar në Shqipëri, ka aq shumë krime për t'u ndëshkuar, saqë beteja e SPAK-ut do të rrezikojë gjithmonë të shfaqet e padrejtë ose selektive për njërën palë ose për tjetrën, kur realisht do të mjaftonte një Drejtësi e Pranueshme. 

Meta është akuzuar nga SPAK kryesisht për episode korrupsioni të kryera gjatë një periudhe kur Ilir Meta ishte në qeveri me Partinë Socialiste, por Sali Berisha e mbron verbërisht. Ose Berisha ka bashkëpunuar me aferat e Metës edhe kur ishte në opozita, ose kjo mbrojtje është një tjetër vetëvrasje politike

Ndoshta Ervin Salianji nuk e meritonte të ishte i pari që të paguante këtë çmim të lartë, por dënimi i tij duhet të vlejë si një paralajmërim për të gjithë shpifësit. Kur të vijë momenti i së vërtetës, çmimi që duhet të paguajë ai që ka gënjyer qellimisht, siç shihet me Ervin Salianji, është shumë, po shumë më i lartë nga sa kanë imagjinuar ndonjëherë.

Në përpjekje për të demonstruar se janë viktima të persekutimit politik në procesin e korrupsionit, Sali Berisha dhe familja e tij harrojnë të tregojnë se zotërojnë vlerën më të rëndësishme për ata që pretendojnë se janë të zgjedhur: Të qenit liberal dhe demokrat. Kërcënimet dhe shpifjet ndaj gazetarëve, sulmet ndaj sistemit të drejtësisë dhe kriminalizimi stalinist i çdo kundërshtari politik, demonstrojnë të njëjtën intolerancë të dhunshme dhe joliberale ndaj të tjerëve që kanë ushtruar për 33 vjet.

Edhe pse Shqipëria ka numrin më të lartë të mediave në Europë për banorë, shumica heshtin për dosjen e SPAK për familjen Berisha. Po zhduket nga horizonti mediatik edhe ushtria e ''gazetarëve investigativë''. 

500 faqet që përbëjnë dosjen e Spak-ut për privatizimin e Kompleksit sportiv Partizani janë shumë më tepër se një kështjellë e pamposhtur provash. Ato 500 faqe janë fotografia e një sistemi të korruptuar edhe moralisht, ku një aparat i tërë shtetëror u vu në shërbim të padronit-zot të tyre për të shuar urinë e pangopur për para të familjes së tij.