Fjala e Rames ne OKB

Zoti President!

Zonja dhe zotërinj!

Sa herë ka ndodhur, që njerëzimi është përballur në një kohë relativisht kaq të shkurtër, me kaq shumë sfida komplekse si në ditët e sotme?

A ka pasur ndonjëherë, një tjetër periudhë në atë që quhet kohë moderne, që të na është dashur të përballemi me kaq shumë çështje urgjente në të njëjtën kohë?

Kur është koha e fundit që ne mbajmë mend, kur jemi përballur me një perspektivë kaq konfliktuese, atë të një bote frymëzuese që bëhet më e pasur çdo orë, e udhëhequr nga zhvillimet e jashtëzakonshme të shkencës dhe të teknologjisë dhe në anën tjetër,  atë të një planeti që duket se ka humbur rrugën e tij, energjinë, vizionin dhe është përfshirë në një vorbull që e tërheq poshtë?

Nuk ka përgjigje të thjeshta për pyetje të tilla komplekse. Ende, faktet janë kokëfortë dhe në shumë aspekte, edhe realiteti duket i zymtë.

Terrorizmi dhe ekstremizmi global vazhdojnë të kërcënojnë vlerat tona dhe mënyrën tonë të të jetuarit. Ata janë shndërruar në një kërcënim të vazhdueshëm, me aftësinë e tyre për të goditur qorrazi, kudo, pa përjashtim, me pasoja shumë të mëdha, siç kemi përjetuar shumë herë, përfshi në të shkuarën e afërt.

Disa konflikte brutale dhe në dukje të pazgjidhshme vazhdojnë të shkatërrojnë jetët e miliona njerëzve, duke kërcënuar të ardhmen e brezave të tërë.

Konfliktet e armatosura, në ditët tona janë shumë më kompleksë, aktorët e përfshirë më të shumtë në numër. Armët e taktikat e përdorura janë shumë më të sofistikuara. Të tilla janë edhe pasojat që vazhdojnë të shkaktojnë vuajtje të pafundme njerëzore.  

65 milionë njerëz, - numri më i lartë që prej përfundimit të Luftës së Dytë Botërore, - janë shpërngulur forcërisht dhe brutalisht nga shtëpitë e tyre, janë një tregues për dështimin tonë kolektiv.

Ndryshimet klimaterike, një e vërtetë sfiduese që disa ende guxojnë ta vënë në pikëpyetje, janë duke vendosur në rrezik vetë mbijetesën tonë. Kjo vazhdon të përbëjë një prej sfidave më thelbësore të shekullit tonë dhe vazhdon të shkaktojë gjithmonë e më të shumë kriza humanitare.

Katastrofat janë duke u bërë gjithmonë e më të shpeshta dhe intensive. Vetë sezoni aktual i uraganëve në Atlantik na kujton se natyra do të thotë gjithmonë fjalën e fundit, përsa kohë nuk ndërgjegjësohemi për nevojën të përshtatim jetën tonë, sa më parë për të mbrojtur planetin, jetët tona dhe fëmijët tanë.

 

Rendi ndërkombëtar është seriozisht i sfiduar me asgjë të besueshme apo premtuese që të jetë në gjendje ta zëvendësojë.

Më keq, situata në Azinë Juglindore, një krizë e stërzgjatur dhe e përshkallëzuar së fundmi nga politika kokëforta, totalitare dhe paranojake të një regjimi, kanë rikthyer frikën e një konflikti të tmerrshëm bërthamor.

Pabarazia vazhdon të rritet, ndërsa në kontrast, bota bëhet më e pasur. Kjo vendos në pikëpyetje serioze vlefshmërinë e premtimeve dhe garancinë e rezultateve pozitive në dobi të të gjithëve, që kaq shumë herë janë evokuar nga kjo foltore.

Asnjë vend, sado i madh, i pasur apo i fuqishëm, nuk mund të përballë apo të zgjidhë këto probleme i vetëm. Këto sfida kërkojnë një vizion të unifikuar dhe një reagim të bashkërenduar.

Në një botë gjithmonë e më të globalizuar, vizioni dhe veprimet tona duhet të jenë gjithëpërfshirëse dhe universale, duhet të bëjnë bashkë njerëzit, komunitetet dhe shtetet tona.

Dhe unë, lideri i një vendi të vogël, solemnisht ritheksoj zotimin tonë për të bërë besnikërisht detyrën tonë.

Zoti President!

Rritja e ekstremizmit të dhunshëm dhe grupeve të armatosura joshtetërore, që shkaktojnë mizori, në veçanti ndaj minoriteteve etnike dhe fetare, vazhdon të jetë një prej sfidave kyçe.  

Qëndrimi i vendosur i koalicionit ndërkombëtar ka filluar të japë rezultat. ISIS-i ka humbur rreth 90% të territorit që dikur kontrollonte dhe aftësia e tij për të luftuar është reduktuar në mënyrë të ndjeshme. E megjithatë, le të mos gabojmë, disfata e tyre në terren nuk do të thotë që do të zhduken përfundimisht.

Përgjigja jonë ndaj ekstremizmit, radikalizmit që frymëzon terrorizmin duhet të vazhdojë dhe t’i përshtatet vetë natyrës së këtij kërcënimi të vazhdueshëm.  

Shqipëria ishte një prej vendeve të para që iu bashkua të koalicionit botëror, të luftës kundër ISIS-it dhe terrorizmit ndërkombëtar.

Tashmë jemi duke zbatuar një plan veprimi 3-vjeçar, si një instrument për zbatimin e strategjisë sonë kombëtare për të rritur kapacitetet tona kundërvepruese.

Ne mirëpresim vëmendjen e shtuar që u është dhënë organizatave rajonale në çështjet e sigurisë. Në këtë aspekt, ne vlerësojmë dhe mirëpresim një bashkëpunim më të ngushtë midis Organizatës së Kombeve të Bashkuara dhe Bashkimit Europian, në platformën e Politikës së Përbashkët të Sigurisë dhe e Mbrojtjes.

Njerëzit në të gjithë botën duan të jenë të sigurt, të çliruar nga dhuna, shtypja, persekutimi dhe frika. Duan të trajtohen me dinjitet, të dinë që jeta e tyre është e rëndësishme, pa dallim gjinie, race, kombësie apo origjine sociale, bindjesh fetare, politike, pasurore apo çdo statusi tjetër. Në mënyrë që të arrijmë këto objektiva duhet të kalojmë përtej deklaratave.

Njerëzit, me të drejtë kërkojnë prej nesh që të dëshmojmë përgjegjësi dhe aftësi për të vepruar. Zotimi për të mos braktisur askënd është një gur themeli i Axhendës së vitit 2030.

Shqipëria është plotësisht e përkushtuar për të mbrojtur dhe promovuar të drejtat e njeriut, veçanërisht të drejtat e grave, çka është një tjetër betejë madhore për ndryshim, në të cilën qeveria ime po udhëheq. Jam krenar t’ju bëj me dije se për herë të dytë radhazi, në historinë e Shqipërisë gjysma e anëtarëve të qeverisë janë gra. Ato sjellin aftësitë drejtuese, forcë karakteri dhe angazhim ndaj vlerave europiane, si dhe përkushtim të veçantë në shërbim të popullit shqiptar.

Më tej akoma, gratë përbëjnë rreth 30% të anëtarëve të Parlamentit dhe më shumë se 45% të administratës publike. Këto mund të duken thjesht statistika, por në fakt ato janë reflektimi i një platforme që siguron që roli i grave në zhvillimin dhe ndryshimin e vendit është i njohur, që vendi që ato meritojnë në shoqëri është i garantuar dhe që zëri i tyre dëgjohet. ​