Nga varrimi i Carter! Një imazh i veçantë, 5 presidentë, 379 vjet histori

Shikoni fytyrat e tyre formale, të shënuara nga përvoja, të ngarkuara me peshën e vendimeve të rëndësishme. Shtoni vitet e tyre: 379 përkatësisht, mjaftueshëm për t'ju çuar pas në mes të viteve 1600, kur koncepti i kombit amerikan ishte ende më shumë se një shekull larg.

Mendoni pse ata ishin atje: për të thënë lamtumirën një anëtari të fraternisë së tyre, që ishte i fundit i brezit të tij dhe që jeta e tij filloi disa vite pas shuarjes së pluhurit të Luftës së Parë Botërore. Bill Clinton, George W. Bush, Barack Obama, Donald Trump dhe Joe Biden.

Në brendësi të Katedrales Kombëtare të Washingtonit, të enjten, pesë burrat që kanë pasur detyrën e Presidentit të SHBA që nga viti 1993 u mblodhën për një moment të rrallë bashkë në varrimin shtetëror të Jimmy Carter.

Në atë veprim të vetëm, ata krijuan një kronologji momentale të historisë amerikane, një lidhje që i lidh me Rooseveltët, me Lincoln-in dhe me Ëashingtonin, të parin prej tyre. Pranë pesë burrave, gjithashtu ishin katër persona që ishin vetëm një hap larg të njëjtës pozicion – Dan Quayle, Al Gore, Mike Pence dhe Kamala Harris, zv/presidentja aktuale.

Tre degët e barabarta të qeverisë amerikane u krijuan për të kaluar përtej një personi të vetëm. Megjithatë, ndoshta për shkak të dashurisë sonë për personalitetet e mëdha dhe ngritjes së individit, presidenti i Shteteve të Bashkuara u bë një specie krejtësisht e ndryshme një bashkim i personit dhe detyrës që tani zë një hapësirë në kulturë si asnjë tjetër.

Presidenca amerikane është mbështjellë me rituale. “Hail to the Chief” luhet kur një president hyn në një ngjarje zyrtare. Njerëzit ngrihen kur një president hyn në dhomë. Një kokonë mbrojtëse mbulon çdo lëvizje të një presidenti. Fjalimet mbahen pas një vula presidenciale. Zyra e presidentit ka një aurë që vazhdon deri në momentin e një memoriali të hollësishëm dhe ditësh të tëra.

Kjo aurë dhe fakti që shumë prej tyre nuk kanë qenë fare shpirtëra ideologjikë të ngjashëm — është ajo që i bën imazhet si ato në shërbimin e Carter aq të jashtëzakonshme.

Megjithatë, nuk është vetëm fakti që këta janë bashkëqytetarët që udhëhoqën amerikanët përmes Luftës së Kosovës, pasojave të 11 Shtatorit dhe Luftës në Irak, rritjes së internetit dhe fatkeqësive ekonomike, ndryshimeve klimatike dhe pandemisë. Nuk është që, pavarësisht se i adhurojmë apo i urrejmë, ata u ngritën për të udhëhequr kombet dhe bënë gjëra me rëndësi pozitive dhe negative në emër të amerikanëve.

Të shohësh këta burra të historisë krah për krah në karriget e katedrales tregon se ata janë njerëz si të gjithë ne. Dhe në këtë ditë zie, në një shfaqje të unitetit dhe vazhdimësisë, ata u veshën për një varrim dhe i thanë lamtumirën një shenjë të një brezi të mëparshëm. Të shikosh ata në një moment të vetëm, ku askush as presidenti aktual nuk ishte në krye të ngjarjes, i bën ata më të njerëzishëm.

“Fuqi e njerëzve të zakonshëm,” tha nipi i Carter, Jason Carter, në fjalën e tij përkujtimore.

Në një vend ku paratë politike janë të paimagjinueshme në sasinë dhe fuqinë e tyre, kjo nuk do të thotë që këta pesë burra janë “njerëz të zakonshëm.” Fuqia që ata komandonin, komandojnë ose do të komandojnë është mahnitëse.

Por ajo fuqi është përfundimisht e kufizuar, dhe jo vetëm nga kontrollet dhe balancat. Çfarëdo që historia të mendojë në fund për Biden, Trump, Obama, Bush dhe Clinton, ajo gjithmonë do të ketë fjalën e fundit për pesë ata që u mblodhën të enjten dhe të gjashtin, Carter, për të cilin ata u mblodhën.

Kjo nuk e bën imazhin e të enjtes më pak të rëndësishëm. Stuart Eizenstat, një mik dhe këshilltar i gjatë i Carter, kishte këtë për të thënë për presidentin e 39-të në shërbim, por ndoshta funksionon për të gjithë komandantët në krye të shtetit që ishin të pranishëm: “Ai mund të mos jetë një kandidat për Mount Rushmore, por ai i përket këmbës së malit.”/AP

S.B/Shqiptarja.com

TAG:
• Joe Biden
• donald trump
• barack obama
• George W. Bush
• Bill Clinton
• jimmy carter
• SHBA