Richard Hodges: Ja Shqipëria turistike!

Richard Hodges, është drejtor shkencor i fondacionit Butrinti, njëherazi edhe drejtues i punës kërkimore shkencore në Butrint. Në instancat zyrtare dhe mediatike ky është pozicioni profesorit britanik që prej të paktën 18 vitesh shkon e vjen në Shqipëri. Së fundmi ishte në Ksamil ku volumi më i fundit “Butrinti në shekuj” përcoi tek studiuesit dhe publiku rezultatin e 15 viteve gërmime arkeologjike. Gjatë kohës së tij të lirë shkëputëm disa mendime, ose më saktë një vështrim të shpejtë nga e shkuara në të ardhmen mes ecejakeve nëpër Shqipëri. Dhe pse jo Shqipërinë turistike në sytë e një britaniku
Cili ishte kontakti juaj i parë me Shqipërinë?
Kontakti im i pare me Shqiperine  ishte te shihja  refugjatet e pare Shqiptare qe erdhen ne Itali, kur une punoja si drejtor i shkolles britanike ne Rome, ne vitin 1991. Një kontakt tjeter që unë pata  me shqiptarët ishte kur u përpoqën të ngjiteshin nga muret e ambasadës britanike në Romë. Ne vitin 1993 unë dhe kolegët e mi u takuam me Aleksander Meksin, kryeministër i Shqipërisë në atë periudhë e më pas vizituam Butrintin dhe Gjirokastrën ku pazari ishte ende i hapur dhe funksional.
Dita e parë në  Butrint? Cfarë ju bëri përshtypje më shumë?
Eshtë një vend magjik që më impresionoi atëherë ashtu siç më impresionon dhe tani po njësoj. Në vitin 1993, gjatë vizitës sime të parë aty, mendova  që ishte  shumë i mirëruajtur. Gjithashtu u impresionova nga arkeologjia që mu duk goxha më serioze se sa e kisha pritur. Kisha menduar gabim.
Po bëhen rreth 18 vite që shkoni e vini në Shqipëri? Mund të quhet një shtëpi e dytë për ju Shqipëria?
Na është dashur shumë përpjekje për të arritur gjërat që kemi arritur, gjatë një dekade që nga viti 1994 deri në 2005, ka qenë një periudhë e vështirë dhe çdo kënaqësi ishte e kufizuar nga puna për të ndihmuar Shqipërinë.
Si janë ditët tuaja kur vini këtu? Cfarë ju pëlqen të bëni në kohën e lirë gjatë qëndrimit në Shqipëri?
Për fat të keq mbetet shumë pak kohë e lirë, më pëlqen që të shëtis për të shijuar pejzazhet e natyrën e bukur të vendit e të reflektoj në mënyrë romantike mbi to. Por ka patur shumë pak kohë në të vërtetë për ta bërë këtë dhe për të reflektuar gjatë qëndrimit tim këtu. Para disa kohësh përshembull vizitova shpellat dhe pejzazhet e bukura të Konispolit.
Një muaj më parë ju keni mbajtur një ligjëratë për magjinë e Butrintit në universitetin amerikan të Romës. Sa e vështirë ka qenë në fillim, që të lobonit për Butrintin?
Ishte e vështirë në fillim për të lobuar për Butrintin, sepse ne flisnim me gjuhën e shekullit të 20-të me një qeveri që i shikonte asetet e veta kulturore të vendit nëpërmjet një këndvështrimi të mbyllur të bërjes së parave. Në anën tjetër të gjithe vizitorët dhe fondacionet e huaja që punojnë dhe vlerësojnë vlerën e Butrintit, na kanë ndihmuar e mbështetur shumë, por sfida e vërtetë ishte në Tiranë me elitën e bazuar atje që jo gjithmonë ka qenë shumë mbështetëse për atë çka flisnim ne. Ne qëlluam shumë me fat që UNESKO ishte shumë mbështetëse për gjithë përpjekjet tona dhe na inkurajuan shumë për të realizuar të gjithë këtë që është arritur sot.         
Cila është e ardhmja e Butrintit në këndvështrimin tuaj?
Mendoj se e ardhmja e Butrintit është pozitive sepse komunitetet vendore rreth Parkut të Butrintit gjithnjë e më shumë po kuptojnë rëndësinë e tij në terma të zhvillimit të turizmit. Sfida qëndron në ruajtjen e standardeve pra me fjalë të tjera nëse administrimi i sitit do të bëhet tërësisht vetëm nga shteti, pa kontributin e Fondacionit Butrinti. Çfarë do të ndodhë me Parkun?  Kush do të kryejë pastrimin e vegjetacionit dhe kush do të ndërrojë llampat në muze kur Fondacioni Butrinti të jetë larguar? Nuk besoj që do t’i ndërrojnë qeveritarët e vendit.
Shqipëria tani pas dy dekadash është më e pasur dhe më e zhvilluar, por ka humbur apo ka fituar ajo nga pasuritë e saj historike dhe arkeologjike?
Shqipëria nuk e ka humbur një pjesë të mirë të trashëgimisë së saj sepse qeveritë në vite janë kujdesur për ta mbrojtur atë.Çështja është nëse do të vazhdojnë në të ardhmen e afërt ta ruajnë për vlerat e saj strategjike, dhe me sinqeritet mendoj se trashëgimia në vend është e rrezikuar; duket sikur pamja është e zymte por besoj shumë se në momentin e fundit, shqiptarët do të kujdesen për trashëgiminë e tyre. Nuk e kanë bërë këtë me mjedisin, peizazhet e mrekullueshme të Shqiperisë në vite që janë shkatërruar dhe qeveritë me radhë e kanë lejuar këtë. Çdokush duhet të jetë i kujdesshem dhe vigjilent për ruajtjen e trashëgimisë së vendit. Në këndvështrimin tuaj si  shqiptarë, Shqipëria duhet të sigurojë 10 për qind të gdp-së nga turizmi në dhjetë vitet e ardhshme, bazuar në asetet e trashëgimisë së saj kulturore. Kjo do jetë pa dyshim industria më e madhe ne vend.
Cila do të ishte një guidë e juaja për të vizituar dhe njohur të shkuarën dhe të sotmen e Shqipërisë?
Çdokush që vjen në Shqipëri duhet të vizitojë Sarandën për të parë Mesdheun në më të mirën e tij, por ndërtimin në formën e tij më të keqe, të vizitojë Butrintin që është një sit i jashtëzakonshëm, të vizitojë Girokastrën për të pasur një ide për interiorin e Shqipërisë, që prej andej të udhëtojë për në Korçë me makinë ku të shijojë pejzazhet e bukura, të ndjekë gjurmet e Via Egantia-s rrugës për në Elbasan, më pas të kthehet në Tirane për t’u njohur me atë çka Shqiperia është sot, që në fakt është shumë më e qëndrueshme dhe organizuar nga sa mendohet. Më pas të vizitojë Shkodrën për të parë një sy otoman mbi detin Adriatik. Të kujton që 100 vjet më parë e gjitha kjo ishte pjesë e Turqisë, dhe që bota qysh atëherë ka qenë vazhdimisht ne ndryshim dhe kështu do të vazhdojë të jetë përsëri në 100 vitet e ardhshme.
Cili është armiku më i keq i arkeologjisë?
Pseudoarkeologet në një krah dhe në anën tjetër mungesa e pasionit dhe perkushtimit ne pjesën e arkeologëve profesionistë.
Prej korrikut do të jeni më pranë Shqipërisë. Do të vini më shpesh?
Sinqerisht nuk e di nëse do të mundem.Di që pozicioni im i ri si president në Universitetin Amerikan të Romës, kërkon perkushtimin tim qind për qind, gjë që do të thotë që koha ime do të jetë më shumë e ndarë midis Amerikës dhe Italisë.
Marre nga FUNDJAVA e perjavshmja e gazetes Shqiptarja.com
(sg/shqiptarja.com)