Sa e njohim magjinë e muzikës?

WASHINGTON - Një burrë u ul në një stacion metroje në Washington Dc dhe filloi të luante në violinë. Ishte mëngjes i ftohtë janari. Ai luajti 6 pjesë të ndryshme për rreth 45 minuta.
Gjatë asaj kohe u llogarit që 1.100 njerëz hynë në stacion, shumica prej tyre ishin duke shkuar në punë. Pasi kishin kaluar 3 minuta, një meso burrë vuri re që një muzikant po luante, ai ngadalësoi hapin, qëndroi për disa sekonda dhe vazhdoi rrugën për në punën e tij. Një minutë më vone violinisti arriti të merrte dollarin e tij të parë, një grua e hodhi në koshin përpara tij dhe u largua me shpejtësi pa ndaluar.
Pak minuta më vonë dikush u afrua për ta degjuar, por shpejt pa orën dhe u largua. Dukej që ishte vonë për punë.
Ai që i kushtoi më shumë vëmendje, ishte një vogëlush 3 vjecar, i cili, megjithëse e ëma vazhdonte ta terhiqte, ndaloi për të degjuar violinistin.
Ky veprim u përsërit prej disa fëmijëve. Në 45 minuta që muzikanti luajti, vetëm 6 njerëz ndaluan dhe qëndruan pak për ta dëgjuar.
Rreth 20 njerëz i dhanë para, por vazhduan të ecin me hapat e tyre normale. Ai mblodhi gjitsej 32 dollarë.
Kur mbaroi së luajturi dhe ra heshtja, askush nuk e vuri re, askush nuk e duartrokiti.
Askush nuk e dinte por violinisti ishte Joshua Bell, një prej muzikanteve më të talentuar të botes. Ai luajti një prej pjesëve më të bukura shkruajtur ndonjëherë, me një violinë që kushtonte 3.5 milion dollarë.
2 dite përpara se të luante ne metro, Joshua Bell shiti me qindra bileta me të pakten 100 dollare secilen.

Kjo është një histori e vërtetë. Joshua Bell ishte e organizuar nga Washington Post si pjesë e një eksperimentimi rreth perceptimit, shijes dhe prioritetit të njerëzve.
Qëllimi ishte të dihej: Në një vend të zakonshëm, nëe një orë jo fort të përshtatshme, a mund të perceptojme bukurinë? A ndalojmë së vlerësuari atë?
A mund të dallojmë një talent në një kontekst të papërshtatshëm?
Dhe një nga përfundimet e këtij eksperimenti ishte: Nëse ne nuk kemi një moment të ndalojmë teë degjojmë një prej muzikantëve më të medhenj të botës, duke luajtur një prej muzikave më të bukura tëshkruajtura ndonjëherë, sa gjëra të tjera nuk i vëmë re dhe i humbim?!


(Shkrimi është botuar nga Washington Post në vitin 2007)

(aq/shqiptarja.com)