Edi Rama: Kush i bie këtij telefoni, kush je?
Qytetari: Fadili jam
Kryeministri: Edi Rama jam, i radhë për të marrë qëparë por ishte në gjumë a...nuk e hape
Qytetari: Jo po të kopshti isha
Edi Rama: Se ka edhe nga këto raste që janë edhe në gjumë dhe thonë pse na shqetëson. Çfarë problemi ke?
Qytetari: Kam punuar këtu dhe në Greqi, por tani më është bllokuar puna dhe nuk marrim asgjë, duhen paguar dritat. Duam ndonjë ndihmë
Edi Rama: Ku do të shkosh që do të lëvizësh?
Qytetari: Nga Saranda nga ato male
Edi Rama: Ore ca Sarande, nuk ke punë nëpër male, hajde të përqafoj
Qytetari: Ndonjë ndihmë me ndonjë lek nëpër duar
Edi Rama: Lekë nëpër duar nuk ka, do të mundohemi të mbajmë frymën gjallë
Qytetari: Duhen paguar dritat, ca do të bëjmë?
Edi Rama: Do i paguash të gjitha se nuk ke nga shkon, ne do të ndihmojmë për të ekzistuar
Qytetari: Mos na presin dritat dhe ujin?
Edi Rama: Dritat janë mall, po i konsumove do i paguash. Nëse konsumohen dhe nuk paguhen përfundojmë të gjithë në humnerë. Dritat do i paguani dhe kaq. Për të mbajtur frymën do u ndihmojmë, jo për të blerë karta telefoni. Nuk hyhet në diskutimin për dritat, prodhohet, nuk vjen nga shiu, deti dhe dielli dhe si i tillë paguhet. Kush e ka më të vështirë ti ndezë sa më pak dhe të kursejë. Jo që kur të dalim nga lufta të përfundojmë në një gropë të madhe si kohërat e tjera që nuk dua ti kujtoj, pasi nuk do të lejoj të kthehen më. Shteti i ka mundësitë e kufizuara.