14 vite nga lumturimi i Nënë
Terezës, simboli i humanizmit
Bushati publikon letrën e veçantë të Shenjtores

Shqiptarët festojnë ende Lumturimin e Nënë Terezës, edhe pse ajo prej një viti është shpallur “Shenjtore” nga Papa Françesku më 4 shtator 2016. Dje e gjithë administrata shtetërore ishte pushim, pasi kjo ditë ka mbetur ende në kalendarin e festave kombëtare, në një kohë që festë zyrtare duhej të shpallej shenjtërimi i Nënë Terezës me 4 shtator.

Dita e Lumturimit
Katërmbëdhjet vite më parë, Nënë Tereza u shpall e “Lumturuar” nga Papa Gjon Pali II, si simbol i ndihmës dhe respektit për “më të varfërit e të varfërve”, të cilëve ajo iu kushtoi gjithe jetën. Në maj 2011 është mbajtur ceremonia e shenjtë e lumturimit të Nënë Terezës, në Bazilikën e Shën Pjetrit, në Vatikan. Nënë Tereza vdiq në shtator 1997 në moshën 87 vjeçare. Papa Gjon Pali II, i cili e adhuronte murgeshën shtatvogël shqiptare, shprehu atë’here dëshirën për ta shenjtëruar por arriti deri në etapën e parafundit, Lumturimin. Pikërisht, kjo ditë është shpallur festë kombëtare nga qeveria shqiptare e asaj kohe dhe viti 2010 që përkon me 100 vjetorin e lindjes e bamirëses me famë botërore ishte shpallur si “Viti i Nënë Terezës”. 

SHENJTERIMI
Më 21 qershor 2014, profesori i Universitetit të Birmingham në Angli Dr. Gëzim Alpion bëri një fushatë, nëpërmjet së cilës i kërkonte Vatikanit të përshpejtonte procesin e shenjtërimit të Nënë Terezës. Pas procedurave të Vatikanit më 4 shtator 2016 Papa Françesku e shpalli “Shenjtore” bamirësen e madhe me origjinë shqiptare gjatë një ceremonie madhështore në Vatikan.
Nënë Tereza, kjo nënë e përvuajtur e njerëzimit, e cila doli nga gjiri i një populli të lashtë, me kulturë, identitet dhe histori origjinale, të veçantë dhe të pandërprerë, asnjëherë nuk e fshehu origjinën e saj shqiptare. Gonxhe Bojaxhiu u bë nënë e njeriut të pambrojtur, nënë e njeriut të pashpresë, nënë e nevojtarit, e jetimit, e të sëmurit, e të pafuqishmit, nënë e të braktisurit: nënë e tërë njerëzimit.
Lartësia e qëllimit të Nënës Terezë ishte e pakrahasueshme më këdo në botë e Nënë Tereza vetë, simbol i vlerave të larta njerëzore, i bujarisë, mëshirës, shpirtmadhësisë, flijimit për të tjerët, bashkëvuajtjes dhe vënies së interesit të përgjithshëm mbi atë personal.

Domethënia e veshjes së Nënë Terezës
Veshjen tradicionale indiane të quajtur sari, e ka modifikuar në ngjyrat bardhë e kaltër. Kjo veshje ishte simbol i varfërisë, ndërsa murgesha shqiptare nuk donte të dallohej nga nevojtarët me rrobat e rëndomta të misionareve të krishtera. Nënë Tereza e veshi për herë të parë në 1948, ndërsa në Indi prodhohen 4 mijë të tilla për misionaret në 133 shtete të botës.

Redaksia Online
Xh.F Shqiptarja.com