'Epigonë të Androkli Kostallarit i
kërkojnë Ramës të ndërhyjë mbi shkencën"

Deputetja e PS-së Ledi Shamku Shkreli, e cila shpeshherë në media ka dalë me kritika ndaj standardit të ‘72-shit, dje është shprehur se: “Ndonjë nga historianët të qe zvetnuar prej ndeshtrashave të jetës kjo dihet, por që gjuhëtarë, a ish-gjuhëtarë, të ndiqnin vullnetarisht shorten e tij kjo nuk hamendej. Këta përmes një letre plot pathos religjioz po i kërkojnë Kryeministrit të vendit të ndërhyjë politikisht mbi shkencën… (!) Epigonë të Androkli Kostallarit, ata po veprojnë sikundër Trofim Desinovič Lysenko që kërkonte vaktit mbështetjen e Stalinit për të manipuluar ose shtrembëruar proceset shkencore me qëllim mbërritjen e konkluzioneve të diktuara nga objektiva politike. E në këtë rast, meqenëse objektivat politike kanë rënë, këtyre neo-lisenkoistëve u shkon sak shprehja e Marksit se historia përsëritet gjithnjë dy herë, herën e parë si tragjedi dhe herën e dytë si farsë.

Po ndoshta më mirë kështu! Pas kësaj përshfaqjeje vulgare, gjuhësia shqiptare ka tani një tjetër shans të dekomunistizohet... Ndërsa në fragmentet e një komenti të gjatë, Ledi Shamku Shkreli shkruan që: “janë në fakt një sërë çështjesh konkrete mbetur pa zgjidhje si, rastet e çrregullta të zanores “ë” të patheksuar, rasti i shumësave të rrëmujshëm, rastet e përdorimit të shkronjës së madhe, drejtshkrimi i emrave të huaj, drejtshkrimi i huazimeve neolatine në shqipe për të cilat Çabej deri në fund nuk qe, e nuk qe në një mendje me drejtshkrimin etj.

Duke qëndruar te këto cështje konkrete dua të them se këto dhjetë vjet ka gjëlluar debat pikëpamjesh edhe në shtypin e shkruar, edhe në tryezat e pakta të akademikëve. Sjell në vëmendje se në tryezën e organizuar me Akademinë e Shkencave dhe praninë e gjuhëtarit Tullio De Mauro, Ardian Klosi diskutoi pikërisht mbi problemin e pazgjidhur të drejtshkrimit të “ë”-së, duke u shprehur kësisoj: “Le të qëndrojmë tek ë-ja e patheksuar, drejtshkrimi i së cilës i shkakton dhimbje koke çdo shqiptari që ulet të shkruajë.  Shkruhet amtar apo amëtar,gjithçka apo gjithëçka, vetëvetor apo vetvetor, malësor apo malsor e kështu me radhë? Nuk njoh asnjë njeri, përveç redaktorëve profesionistë ose disa mësuesve të gjuhës, që t’i shkruajnë siç i do drejtshkrimi rastet e vështira dhe të shumta të ë-ve të patheksuara. Të gjitha vështirësitë vijnë nga fakti se autorët e drejtshkrimit të 1972-shit këtu më njërën anë nuk e ndoqën parimin fonetik (dhe praktikisht nuk mund ta ndiqnin në mënyrë konsekuente), por më anë tjetër edhe përzierjen e tij me parimin morfologjik ose historik shpesh e bënë në mënyrë alogjike, me përjashtime e me kundërthënie të shumta....”

Shkrimi u publikua sot, 6 maj 2014 në gazetën Shqiptarja.com (print)

Redaksia online
(d.a/shqiptarja.com)