Komentet në rrjete sociale janë arenë gladiatoresh ku shumica brohoret në favor të fituesit ndërsa i dobëti gjuhet me gurë.
E në momentin që rikthehet fuqishëm, të gjithë e duartrokasim dhe e shpallim hero.
E njëjta ndodhi me futbollistët shqiptarë të Zvicrës të cilët u fyen pa mëshirshëm kur vendosën të mos luanin për Shqipërinë, por për shtetin që i zhvillojë, e ju ofrojë të ardhme të ndritur si futbollistë, e të cilët sot shënojnë në kampionat, golat më të bukur.
E kjo masë euforike “patriotësh” që rrinë tërë ditën në Facebook, kanë gjetur “viktimën” e radhës ta godasin, Adnan Januzajn.
Njejtë sikurse Xhaka e Shaqiri, edhe Januzaj vendosi të luaj për shtetin ku u rrit, ky vendim automatikisht e bënë të ndihet se i përket shtetit për të cilin luan.
E kush jemi ne ti tregojmë Adnani e kujdo tjetër se si të ndihet e cka të thotë, kur shteti ynë nuk ka dhënë asnjë kontribut për sukseset e tij?!
Pse i duhet Adnanit lavdia jonë, kur qindra “patriot” shqiptarë, nuk hezituan me pankartë të ia shajnë edhe motrën në stadion.
Adnani ka te drëjtë të ndihet cka të dojë e si të dojë, sepse ne nuk kemi dhënë asgjë për të.
“Patriotat” e Facebook-ut le të vazhdojnë me vrerë e mllef, se Adnani s’ka kohë me mu marrë me ne, atë po e pret një karriere e shkëlqyer në Evropë, atje ku secili prej nesh ëndërron të na luajnë fëmijët një ditë futboll sepse “pariotët” e Kosovës nuk kanë investuar në futboll, dhe femijët tanë mund të shohin ëndërra me sy hapur, derisa luajnë në lloq!