Çfarë po bëjnë demokratët në SHBA? Po e ndihmojnë Trumpin, 3 shembuj të fundit

Donald Trump po i krijon vetes një mal me probleme, siç tregojnë bursat dhe rënia e indeksit të besimit të konsumatorëve. Ndërkohë, ata që duhet t’i krijonin probleme, opozita, po bëjnë shumë pak.

Partia Demokratike ende nuk e ka marrë veten plotësisht nga disfata elektorale. Edhe pse më 5 nëntor mori gati gjysmën e votave dhe fitorja e Trump erdhi me një diferencë të ngushtë, gjendja e konfuzionit në të cilën ndodhen demokratët është shumë më e rëndë sesa tregojnë këto shifra. Në vend që të kapërcejë përçarjet e brendshme, e majta duket se i ka thelluar ato. Në veçanti, krahu më radikal i partisë, në vend që të tërhiqet, vazhdon të ketë një dukshmëri të madhe dhe, me veprimet e tij, ndihmon objektivisht Trumpin. Siç ka thënë me shaka analisti konservator (por jo pro-Trump) Karl Rove, republikanët për momentin po fitojnë garën "për të qenë partia e dytë më e keqe".

Tre shembuj të sjelljeve të së majtës që ndihmojnë Trumpin

Rasti Schumer. Politikanit të vjetër të Nju Jorkut, Chuck Schumer, kreu i pakicës demokrate në Senat, i doli përpara një dilemë disa ditë më parë, lidhur me votimin e një ligji mbi buxhetin (teknikisht: ligji që autorizon rritjen e borxhit publik). Schumer mund të kishte përdorur obstruksionizmin, duke shfrytëzuar rregullat e veçanta të Senatit që kërkojnë një shumicë të kualifikuar në këto raste. Nëse do t’i kishte shtyrë të gjithë senatorët demokratë të votonin kundër, administrata Trump do të kishte mbetur shpejt pa fonde.

Kjo taktikë e "sa më keq, aq më mirë", që konsiston në bllokimin e përkohshëm të shpenzimeve federale, është përdorur edhe më parë nga të dyja palët, përfshirë republikanët. Gjeneron një paralizë të përkohshme të disa shërbimeve publike, derisa të arrihet një kompromis për zgjidhjen e ngërçit. Por këtë herë, Schumer vendosi të mos përdorte obstruksionizmin, duke lejuar në fakt manovrën buxhetore të republikanëve.

Një pjesë e senatorëve demokratë u rebeluan, duke e akuzuar për tradhti dhe kapitullim. Më e zemëruara ishte Alexandria Ocasio-Cortez, deputete nga Nju Jorku dhe lidere e krahut të majtë të partisë, e cila e quajti vendimin e Schumerit një lëshim të turpshëm ndaj Trumpit.

Megjithatë, Schumer kishte dy argumente të forta në favor të tij. Së pari, përvoja e kaluar tregon se kur partia e opozitës provokon një krizë buxhetore, ajo humb mbështetje dhe ndihmon kundërshtarin. Kështu ka ndodhur gjithmonë. Së dyti, për çiftin Trump-Musk, një bllokim i shpenzimeve publike do të ishte një mundësi ideale për të ndërmarrë shkurtime të mëdha në sektorë të tërë të burokracisë federale. Pa para, ata do të kishin edhe më shumë arsye për të shkurtuar vendet e punës në administratën publike, pikërisht atë që duan të bëjnë. Por arsyetimi i Schumerit u përplas me ekstremizmin e atyre që duan një "luftë të ashpër, pa kompromis, pa frikë", edhe kur kjo i dëmton vetë.

Rasti i dëbimit të anëtarëve të bandave venezueliane. Administrata Trump vendosi të dëbojë një grup anëtarësh të bandave kriminale venezueliane. Menjëherë, disa sektorë të së majtës dhe mediat kryesore e kritikuan ashpër vendimin, duke argumentuar se nuk ishin respektuar të gjitha procedurat e zakonshme, gjë që përbënte një shkelje të të drejtave të njeriut të të dëbuarve. Një gjykatës e mbështeti këtë linjë dhe u përpoq të ndalonte riatdhesimin e tyre.

Është e kuptueshme që e majta të jetë kundër politikës migratore të Trumpit (edhe pse shpesh ekzagjeron ndryshimet midis tij dhe Bidenit). Por kur mbrojtja e të drejtave të njeriut shndërrohet në mbrojtje pa kushte edhe për kriminelë të rrezikshëm, të dënuar për krime të rënda, shumica e amerikanëve (përfshirë emigrantët) do të jenë pa dyshim në anën e Trumpit.

Rasti i vandalizmit ndaj makinave Tesla. Dikur, të blesh dhe të ngasësh një Tesla konsiderohej një akt simbolik i mbështetjes për mjedisin. Jo më kot, makinat Tesla fillimisht u përqafuan nga kalifornianët, në shtetin më progresist të SHBA-së.

Por tani që Musk është "kalimi te armiku", çdo gjë që bën ai është e neveritshme për një pjesë të së majtës. Kjo ka shkuar deri në pikën e justifikimit të vandalizmit kundër makinave Tesla – të cilat, në fund të fundit, dëmtojnë më së pari pronarët e tyre të zakonshëm.

Një rast tipik ishte ai i Jimmy Kimmel, një yll televiziv multimilioner, i cili trajtoi me humor të butë këto sulme në një emision me miliona shikues. Kjo nuk është linja zyrtare e Partisë Demokratike, për fat të mirë. Por elita progresiste që dominon mediat shpesh ndjek parimin se "qëllimi justifikon mjetin". Nëse Musk është "Djalli i Madh", çdo mënyrë për ta dëmtuar atë është e lejueshme. Vandalizmi, madje edhe terrorizmi, kthehen në "rezistencë".

Sulmi ndaj ligjit është skandal vetëm kur e bën e djathta, por është heroizëm kur miqtë e mi shkelin ligjin në emër të një ideali të lartë. Nëse elita e majtë mendon se do të rikuperojë votues duke djegur makina, atëherë ajo ka humbur çdo kontakt me realitetin dhe nuk e ka idenë se cilat janë shqetësimet e vërteta të shumicës së amerikanëve (si çmimi i vezëve, për shembull).

Lufta e brendshme në Partinë Demokratike

Në Partinë Demokratike ka shumë figura të moderuara dhe të arsyeshme, të cilat po përpiqen të korrigjojnë gabimet e epokës Biden-Harris që sollën Trumpin në Shtëpinë e Bardhë. Por ata nuk kanë të njëjtën dukshmëri që ka krahu radikal në mediat si New York Times, CNN dhe MSNBC, në akademi dhe në Hollywood.

Elita ekstremiste vazhdon të përdorë të njëjtat slogane humbëse. Para 5 nëntorit, fushata u fokusua në etiketimin e Trumpit si një "nazifashist". Kjo nuk u besua. Sot, në vend që të ndryshojnë strategji, ata përpiqen të nxisin panik për çdo veprim të administratës Trump dhe bërtasin: "E shihni, e kishim thënë, është vërtet një nazifashist!".

Fakti që protestat janë pothuajse të shkreta – ndryshe nga viti 2017 – është një dëshmi e qartë e një mërzitjeje kolektive.

K.M/Shqiptarja.com

TAG:
• SHBA
• donald trump
• Chuck Schumer