Hashim Thaçi: Sikur këtu të dëshmonte Rugova dhe Albright do tregonin se ç’bëra unë për lirinë! Çdo sakrificë ia ka vlejtur

Sot ne jemi duke nisur një rrugëtim së bashku, drejt së vërtetës dhe drejtësisë. E vërteta dhe drejtësia janë parime të çmuara për mua. Ato janë gur themel i të gjitha demokracive dhe themel i paqes. Më lejoni të shfrytëzoj këtë moment, të them se ndiej keqardhje dhe dhimbje për të gjitha viktimat e kësaj lufte të tmerrshme, pavarësisht nga përkatësia etnike, fetare a politike. Viktimat s’marrin drejtësi kur të pafajshmit ndiqen. Një padrejtësi nuk ndreqet nga një padrejtësi tjetër. Unë jam i pafajshëm për të gjitha këto akuza.

Unë jam gati që të përballem me këtë sfidë të re dhe të kem sukses për familjen, popullin dhe vendin tim. Rruga jonë drejt lirisë ishte e gjatë dhe shumë e vështirë. Isha student në Zvicër, i strehuar politik kur u masakrua familja Jashari në mars të vitit 1998. Si shumë shqiptarë nga diaspora, edhe unë u ktheva të ndihmoja vendin tim dhe u bashkova për rezistencë.

Kushdo që do të ishte në vendin tim, do të bënte të njëjtën gjë kur t’u hiqej liria. UÇK-ja përbëhej nga njerëz të thjeshtë, vullnetarë, që përpiqeshin të mbronin shtëpitë, familjet dhe vendbanimet e tyre. Ata luftuan e shumë vdiqën trima heronj. Ky ishte çmimi i lirisë. Mijëra familje i humbën të dashurit nga qindra masakra të forcave serbe. Kundërshtarët tanë ishin ushtria, policia dhe paramilitarët serbë të kalitur në fushatat e tyre të vrasjeve në Bosnjë.

Të nderuar të pranishëm, trup gjykues, si rezistenca paqësore ashtu edhe ajo e armatosur kishin të njëjtin synim, lirinë, shtetësinë dhe rendin demokratik të Kosovës. Pa atë rezistencë gjithëpopullore sot Kosova s’do të ekzistonte fare. Qytetarët e Kosovës s’donin luftë, ata ishin të përcaktuar dhe kishin vullnetin për paqe. Lufta iu imponua. Ata bënë atë që do ta bënte çdo popull liridashës, për të mbrojtur familjet e tyre, fëmijët e tyre, vendin e tyre. Pra ne, Kosova, ishim në anën e drejtë të historisë.

Sot jam i lumtur që populli i Kosovës jeton në një vend të lirë, të pavarur e të bazuar në të drejta të barabarta për të gjithë qytetarët e saj ku sundon ligji. Kosova pra është rrëfim suksesi.

I nderuar trup gjykues, gjatë këtij procesi gjyqësor ne do të udhëtojmë prapa në kohë dhe ngjarje që kanë ndodhur 25 vjet më parë. Ua kujtoj të gjithëve që ta keni parasysh që mbamendja 25 vjet më vonë është e mjegulluar. Realiteti po ngatërrohet me opinione dhe agjenda të ndryshme. Spekulimet po shndërrohen në fakte. Gjithashtu, emocionet, motivet apo mllefet politike të secilitdo aktor politik nuk duhet të kuptohen si fakte në këtë sallë. Kjo vlen edhe për disa botime e opinione pas luftës të ekzagjeruara apo të përshtatura të aktorëve të ndryshëm të luftës.

Si në çdo shoqëri demokratike, edhe tek ne jo çdo bashkëluftëtar i luftës ka qenë bashkudhëtar apo bashkëmendimtar në proceset politike të pasluftës. Në raste jo të pakta, ambicia, interesat politike e egoja personale tejkaluan të vërtetën dhe realitetin për rrëfimin e UÇK-së dhe vetë historisë së Kosovës. Njerëzit mbajnë mend atë që duan të besojnë se është e vërtetë, por ne kemi një dëshmi historike dhe faktike të regjistruar në atë kohë. Ne duhet të kthehemi tek ato dëshmi, sepse aty do të zbulohet e vërteta.

Më vjen keq që nuk do të kemi mundësi t’i dëgjojmë në këtë gjykatë dëshmitë e sekretares së Shtetit, Madeleine Albright, sekretarit të jashtëm, Robin Cook, senatorit Robert Dolle, ambasadorit Richard Holbrooke, shefit të parë të UNMIK-ut në Kosovë, të presidentit Ibrahim Rugova, të profesor Fehmi Aganit, të Adem Demaçit dhe të liderëve të tjerë. Ata do të kishin dëshmuar në emrin tim për atë çfarë kam thënë dhe bërë gjatë asaj kohe shumë të rëndësishme në historinë e lirisë dhe pavarësisë së Kosovës. Jam i lumtur që shumë të tjerë si ata, vendorë e ndërkombëtarë, janë të gatshëm të dëshmojnë për pafajësinë time.

Ne besuam në veten tonë, në vendosmërinë tonë, për të qenë të lirë. Të gjithë ne në Kosovë e dinim që gjatë gjithë kohës, se pa ndihmën e bashkësisë ndërkombëtare, në veçanti të SHBA-së, nuk do të ishim kurrë të lirë dhe të pavarur. Ne në Kosovë gjithmonë kemi mbështetur drejtësinë, e drejtësinë ndërkombëtare në veçanti.

Kur raporti i Dick Martyt para 13 vjetësh mbushi titujt e mediave ndërkombëtare me akuza të sajuara për trafikim organesh nga UÇK-ja dhe nga unë, unë menjëherë i kërkova bashkësisë ndërkombëtare të hetonte në mënyrë të pavarur. Bashkësia ndërkombëtare më tha se një gjykatë e veçantë ishte thelbësore për të hequr renë e zezë të akuzave për trafik të organeve në Kosovë. Bota tani e di, sot si rezultat i këtij procesi, se nuk kishte trafik organesh dhe se shtëpia e verdhë nuk ka ekzistuar kurrë. Tani e dimë se edhe unë, edhe UÇK-ja, edhe populli i Kosovës, gjithë shqiptarët jemi shfajësuar nga këto akuza. E vërteta është thënë dhe reja e zezë mbi Kosovën është hequr. Kjo sakrificë ia ka vlejtur.

Unë pres që të shfajësohem nga çdo akuzë tjetër ndaj meje në përfundim të këtij procesi. Unë besoj te Tribunali i Hagës, UNMIK-u, EULEX-i dhe Dhomat e Specializuara. Unë jam intervistuar nga këta mekanizma, qoftë në cilësinë e dëshmitarit apo të dyshuarit. Çdo bashkëpunim i imi me të gjithë këta aktorë ndërkombëtarë ka qenë në interes të drejtësisë dhe plotësisht transparent, qoftë në Prishtinë, qoftë në Hagë. Gjithçka tjetër që thuhet është e paqëndrueshme. Prandaj, askush nuk duhet dhe nuk mund ta shkruajë historinë, ky është çmimi i lirisë. Unë besoj në paqe, të vërtetën, pajtim dhe drejtësi. Unë besoj që ky proces do të jetë i drejtë, transparent dhe i shpejtë.

K.T./Shqiptarja.com

TAG:
• hashim thaci
• Gjyqi ndaj UCK ne Hage