Në Dhjetor të vitit 1990, PD e themeluar pas katër ditë protestash të studentëve, i nxirrte frikën shoqërisë shqiptare, duke kërkuar liri politike, liri mendimi, liri shtypi dhe kishte slogan kryesor “E duam Shqipërinë si gjithë Evropa”.

Në fjalorin politik të tyre që u vunë në krye të lëvizjes edhe pse shihej qartë mungesa e përvojës politike, ti e ndjeje se ata ishin të orientuar nga liria. Madje dhe propozimi i parë naiv në statutin e PD ishte që kryetari të qëndronte dy vjet dhe të ndërrohej.

Cili është sot fjalori i udhëheqësve të PD dhe njerëzve të fortë të tij? Sali Berisha ka akuzuar demokratët që tradhtojnë si servilë dhe injorantë dhe ka deklaruar se ata do të japin llogari. Mendoni për një moment, se si udhëheqësi i opozitës shqiptare, e ndjen veten të plotfuqishëm para të cilit do japin llogari dhe ata që tradhtojnë PD. Edhe pse duket qesharake dhe krejt e pakuptim për një shoqëri të lirë, përbetimi i tij për linçim të demokratëve tradhtarë është diçka që buron nga nënvetëdija e tij enveriste, e cila e bën atë të ndjehet Sekretar i Parë edhe pse është një plak mjeran rrugëve, që nuk e do as partia e vet.

Por kjo ka shumë rëndësi për të kuptuar se ku ka përfunduar një parti e ashtuquajtur demokratike. Ka përfunduar në dorë të një plaku, që mendon se ata që e tradhtojnë në parti do ndëshkohen kur ai të rikthehet në pushtet dhe të bëjë një shtet të diktaturës së proletariatit bazuar mbi besnikërinë ndaj tij në parti.

Shkoni pak më tutje. Zëdhënësi i tij, i cili është një njeri i lexuar dhe nuk është se ka në ADN e tij ndonjë gjë nga partia e Berishës, këshillon Salianjin, një kritik i radhës ndaj Berishës, që ta mendojë mirë këtë punë pasi e ka parë ku ka përfunduar Lulzim Basha. Pra përpiqet t’i kujtojë se Berisha nuk i fal tradhtarët. Dhe çuditërisht e quan tragjedi atë që i ka ndodhur Bashës dhe e ndjen veten me fat, që ai ka mbetur pranë Berishës.

Një tjetër eksponent i lartë i Berishës, Paloka, pretendon se Sali Berisha nuk i ka dëgjuar kërkesën e tij dhe e ka futur me zor tek listat e deputetëve të sigurt. Pra ai nuk ka pasur fuqi t’i thotë jo edhe pse qe një “diskriminim pozitiv”.

Më tej akoma shikoni Foltoren e Mirditës. Disa pleq pa dhëmb në gojë e mjerisht dhe pa mend në kokë, e lavdëronin Sali Berishën që ua bën mirë këtyre të rinjve që kërkojnë demokraci dhe është mirë t’i mbysë "në gropë të hales" si Lulzim Basha. Dhe salla duartroket.

Pra në vitin 2025, të rinjtë që janë vlerat e dhjetorit të vitit 1990, janë objekti i luftës së Partisë Demokratike. Nëse atëherë të rinjtë përmbysën diktaturën dhe i dhanë Shqipërisë një perspektivë të re, sot në PD, lufta kundër të rinjve është prioritet. Rrethi i servilëve të Berishës mitizojnë linçimet e tij, ndërsa vetë Berisha premtim kryesor ka se do të marrin ndëshkimin e merituar ata që e tradhtojnë.

Në asnjë përfytyrim sado të guximtar që të ishte, nuk mund të mendohej kurrë që partia që u krijua në Dhjetor të vitit 1990 të përfundonte në këtë gjendje 35 vjet më vonë, me të njëjtin kryetar si muajin e parë, dhe me të gjitha të zezat e Partisë së Punës në muajin e fundit të jetës së saj.

Mjafton kjo keqkatandisje që PD së paku t’i bëjë një nder historisë e të mos e përndejë më 8 Dhjetorin. Le t’ua lërë atë ditë si simbol atyre që guxojnë dhe përmbysin të vjetrën dhe jo atyre që janë ngritur në këmbë të gjithë të ruajnë më të vjetrën, më të keqen dhe të vetmin atavizëm të komunizmit në Shqipërinë e vitit 2025.