Në pritje të një shëndetësie njerëzore

Edhe sot e kësaj dite, në gjithë këto vite demokraci e zhvillim, shëndetësia është një nga pikat më të trishtuara që ne kemi mundur të ndërtojmë. Sot, edhe më i pasuri i Shqipërisë, edhe njeriu me mundësitë më të mëdha financiare, për t’u kuruar nga një sëmundje e papritur, nga një aksident, nga një e keqe shëndetësore, nga e cila askush nuk ka imunitet, duhet të mbledhë plaçka dhe familjarë e të ikë jashtë Shqipërisë, duke kaluar dogana, duke marrë avionë e makina për një sëmundje që mund të rëndohet edhe vetëm nga lëvizjet. Askush, mendoj vërtetë askush, nuk është aq i pasur dhe aq i pushtetshëm në Shqipëri, sa të ketë të siguruar një shërbim shëndetësor dinjitoz. Asnjë strukturë shtetërore, apo private nuk ofron shërbim të plotë: Ose mungon një gjë, ose një tjetër. 

Kur problemi qëndron edhe për një shtresë super të pasurish, po qytetarët që kanë mundësi të vogla e të mesme financiare? A mund t’i afrohen ata strukturave private? Gati e pamundur, ose u afrohen për shërbimet minimale, të reduktuara.
Pa llogaritur ankthin ku jetojnë mjekë dhe pacientë ndërsa përballen me njëri-tjetrin me rregulla të paqarta që i çojnë në një ekzistencë reciproke denigruese. 

Shkatërrimi i Shëndetit publik shqiptar (ose mosrimëkëmbja asnjëherë e strukturave shtetërore) ka ecur me të njëtin hap të lulëzimit të klinikave private, por as këto, sot, nuk mund të ofrojnë një shëndetësi europiane. Për këtë shkatërrim janë përgjegjëse të gjitha qeveritë e 20 viteve, edhe pse është akoma më e trishtë që kulmin po e arrin në periudhën kur Qeverinë e drejton Doktori. Rama tani për tani ka meritën që po transformon çështjen e Shëndetësisë në një temë fushate elektorale.

Ndoqa nga Elbasani shëndetësinë që mendon të realizojë kryesocialisti pas zgjedhjeve të 23 qershorit. Ashtu si e thotë është shëndetësia që të gjithë do të meritonim: të djathtë, të majtë, ekstremistë, nacionalistë, patriotë apo artistë. Jemi të gjithë të barabartë para Shëndetit. Kemi nevojë për një shëndetësi të drejtuar dhe e menduar nga mjekët dhe jo ministrat. Shëndetësi me mjedise dinjitoze dhe mirëorjentuese. Shëndetësi ku paratë që investohen, të mos shërbejnë për të vënë pllaka mbi pllaka dhe tendera të korruptuar, por të kujdeset për furnizimin me ilaçe në sasinë dhe kohën e duhur! Shëndetësia njerëzore, si për mjekun ashtu dhe pacientin.