Një përgjigje për këta sy

Ndoshta do të jetë fotoja e parë dhe e fundit ku shoh sytë e Megi Jakiçit, stomatologes 25 vjeçare që u vra gabimisht ndërsa kalonte pranë një tjetër shënjestre të krimit të organizuar në Tiranë. Të gjithë ne jemi kaq të vegjël e të pafuqishëm ndaj Fatit, saqë është dërrmuese tentativa për të analizuar atë që kësaj vajze të re i ndodhi mbrëmjen e dy shkurtit 2012.
Por është një përgjigje që sytë e thellë e të zgjuar të vajzës e presin e do të presin në përjetësi përmes kësaj fotoje që publikon sot shqiptarja.com; ne, shoqëria, ne të gjallët, që nuk qëlluam mbrëmjen e 2 shkurtit 2012 në rrugën “Komuna e Parisit” duhet ta japim: A kemi ndërtuar një Shtet që të mbrojë të brishtët? A kemi ndërtuar një Shtet që të mbrojë gratë, fëmijët, të moshuarit? A kemi ndërtuar një Shtet, ku “të fortët” të mendohen shumë herë para se të lajnë hesapet e tyre në mes të lagjeve, në zemër të kryeqytetit? Sa herë na kanë kaluar afër makina pa targa e me xhama të errët, e pak më tutje policia, në vend që të ndalojë arrogantët e jetës, bën “të fortën” me më të kollajtët njerëz?
Eshtë e vërtetë. Megi u ndodh në vendin e gabuar, në momentin e gabuar dhe kjo mund t’i ndodhte të gjithëve, por sytë e saj kërkojnë një tjetër shpjegim, një shpjegim që shkon përtej Fatit. Ne sot kemi një Shtet, ku arrogantët, hajdutët, të korruptuarit, hileqarët, të fortët, killerat me pagesë apo pa pagesë ndjehen në shtëpinë e tyre. Të tjerët, mjekët, stomatologët, farmacistët, studentët, gazetarët pa truproja e supermakina, rrinë urtë e strukur... Janë shtuar rastet e vrasjeve të gabuara.