Për të ringjallur më të mirën

Pashka është një festë kaq e bukur. Më të lumtur janë fëmijët. Duket sikur kjo festë është bërë për ta. Pak dinë për historinë fetare, por shumë gëzojnë me vezët shumëngjyrëshe dhe plot me surpriza të kohëve moderne. Një javë e magjishme e gjitha kjo.

Pashka përkon me më të bukurën e stinëve: Pranverën. Ashtu si pemët, natyra që dukej e vdekur gjatë Dimrit të gjatë, edhe njerëzit, shfaqin shenja ringjalljeje, por jo të gjithë ringjallin më të mirën. Besimi katolik tregon për Krishtin që u ringjall, dhe me gjithë këto vite shkencë dhe ndërgjegje, një pjesë e madhe e njerëzimit e pëlqen ta besojë. Feston Ringjalljen e Jezu Krishtit. Ishte njeri i ndricuar, i rrallë.

Unë nuk e di se sa mundësi ka një njeri të ringjallet pas vdekjes, por besoj në një tjetër ringjallje që ndërgjegja jonë si qënie e mrekullueshme njerezore na mundëson ta bëjmë përvit: Eshtë ringjallja e anëve tona më të mira.
Ashtu si pemët, lulet, që heqin nga vetja, të thatën, të keqen, të pavlefshmen; ashtu si rigjenerohen për t’u zhvilluar përvit më të fortë, më të bukur, më të mirë, mund të bëjmë edhe ne njerëzit.

Me ndërgjegjen tonë këtë ditë Ringjalljeje, e kemi në dorë të vendosim të bëjmë të vdesë njëherë e përgjithmonë e keqja brenda nesh e të lemë të lulëzojë pjesët tona më të bukura e më të mira. Një lule e bukur vështirë të ketë aromë të keqe, ashtu si një fytyrë e qeshur e bukur, vështirë të fshehë një shpirt të keq.

Por në botë sheh kaq shumë njerëz të ngrysur e që nuk kanë ndërmend të përmirësojnë asgjë me gjithë shanset që u jepen në cdo Pashkë a pranverë. Ringjalljen e ka në dorë seicili ta bëjë, vetëm po ta dëshirojë, pa qenë nevoja të jetë Jezu Krishti. Ja, ky më duket mesazhi më i bukur, i drejtë i Pashkës. Një mesazh që i ka rezistuar kohërave por që ende nuk e ka arritur qëllimin për të bërë shumicën e njerëzve më të mirë.