Izrael/ Netanyahu mund të godasin Iranin me ose pa SHBA! Në objektivat e IDF-së nafta dhe energjia bërthamore

Izraeli mund të godasë Iranin sido dhe ku të dojë, pa pasur nevojë për mbështetjen e SHBA-së. Shteti hebre ka qenë gjithmonë duke u përgatitur për të sulmuar kundërshtarët e tij pa mbështetjen e aleatëve të tij apo edhe duke shkuar kundër vullnetit të tyre: kjo ndodhi në vitin 1981, kur skuadriljet F-16 fluturuan në Irakun e Sadam Huseinit - në atë kohë një mik i Shteteve të Bashkuara dhe Evropa - për të çmontuar reaktorin bërthamor Osirak. Një mision i evokuar disa herë orët e fundit, duke hipotezuar një bastisje kundër programit atomik të ajatollahëve.

Shtëpia e Bardhë i ka bërë të ditur qeverisë Netanyahu se nuk është e përshtatshme për të shkaktuar një hakmarrje kaq të ashpër. Por shumë në krye të degës ekzekutive dhe forcave të armatosura besojnë se një ndërhyrje kundër instalimeve më delikate është e pashmangshme: ata janë në fakt të bindur se pwrshkallwzimi dramatik i situatës në Lindjen e Mesme, me prerjen e kokës së Hezbollahut dhe shkatërrimin e Hamasit, do ta çojë Teheranin që të investojë të gjitha burimet e tij në ndërtimin e një bombe atomike. Arsyetimi është i thjeshtë dhe i pamëshirshëm: që nga 7 tetori, Izraeli është përfshirë në një luftë gjithëpërfshirëse për të rivendosur sigurinë dhe parandalimin, fillimisht me ofensivën e Gazës dhe më pas me atë në Liban. Nuk do të kishte kuptim të lihej i paprekur kërcënimi më i madh nga të gjithë, ai i fuqisë bërthamore iraniane, veçanërisht pasi pasiguria elektorale në Shtetet e Bashkuara ofron një mundësi unike.

Luftëtarët e Yllit të Davidit mund të shkatërrojnë një laborator të rëndësishëm, por dytësor, duke vonuar kështu shkencëtarët e Republikës Islamike. Ose të lëshojë një hakmarrje të bujshme, duke bombarduar vendin e Natanzit: shpërthimi i 19 prillit të kaluar, i lëshuar gjashtë ditë pas sulmit të parë raketor iranian, kishte shkatërruar një radar që mbronte këtë objekt kyç. Ai ishte interpretuar si një paralajmërim i fundit, përpara se të gjuante centrifugat për pasurimin e uraniumit, nga të cilat varen shpresat bërthamore të Iranit, të kufizuara zyrtarisht në sektorin civil.

Me atë rast, sulmuesit izraelitë ishin të shpejtë dhe të padukshëm. Kompleksi bwrthamor Natanz u gërmua në shkëmb, nën një mal, por, siç shihet në bastisjen kundër komandës së Nasrallah në Bejrutin e Jugut, në arsenalin e IDF ka armë që mund të shkaktojnë shkatërrim edhe në thellësi tridhjetë metra.

Ashtu si në Liban, përgjigja do t'i besohej kryesisht forcave ajrore. Falë furnizimit me karburant gjatë fluturimit, të gjithë luftëtarët mund të arrijnë në zemër të Iranit: F-35, avionët stealth që i shpëtojnë radarit, mund të kenë detyrën të neutralizojnë anti-ajrorët, duke i hapur rrugën F-15-ve me raketa Popeye e pajisur me kokë lufte “bunker buster”. Një kontribut mund të vijë nga nëndetëset Dolphin, të cilat mund të lëshojnë Popeye ndërsa mbeten të zhytura në Gjirin Persik. Megjithatë, shumë mendojnë se inxhinierët izraelitë kanë projektuar pajisje "të bëra me porosi" për të minuar bunkerët e programit bërthamor iranian.

Në selinë e Forcave të Mbrojtjes izraelite ata po vlerësojnë padyshim një sërë alternativash: ekspertët e synimeve duhet t'u paraqesin vendimmarrësve politikë një listë objektivash, duke treguar mënyrën për t'i sulmuar ato dhe hakmarrjet e mundshme, operacionale dhe diplomatike. Më e drejtpërdrejta është hakmarrja ndaj bazave nga janë lëshuar raketat: shumica e rampave, megjithatë, janë të lëvizshme, të instaluara në kamionë identikë me ato komerciale dhe janë shpërndarë në vende të ndryshme.

U morën në konsideratë instalime të tjera të Garda Revolucionare: veçanërisht fabrikat e raketave dhe dronëve ose shpellat ku ruhen këto pajisje. Por hipoteza e një sulmi spektakolar është gjithashtu në tryezë. Për shembull, të fundoste anijet e Marinës dhe "korsorët" tregtarë të përdorur nga Pasdaran për të bashkëpunuar me Houthis jemenas. Ose do t'u vinte flakën tankeve kolosale të naftës bruto që ushqejnë eksportet klandestine, gjakun e teokracisë por edhe të një pjese të popullsisë: edhe në këtë rast, megjithatë, Uashingtoni do të kishte shprehur kundërshtimin e tij. Po a do të mjaftojë për të ndaluar Netanyahun? /Repubblica/

S.G/Shqiptarja.com

TAG:
• Izrael
• lufta ne rripin e gazes