Shqipëria ka aktualisht 704 familje të prekura nga gjakmarrja, prej të cilave 591 jetojnë në Shqipëri ndërsa 113 prej tyre janë larguar jashtë vendit. Studimi u krye nga shoqata “Gjenerata e Re” me ndihmën e autoriteteve policore dhe OSHEE në 6 qarqet e prekura nga kjo dukuri: Shkodër, Kukës, Dibër, Lezhë, Tiranë dhe Durrës. Shkodra është e prekur më rëndë dukuria tragjike me 156 familje në gjakmarrje, nga të cilat 17 janë të ngujuara, 47 familje u larguan jashtë vendit, ndërsa disa dhjetëra fëmijë braktisin shkollën dhe kanë nevojë për mbështetje psikosociale. Qyteti brenda ka 76 familje në gjakmarrje, Vau i Dejës, 36, Malësi e Madhe 22, Puka 13, Fushë-Arrëzi 9 familje me gjakmarrje.
Qarku i dytë më i prekur është Lezha me 102 familje në gjakmarrje, 6 nga të cilat janë ngujuar, 33 kanë lënë Shqipërinë. Në këtë qark Laçi ka 21 familje në gjakmarrje, më pak Lezha, Zejmeni, Shënkolli, Rubiku, Kacinari, dhe 15 njësi të tjera. Më pas vjen Dibra me 89 familje në gjakmarrje, por më shumë në këtë qark janë prekur Burreli, Bulqiza, e Klosi. Në qarkun e Kukësit janë 87 familje me gjakmarrje, Durrësi 86 edhe Tirana 68. Kryeqyteti dhe Durrësi janë kthyer në vendshtrehime për familje nga qarqet e tjera. Në Tiranë njësitë me më shumë raste janë Paskuqani, Bathorja, njësia 9 dhe 11. Në Durrës më shumë ka Fushë Kruja-22, Thumana 15 familje në gjakmarrje.
Gjakmarrja në Tiranë ka ardhur për shkak të lëvizjes demografike të popullsisë, nga zonat veri dhe veri-lindore, ku shumë familje sjellin edhe dramën e marrjes së gjakut. Familjet mbyllen në shtëpi nga frika e vrasësit; Kukësi ka 3 familje të të ngujuara, 6 janë në Lezhë, po 6 ka Durrësi, madje edhe në Tiranë janë 5 familje të ngujuara nga gjakmarrja. Pajtimet e gjakmarrjeve janë shumë të vështira dhe këto shpesh kthehen në vrajse.
Mënyrat kryesore për ta shmangur rrezikun është largimi jashtë Shqipërisë apo në zona të tjera brenda vendit. Pjesa më e madhe e familjeve të prekura nga gjakmarrja jetojnë në varfëri dhe mjerim. Rëndesa ekonomike vjen nga izolimi dhe banesat e vogla pa siguri dhe pa kushte, sidomos për të sëmurët, të cilët nuk dalin dot as për të marrë shërbimin mjekësor. Konfliktet e gjakmarrjes trashëgohen nga vetëgjyqësi të vjetra e të reja. Halli më i madh mbeten fëmijët e pafajshëm, që ngujohen ose shkëputen nga shkolla, madje ka edhe nga ata që kanë lindur në ngujim.
Komente
A ka pasur vrasje/gjakmarrje në kohën e komunizmit ? Nëse jo ?! Kush e ktheu gjakmarrjen dhe të gjitha ato vrasje pas rënjes së komunizmit ...??? A ka ndoj mundësi që këto familje të pajtohen dhe gjakmarrja të qrrënjoset një herë e përgjithmon nga trevat tona ?
Përgjigju