Derk Wiersum është avokati holandez që u vra dhjetë ditë më parë pasi kishte pranuar të mbronte Nabil Bakkali-n, të super-penduar në një proces, në të cilin janë përfshirë të pandehur maroken me peshë të madhe. Shumë media holandeze më kanë kontaktuar, duke më bërë një pyetje, e cila për ta e kishte gati përgjigjen. Wiersum-it i ishte propozuar mbrojtje, por ai nuk e kishte pranuar; më pyesin se çfarë do të kisha bërë në vendin e tij, por në Itali nuk ekziston mundësia që të zgjedhësh. Kur autoritetet që bëjnë vlerësimin vendosin se një subjekt duhet të vendoset nën mbrojtje, personi, i cili është në rrezik nuk mund të refuzojë. Zgjedhja e Wiersum-it që të mos shoqërohej nga një eskortë mbrojtëse mund të thotë shumë gjëra: mund të tregojë se s'kishte frikë, mund të provojë se shqetësohej për lirinë e vet. Por bëj një hipotezë se ai mund të ketë patur edhe një perceptim të ndryshëm të rrezikut: kush do ta kishte menduar në Holandë që të vritej një avokat?
Por kjo vrasje përfaqëson për Holandën një pikë, nga e cila nuk ka më kthim prapa. Në Itali është thënë gjithnjë, sa u përket vrasjeve të mafies: “Punë e madhe, sa kohë që vriten mes tyre…” Por kanë vdekur gjithnjë edhe të pafajshëm dhe mafiet kanë vrarë gjithnjë gjyqtarë, policë, familjarë të mafiozëve (ku përfshihen edhe gra e fëmijë). Me vrasjen e Derk Wiersum-it, shoqëria civile holandeze duhet të marrë parasysh, një herë e përgjithmonë, një fakt objektiv: Holanda ka vendosur të bëhet një port i lirë për narkotrafikantët më të mëdhenj të botës dhe të jetë një parajsë fiskale brenda Evropës. Papërgjegjshmëria, e maskuar pas perdes së mungesës hipokrite të elasticitetit ndaj vendeve të Jugut të Evropës, më në fund e tregoi koston e vet, e cila do të jetë shumë e shtrenjtë, në rast se kjo temë nuk do të përballohet me vetëdijen e nevojshme. Holanda është një terren plot me mafie, riciklim parash të pista dhe krim; kushdo që merret me këto tema, e di këtë gjë që prej dekadash. Kur shkruajta “Gomorrën” dhe “Paranca e fëmijëve”, shumë më akuzuan se njollosa Napolin. Në realitet, gjithnjë e kam parë Napolin dhe Italinë si një plagë, përmes së cilës të shikosh botën. Protagonistët e “Paranca së femijëve” banojnë në Napoli, por mund të banojnë edhe në Molenbeek, në periferi të Marsejës, në një nga lagjet periferike të Parisit apo të Londrës. Historia e brezave të mënjanuara dhe pa asnjë perspektivë për të ardhmen është një temë tipike e botës bashkëkohore. Të besosh se këto dinamika kufizohen vetëm në një pjesë të caktuar të botës, do të ishte një akt me sipërfaqësi të thellë, pasoja konkrete e të cilit është trupi i goditur për vdekje i Dark Wiersum-it.
Në vendet e Evropës Veriore situata është dramatike, por opinioni publik nuk e konstaton këtë, pasi e konsideron krimin e organizuar si një problem getosh. Duhet gjithnjë të shohësh gjak nëpër rrugë, masakra dhe njerëz të pafajshëm të përfshirë në to, për të hapur sytë. Siç ndodhi në Gjermani, e cila e kuptoi praninë e mafies vetëm pas masakrës së Disburgut. Por duhet të veprosh edhe kur krimi i organizuar nuk bën shumë zhurmë, kur nuk qëllon me armë dhe kur nuk shkakton të vdekur, pasi, pikërisht kur është shumë i heshtur, atëhere po bën para’ dhe po fuqizohet. Goditjet përfaqësojnë një moment pastabiliteti në asetet e klaneve, pasi trafiqet e tyre funksionojnë më mirë kur ka më pak vëmendje.
![](https://shqiptarja.com/template/img/NO_ALFA_Kuadrate shqiptarja.png)
Holanda është në qendër të trafiqeve të organizatave italiane, serbe, marokene, shqiptare dhe karaibase, që lidhin aleanca me kriminelë autoktonë. Holanda është një nyje e rëndësishme në narkotrafik, pasi është një prej portave evropiane të kokainës, është një pikë shkarkimi për drogën që vjen nga Amerika Latine: këtu mbërrin – në sasi të mëdha përmes portit të Roterdamit – dhe në një sasi të vogël këtu qendron, por e gjithë pjesa tjetër merr rrugën drejt vendeve të tjera të Evropës. Dhe ekziston një marrëdhënie historike e privilegjuar me ato që kanë qenë Antilet Holandeze, të cilat shpesh janë pikënisje e kokainës amerikanojugore drejt Kontinentit të Vjetër. Porti i Roterdamit është plaga kryesore, përmes së cilës kalon droga që mbërrin në Holandë; arsya është se kemi të bëjmë me portin më të madh evropian, ku ka kontrolle antidrogë, por këto nuk bëhen tek çdo konteiner, pasi shpejtësia është gjithshka: duke shfrytëzuar këtë logjikë, fitojnë narkotrafikantët, janë rregullat e vetë kapitalizmit që i lejojnë realizimin narkotrafikut.
Po të kisha mundësi t’i jepja një këshillë qeverisë holandeze, do t’i thosha që t’u kushtonte dy gjërave vëmendje: porteve të saj dhe sistemit të saj fiskal e financiar. Pasi nuk janë vetëm plumbat, por është heshtja që duhet të na bëjë të trembemi: qoftë e tyre, qoftë jona.
Komente
![](https://shqiptarja.com/template/img/antipiracynote.jpg)
![](https://www.shqiptarja.com/template/img/sh_logo1.png)
E vertet normale po aman kan dhe shtet tamam jo si iga qe te fut ne burg kot
Përgjigju