Ngjarja e shoqërimit të Gjuriç ka qenë e dhimbshme për serbët e Kosovës sepse për herë të parë kanë parë funksionimin si duhet të dorës së shtetit që ata nuk e përfillin, por që janë pjesë përbërëse. Tre vjet më parë në ngjarjet në Potoçari të Srebrenicës, ishte radha e vetë Vuçiç që të sulmohej me gurë nga boshnjakët dhe të provonte mbi kurriz jo thjesht urrejtjen, por edhe një realitet, që ai dhe shteti i vet nuk ka më të bëjë. Dhe, nuk e bën dot përveç një provokimi konstant realizuar nga serbët e Bosnjës përmes Republika Srpska të tyre. Ndryshe nga Bosnja, në Kosovë nuk është kërkuar falje për atë fushatë masakrash mbi qytetarët dhe as shkatërrimet e pashoqe. Sikur të mos mjaftojnë këto, me këtë qëndrim është parë se me kalimin e viteve, serbët po mundohen ta relativizojnë të keqen e madhe në Kosovë. Kjo ka shkaktuar pasojat më të mëdha të vetë qytetarëve serbë të Kosovës, që janë në vendin e tyre, por të anatemuar prej paqartësisë dhe përdorimit të tyre. Politikanët serbë falë pozicionit që u jep konjuktura kanë qenë deri më tani pjesë e qeverive të Kosovës dhe me gjasë do të jenë edhe në të ardhmen, pasi për hir të së vërtetës shpesh me numrat e tyre është vendosur.
Duket një zbythje e serbëve në vitet e fundit në Kosovë, por kjo vjen nga qartësia e zërit të Bashkimit Evropian dhe sidomos e SHBA-së që janë shprehur hapur në mbrojtje të pavarësisë dhe në zgjidhjen e mosmarrëveshjeve mes dy subjekteve shtetërore, me njohjet reciproke.
Në një farë mënyre kjo po shkon me rezonancën e plotë të presidentëve respektivë Serbë dhe Kosovarë, Aleksandër Vuçiç dhe Hashim Thaçi, të cilët jo thjesht e kanë situatën në dorë, por duket se po lëvizin në udhë të përcaktuara mirë. Që do të thotë se skenari parashikon që Kosova do marrë të drejtat e saj në organizatat e njohura ndërkombëtare, duke bërë lëshime të dhimbshme në favor të serbëve. Këta të fundit presin të marrin më të mirën nga organizimi i Asociacionit me kushtet e tyre ekzekutive. Problem i vetëm është se të dy presidentët, paçka sigurisë, ballafaqohen me situata katastrofike ekonomike dhe korrupsion të frikshëm e mbi të gjitha me opozita, që gjithnjë do t’i vendosin me shpatulla pas muri.
Presidenti Vuçiç e ka një armë të fortë ndaj kundërshtarëve dhe ajo lidhet me faktin se në kohën e paraardhësve të tij janë humbur me radhë pjesët e Federatës. I fundit, që përfaqësonte frymën demokratike Tadiç, përkon me kohën kur Serbia humbi Malin e Zi, kurse Thaçi po e përjeton ndryshe duke qenë dëshmitar në bjerrjen e formacionit të tij PDK, që dikur vendoste për Kosovën, por edhe humbjen e besimit. Tregues ishte injorimi i dekoratës akorduar prej tij.
Ndaj, Asociacioni që po vjen dhe i cili përbën realisht një kërcënim nëse strukturat serbe arrijnë të kenë juridiksionin mbi tre minierat e njohura të Trepçes, Artanës, Kishnicën, ka të ngjarë të realizohet. I njëjti skenar si Demarkacioni. Do të vonohet, por do të bëhet. I vetmi element që i jep një shpresë politikës kosovare është se Gjykata Kushtetuese në vendimin e datës 23 dhjetor 2015 konfirmoi se “Zajednica” bie ndesh me plot 23 nene të Kushtetutës së Kosovës!
Prej vitesh “Zajednica” është denoncuar ashpër dhe me shumë të drejtë nga Vetëvendosja për kërkesat e saj, që ia bëjnë ekzistencën shtetit kosovar gati në nul. Duket se i gjithë pajtimi i munguar dhe mbajtja e tensionit Kosovë-Serbi u shkon dy shteteve ose më mirë të themi dy presidentëve për të hedhur hapat e mëtejshme, që do jenë të hidhura për Kosovën dhe të tharta për Serbinë. Me pak fjalë anëtarësime për Kosovën dhe krijimi i Demarkacionit për serbët. Dhëntë fati, që Kosova të mos humbë nga juridiksioni minierat e saj të vyera, por edhe që serbët të bëjnë një subjekt që t’i organizojë e t’i menaxhojë si duhet, por jo të vendosë për Kosovën! Nëse ndodh kjo gurrat mbi Vuçiç dhe prangat e Gjuriç do të jenë asgjë me realitetet që mund të na përcjellë koha. Edhe pas Demarkacionit, i ka ardhur radha Asociacionit. (Javanews)