Të përulur nën peshën e 40 fotove

Bulevardi Dëshmorët e Kombit u zgjua nën peshën e rëndë të fotografive të 40 klerikëve të vrarë nga diktatura komuniste. Foto dhe histori që deri tani kanë folur faqeve të librave, faqeve të ndonjë gazete dhe pak të njohura në publik.
Të vendosura kështu, në prag të vizitës së Papa Françeskut në Tiranë, trondisin shpirtërat, i vënë në lëvizje dhe ngjallin reagim: ateistët bezdisen sepse ndjehen ateistë, muslimanët sepse ndjehen muslimanë, ortodoksët pse ortodoksë dhe menefregistët sepse menefregistë.
Do të doja që vërtetë të jetë kështu: foto e 40 klerikëve të kenë shokuar këtë mëngjes çdo njeri të rreshtuar në një kategori: fetarin, politikanin, artistin, tifozin, trafikantin, të ndershmin, moralistin e këdo tjetër... e pas shokimit të ketë një pauzë, një vëzhgim e një reflektim: Në Shqipërinë tonë janë vrarë shumë pse kanë qenë ndryshe, kanë menduar ndryshe dhe kush ka vrarë ka bërë aktin më të tmerrshëm që një njëri mund të bëjë. Liria është vlera absolute, është habitati më i përshtatshëm ku çdo njeri mund të rritet, të lulëzojë sipas natyrës së tij primare. Çdo format tjetër është një privim, një deformim me pasoja të rënda për shoqërinë dhe shoqëria jonë, po i vuan edhe sot e kësaj dite privimet e rëndësishme të lirisë.
Fotot e 40 klerikëve të vrarë gjatë diktaturës kanë një peshë të madhe emocionale dhe do të doja shumë që kjo peshë të shtypte paragjykimet në mendjet e të rreshtuarve në ndonjë kategori. E nga kjo shtypje të lindtte vetëm një lule: Ajo e përuljes, respektit dhe adhurimit për Lirinë.