The Telegraph: Bregdeti i Ksamilit, Karaibet e Evropës në Shqipëri! Rama: Po orienton britanikët e ‘uritur’ për diell drejt nesh

Prestigjiozja britanike “The Telegraph” i ka kushtuar një artikull bregdetit të kristaltë të Ksamilit ku e cikëson si “Karaibet e Evropës”. Kryeministri Rama ndau shkrimin në rrjetin e tij social Facebook ku shkruan se prestigjiozja britanike po orienton britanikët e uritur për diell drejt nesh.
Artikulli i plotë:

Pashë një postim në Instagram pak kohë më parë që përshkruante qytetin bregdetar shqiptar të Ksamilit si 'Karaibet e Evropës'. Kishte më shumë se një ngjashmëri kalimtare, me palmat, plazhin verbues, detin e kaltër dhe cadra dielli me kashtë. Me preokupimin aktual mbi emigracionin shqiptar që po ziente , fillova të imagjinoja një rrëfim alternativ të britanikëve të uritur nga dielli që dynden në drejtim të kundërt për të kërkuar pak rreze dielli 'Karibike'. Kështu që vendosa të bëj një vizitë, për të parë se si bëhet krahasimi.

Është sigurisht më e shpejtë dhe më e lirë për t'u arritur se Barbados. Fluturova për në Korfuz, ishulli më i afërt grek me Rivierën Shqiptare , i cili shkon për 100 milje përgjatë bregut lindor të detit Jon. Nga qyteti i Korfuzit është një kalim me traget për në Sarandë 40 minuta. "Është shumë e sigurt dhe e qetë atje," mendoi taksisti që më çoi në portin e Korfuzit. “E gjithë mafia e tyre është këtu ose në vendin tuaj”.

Në Sarandë, udhërrëfyesi Gezim Shimi qeshi kur tregova komentin e taksistit. “I gjithë publiciteti është publicitet i mirë,” tha ai. “Gjatë viteve të fundit, kam udhëzuar shumë britanikë kureshtarë për të parë se si është Shqipëria në të vërtetë.”

Udhëtuam 30 minuta në jug të Sarandës për në Ksamil, i cili ndodhet pak mbi kufirin e Greqisë Veriore. Ksamili nuk ekzistonte derisa regjimi komunist i Enver Hoxhës e vendosi atë në vitet 1960 si bazë për prodhimin e vajit të ullirit. "Është vetëm disa milje nga Korfuzi, kështu që vetëm ata me prejardhje të besueshme politike lejoheshin të jetonin këtu gjatë komunizmit," tha Gëzimi. Me paralele me atë që po ndodh sot në Kanal, ai tha se shqiptarët rrezikonin jetën dhe gjymtyrët duke marrë varka të vogla, apo edhe duke notuar, në Korfuz, për të ikur nga marrëzia staliniste e Hoxhës.

Ksamili është një qytet i vogël por në rritje në një gji të gërmuar të mbrojtur nga tre ishuj të gjelbër në det. Plazhi është i mbushur me hotele, restorante dhe bare dhe është i ndarë për përdorim privat të çdo objekti – edhe pse shumica ishin të mbyllura kur mbërrita gjatë sezonit të hershëm dhe u ndritën për verën. Vetëm një numër i vogël njerëzish të zhytur në shtretër dielli nën çadra me kashtë.

Poda Boutique Hotel është i hapur megjithatë dhe takova autoren e postimit në Instagram që më tërhoqi këtu, Anna Poda, drejtoreshë menaxhuese e këtij institucioni familjar me 20 dhoma. "Ju mund të shihni se deti bruz dhe rëra e bardhë janë mjaft të Karaibeve," tha ajo e gëzuar, përpara se të rrëfente se palmat e tyre janë të importuara. Britanikët, tha ajo, po e blejnë reklamën e saj pasi u shfaqën në mesin e tre kombësive më të mira të mbërritjes vitin e kaluar, së bashku me gjermanët dhe italianët. “Njerëzit vijnë për 310 ditë me diell çdo vit dhe çmime vërtet të mira,” shtoi ajo.

Ajo sigurisht ka një pikë për ngjyrën e detit dhe çmimet. Sedimentet nga malet e mermerit përreth krijojnë një fund deti me rërë të bardhë që jep një bluzë të mrekullueshme qumështi. Dhe dhoma ime dyshe me gjysmë dërrasë, me pamjen e saj të mrekullueshme të ballkonit drejt Korfuzit, kushton vetëm 80 £ për natë. Përgjatë gjithë kohës, riviera shqiptare u tregua me vlerë të jashtëzakonshme, veçanërisht kuzhina e ndikuar nga italianët, e pasur me ushqime deti. Në hotel, një vakt me tre pjata me sallatë greke, linguinë me midhje dhe levrek të pjekur në skarë kushton vetëm 2250 lekë (17 £).

Megjithatë, nuk kishte asgjë Karaibe për shiun e lehtë të mëngjesit të nesërm. Për fat të mirë, një peizazh historik aq i mirë sa kudo në Evropë është në një distancë të habitshme nga Ksamil, me qytetërimet greke, romake dhe osmane që lënë gjurmët e tyre.

Butrinti, një hedhje guri nga Ksamili, është një nga tre vendet e Trashëgimisë Botërore të UNESCO-s të Shqipërisë dhe një palimpsest arkeologjik. Virgjili e përmendi atë në " Eneidën" si datimin para rënies së Trojës, por lavdia e vërtetë filloi rreth shekullit të 3-të para Krishtit me romakët që u futën brenda dhe lanë struktura karakteristike sublime, duke përfshirë një teatër 3000 vendesh me mbishkrime latine që paralajmëronin spektatorët të mos i vendosnin këmbët. në karrige.

Një orë ecje me makinë na çoi në male për në Gjirokastër, shtëpitë trekatëshe prej guri osmane dhe kalaja e përmasave të Kështjellës Windsor pothuajse nuk kanë ndryshuar që nga shekulli i 18-të. Ajo u njoh nga Unesco në vitin 2005. Kuzhina e përzemërt është e ndikuar nga osmanët. Për drekë, hëngra Imam bayıldı (fjalë për fjalë “imamit i ra të fikët”), një pjatë e quajtur sipas emrit të një kleriku mysliman, i cili konsumoi shumë patëllxhanë të mbushur dhe i ra të fikët.

Ndikimi i mëtejshëm osman dhe plazhet më pak të zhvilluara erdhën të nesërmen me një udhëtim në veri. Ksamili mund të jetë duke përjetuar një nxitim zhvillimi në Klondike, por ne gjejmë pika më të egra si Pigeon Cove, ku deti është në mënyrë inkandeshente bruz dhe i rezervuar nga shkëmbinjtë e bardhë mahnitës.

Diku tjetër, plazhi i Porto Palermos mbikëqyret nga një kështjellë me mure të trasha e ndërtuar nga Ali Pashë Tepelenë për Sulltanin Osman si një mburojë kundër britanikëve në Korfuz. Ali Pasha, megjithatë, po tregtonte armë nga britanikët për të çuar përpara pasurimin e tij të pamëshirshëm territorial; sulltani përfundimisht u lodh prej tij dhe ia hoqi kokën.

Porto Palermo ka gjithashtu një bazë të braktisur nëndetëse me një tunel të gjatë me një milje në faqe kodre. Udhërrëfyesi im Gezim tha se u deshën 30 vjet për t'u ndërtuar, kryesisht sepse Hoxha ra në konflikt me BRSS dhe Kinën, të cilët po financonin ndërtimin e saj. Si kompensim, ai refuzoi të kthente katër nëndetëse sovjetike.

Nuk ka dyshim që Hoxha do të ishte acaruar nga një zhvillim i ri më tej në bregdet në Palasë. Këtu njeriu më i pasur i Shqipërisë po ndërton Green Coast – një zhvillim hotelesh me pesë yje dhe vila luksoze. Është një dëshpërim monumental dhe pa karakter, që mund të jetë një vizion i së ardhmes për këtë rivierë shqiptare, i shqetësuar Gëzimi.

"Unë do të thosha ejani dhe shikoni këtë bregdet tani, ndërsa i ngjan asaj se si dukej Korfuzi 50 vjet më parë," kërkoi ai.

Ai më la për një natë të fundit pranë Vlorës, ku deti Jon bëhet Adriatik dhe Hotel Paradise Beach ka dyshe të mëdha me pamje nga deti për 75 £. Ajri i mbrëmjes ishte i ngrohtë, deti në ngjyrë blu dhe stafi më trajtoi si një mik të humbur prej kohësh. Mos u shqetësoni për puferin e Instagramit, kujt i duhet kalipsoja e Karaibeve kur keni një gotë raki (jo rum) për të bërë dolli një muzg duke i kthyer ishujt e largët grekë në silueta?

Si ta bëni atë

Regent Holidays (020 7666 1290) ofron një aventurë tetë-ditore, të personalizuara  në Shqipërinë Jugore, duke fluturuar në Korfuz dhe për të vizituar Ksamilin, Butrintin dhe Gjirokastrën, nga 1,695 £ për person bazuar në dy ndarje dhe duke përfshirë fluturime, transferta, akomodim B&B dhe lokale. udhërrëfyes.

G.MO/r.k./Shqiptarja.com

TAG:
• edi rama
• Ksamil
• Vlore
• The Telegraph