Treni që ka “ngecur”
në bulevardin e ri

TIRANE- Një ndërtesë e vjetëruar është e vetmja që ka lënë gjurmën e fundit të ekzistencën së një stacioni. Treni nuk është më. Çuditërisht as shinat. Janë zhvendosur diku në periferi, si për të treguar se qyteti është aq i zhvilluar sa për të injoruar një tufë hekurash që kishin kohë që e prishnin këtë truk, që veçse i bukur nuk është. Prej kohësh gjithçka që kishte lidhje me trenin shihej me përbuzje, madje edhe udhëtarët. Pasagjerët, fshiheshin mes turpit dhe çmimit të një bilete modeste. Për të tjerët ata personifikonin, një kategori të vjetëruar, të varfër, të braktisur, të ndryshëm nga të tjerët.

Sot që ka ngelur vetëm nji stacion i harruar, kujtimet e vetme të asaj që ishte, janë disa tabela të shkruara me dorë në të cilat mund të lexosh “Stacioni i Trenit” dhe “Biletaria”. U premtua se qyteti do të modernizohej me linja që do të lidhnin çdo cep të tij. Ëndrra që për ata që janë më pranë se kushdo, e dinë se ndërrimet e pushteteve janë pasuar veçse nga  zhgënjimet. Dikur jetonin vetëm me dilemat që i vendoste jeta, përballonin me vuajtje mbijetesën përmes një tregu modest por të mbipopulluar. Sot jetojnë mes frikës së zhurmës së një fadrome.

Bulevardi
Një projekt ambicioz i hartuar nga Bashkia, që fshihej mes shifrash të padeklaruara(për çështjen e shpronsimeve) do të kthente një prej zonave të harruara të kryeqytetit në hapësirë të rëndësishme urbane. Por projekti i inaguruar shpejt do të befasonte të gjithë banorët. Pretendimet e tyre për banesat të cilat do të rrafshonte bulevardi i ri, do të mernin një përgjigje me një shumë që nuk i kalonte 263 mijë lekët(e vjetra) për metër katror. Ishte koha kur shumë prej banorëve autokton të kryeqytetit filluan ta mendonin veten si të pastrehë. Takimet e zhvilluara me ta nga ana e Bashkisë, thuajse kanë dështuar të gjitha.

Premtimet e dhëna kanë rënë njëri pas tjetrin ndërsa sot, ka ngecur edhe projekti. Dhunë, forcë, përleshje, ka qënë historiku i marrdhënies mes një institucioni dhe shumë banorëve që nuk kundërshtuan ndryshimin, por që me gjasa po ngelin të pastrehë. Edhe ai shirit inagurimi nuk mundi të pritej nga forca e përleshjes dhe zërat çjerrës të banorëve që kërkonin zgjidhje për shtëpitë që shpejt do të rrafshonte fadroma. Heshtja dhe zgjidhjet e njëanshme ishin oferta e vetme që Bashkia ofronte për ta, ndërkohë që vendosmëria e tyre për të bërë rezistencë s’do kishte të ndalur.

Banorët
Po të mos kishte qënë bashkëpunimi  dhe rezistenca e tyre, ndoshta shtëpitë në të cilat sot jetojnë do të ishin rrafshuar me kohë. Nën konsulencën e një avokati dhe me një përfaqsie banorësh, interesat e tyre janë shfaqur kudo. Pirro Demiraj, përfaqsuesi i banorëve duket se shpresën e fundit e ka tek një premtim që një prej përfaqsuesve të kryeministrit Rama, ka dhënë për rishqyrtimin e shpronësimeve.

“ Bashkia s’na ka dëgjuar për asgjë, as për alternativën që i paraqitëm për ndërtimin e dy pallateve ku të strehoheshim të gjithë, as kur kërkuam rishikimin e çmimit të vendosur”, shprehet zoti Demiraj. Sipas tij, kurrë nga ana e tyre nuk është hedhur poshtë zhvillimi i kryeqytetit dhe e një projtekti të tillë, por jetët e tyre dhe vlerësimet e bëra nga Bashkia, kanë fyer dhe injoruar gjithmonë interesat jetike për të pasur një shtëpi ku të strehohen.

U bënë disa ditë që fadromat nuk duken dhe punëtorët e paktë bëjnë sikur punojnë në një rrugë që ende s’ka pronar. Deri në momentin kur do të arrihet dakordsia për çështjen e shpronsimeve, jetët e banorëve do të jenë të trazuara, ndërsa ritmet e punimeve në bulevard të papërfillshme. 


Shkrimi u publikua sot (01.02.2014) në gazetën Shqiptarja.com (print)

Redaksia Online
(d.d/shqiptarja.com
)

/Shqiptarja.com
  • Sondazhi i ditës: 10 Janar, 11:51

    A duhet të çojë SPAK Berishën përpara Gjykatës për masakrën e 21 janarit?



×

Lajmi i fundit

El Clasico në finalen e Superkupës, Ancelotti: Na duhet ky trofe! Flick: Sfidë e madhe, Barça gati

El Clasico në finalen e Superkupës, Ancelotti: Na duhet ky trofe! Flick: Sfidë e madhe, Barça gati