Vijon debati mes Nishanit dhe Zhitit
Agron Tufa nxjerr bllof Presidentin

Në shkurt të vitit 2015, Presidenti Nishani refuzoi kandidaturën e Visar Zhitit si ambasador në Vatikan, sipas propozimit të kryeministrit Edi Rama, por shkrimtari shkoi, por si i ngarkuar me punë.
 
Pas dy vitesh, debati rihapet mes Nishanit dhe Zhitit me akuza dhe kundërakuza të forta në distancë.
 
Përplasja nisi në momentin kur Zhiti komentoi deklaratën e Presidentit për dekretin e Xhafajt duke e cilësuar kreun e shtetit si “nishan pa nishan”, “Hiç-president” dhe e i kërkoi të ikë nga detyra.
 
Pas deklaratës së Zhitit, reagoi Nishani duke u shprehur se nuk e dekretoi për ambasador në Vatikan sepse iu duk i çmendur.
 
“Arsyeja që nuk emërova Zhitin kishte të bënte me mosrespektimin e procedurës ligjore të propozimit nga qeveria, të deklaratave publike të papranueshme të Zhitit ndaj Kishës Katolike (për periudhën e inkuizicionit) dhe pas një takimi që pata në zyrën time konstatova një paqëndrueshmëri psikike të tij.
 
Në këto kushte përdora të drejtën time kushtetuese për të mos e emëruar atë në postin shumë të rëndësishëm të ambasadorit.
 
Për fat të keq, nuk është hera e parë që i ngarkuari me punë i Republikës së Shqipërisë në Selinë e Shenjtë në Vatikan i drejtohet publikisht me fyerje, shpifje dhe akuza Presidentit të Republikës.
 
Edhe në këtë rast, këto akuza janë monstruoze dhe tashmë ne kemi përgjegjësinë t’i japim mundësinë t’i provojë në mënyrë të ligjshme këto akuza në mënyrë që edhe vendi të shpëtojë nga një president, i cili paska qenë “vegël e mekanizmit të shtypjes së diktaturës” dhe “persekutor” në këtë vend”.
 
Gjithashtu Nishani u shpreh se “kur u bë publik propozimi i kryeministrit Rama për të emëruar Zhitin ambasador në Selinë e Shenjtë, unë mora mesazhe dhe dëshmi nga ish-i përndjekuri politik P.V., i cili e akuzonte Zhitin si bashkëpunëtor të administratës së burgut të Spaçit”.
 
Pas deklaratave të Nishanit nuk ka vonuar sërish përgjigja e shkrimtarit, i cili e cilëson Presidentin karikaturë e Enver Hoxhës.
 
"Por presidenti i ka të gjitha strukturat dhe mekanizmat, dhe institucionet, dhe dosjet, dhe kanalet e fshehta e të pafshehta, bashkëpunëtorët, televizionet, gazetat, deputetët, partitë, burgjet, vrasësit profesionistë, të kaluarën e tij, etj., etj. dhe s’ka pse flet me “letra nga populli” apo kundërpopulli, apo të spiunëve të dikurshëm, ashtu siç bënte diktatori Enver Hoxha, më saktë si karikaturë e tij. Të flasë me prova, dokumente, institucionalisht" tha Zhiti.

 
Reagimi i fundit i Visar Zhitit për Presidentin Nishani
Që ka qytetarë kundër Presidentit të një vendi, është normale dhe e njohur në botë, por që të ketë President kundër qytetarit, hapur dhe fshehtas, me veprime dhe në mënyrë verbale, madje me shpifje ordinere, është vetëm një në botë sot, Presidenti i vendit tim, për fat të keq. Së pari nxitoj të them, me përgjegjësi ligjore dhe penale, që unë në burg kam qenë thjesht i burgosur politik, i persekutuar dhe nuk kam pasur asnjë bashkëpunim me administratën e atjeshme, me komandën e burgut dhe kurrë as me Sigurimin e Shtetit të diktaturës.
 
Ftoj në çdo gjyq që ta zgjedhë ai që më akuzon, ta dëshmojë këtë akuzë dhunuese presidenciale 26 vjet pas rënies së perandorisë komuniste, ku ndërkohë unë kam kaluar disa kontrolle të pastërtisë së figurës publike: jam zgjedhur deputet, kur u shmangen kandidimet e atyre që akuzoheshin si të tillë; jam emëruar ministër i qeverisë Berisha dhe u bë ky kontroll, madje dhe mediatik; jam dekoruar po nga ky President, që së fundmi iu desh të shpifë kështu për mua.
 
Presidenti i Republikës i ka të gjitha kompetencat, mundësitë, mjetet, bashkëpunëtorët zyrtarë etj., dosjet, burgjet, policinë, sigurinë etj., etj., që të shohë dosjen time dhe jo celularin, ku ai përthith pa filtër shpifje e pisllëqe.
 
Siç kam treguar dhe herë tjetër, unë jam refuzues, duke pranuar dhe pasojat e rënda të bashkëpunimit me Sigurimin e Shtetit të diktaturës së Enver Hoxhës, kur Presidenti aktual ishte ushtarak i fundit i asaj diktature.
 
Respekti im për ushtarakët e vendit tim, që kanë kryer dhe kryejnë detyrën me përkushtim e patriotizëm, është i lartë.
 
Po kështu, Presidenti është i detyruar të jetë i përgjegjshëm si shtetar dhe t’i kuptojë ata që u thyen nga diktatura e tij e u bënë bashkëpunëtorë, së pari i mashtruan se gjoja po i shërbenin vendit dhe partisë, apo i torturuan mizorisht dhe në kushte dhune, faji nuk ishte i tyre, por i atyre që i thyen dhe i përdorën e tani mos lejo të shpërdoren, por jepu kujtdo atë që i takon.
 
I them Presidentit në ikje që të ruajë dinjitetin e ikjes e të mos nëpërkëmbë qytetarët e vendit të tij e, sidomos, të ketë respektin e duhur për ish-të persektuarit politikë, të cilët i sollën vendit kultin e qëndresës, të drejtësisë dhe moralit të lartë, dashurinë për atdhe “edhe kur ai të vret”, siç porosiste dhe një shkrimtar i shquar, që ka qenë burgjeve të diktaturës, kur Presidenti aktual edukohej me frymën e urrejtjes dhe të luftës së klasave dhe përgatitej të përmbyste kapitalizmin botëror me kallashin e tij.
 
Ai është i detyruar të mos futë përçarjen, duke i goditur me forma katoviciane, por trashanike tashmë, ish-të persektuarit politikë dhe dekorimet t’i shoqërojë me vepra e jo me prapashpineri të së keqes, sepse, në fund të fundit, ai është në kohën dhe në sistemin që ëndërruan ata, domethënë ne të gjithë. Shqetësimi im nuk është vetanak dhe s’dua të mbetet si i tillë, dhe unë nuk u rebelova pse ai dekretoi apo jo një ministër të propozuar nga Kryeministri, këto nuk janë mundësi e shqetësimeve të mia, por desha si qytetar i vendit tim që Presidenti të jetë me një standard, atë të Presidentit, i drejtë dhe i vërtetë në ato që thotë, kompetent, jo sorollatës deri në mediokritete, të njohë kompetencat, etj., pavarësisht se unë nuk kam forcën dhe mundësitë dhe median e të gjitha ato që ka Presidenti kundër meje.
 
Përfitoj nga rasti të sqaroj që absolutisht kam qenë më i qetë që nuk jam emëruar prej atij si ambasador në Vatikan. Po e them këtë se këtu është zanafilla e sulmit të tij kundër meje. E ka thënë dhe vetë në intervistat e tij bezdisëse në fillim, që “s’kam gjë me Zhitin”, pra ishin interesat e tij vetanake, meskine, aspak parimore, që cenoheshin, siç dukej. Ndërkaq, e ndiej të nevojshme të them se Selia e Shenjtë më pranoi me përdëllim e në mirëkuptim të plotë, pra nuk gabuan ata që më emëruan, isha më pranë asaj që Vatikani pranon, besim dhe përvuajtje, etj.
 
Është ai, Presidenti, që e la vendin pa ambasador (dhe ky mund të mos isha unë, s’kishte rëndësi kjo) në Selinë e Shenjtë, por nuk ia doli që të mos përfaqësoheshim. Dhe kur ndodhi kjo?
 
Në 25-vjetorin e rivendosjes së marrëdhënieve diplomatike mes dy vendeve tona, kur Shqipërinë e vizituan dy papë, në vitin kur u kanonizua Shenjtorja Nënë Tereza, 38 martirë të Kishës sonë Katolike u lumturuan, kur Shqipërisë iu dhurua një kardinal, bashkëvuajtësi im në burg.
 
Le të mësonte paksa nga Vatikani ky njeri! Ndjesë për zgjatjen, por lejomëni të flas dhe pak për ato që di dhe duhen për përgjigjen time e opinionin, që tregojnë dritëshkurtësinë mjerane të Presidentit aktual. Pikërisht ai është që e ka kuptuar më pak nga të gjithë Vatikanin, jam i detyruar ta them, dhe për rrjedhojë po aq pak ka kuptuar dhe interesat e vendit të tij me superfuqinë shpirtërore të botës.
 
Ai vetëm me një fjali, kur refuzoi dekretimin e propozimit dhe tha se “Zhitin nuk e pranojnë se është mysliman”, bëri furishëm tri gabime të rënda për një President.
 
E para foli në emër të Vatikanit (?!); e dyta, kush i tha atij që Vatikani nuk pranon myslimanë (?!), kur Papa Françesku dhe Shenjta jonë Nënë Tereza thonë “vëllezërit tanë myslimanë”. Ai pse fut përçarjen fetare, kur Shqipëria jonë është emblema e kësaj vëllazërie dhe kujt i shërbente kjo frymë urrejtjeje, për ç’nishane turpi e bëri?
 
Dhe e treta, ku e dinte ai besimin tim?
 
Gjej rastin ta them tani për ata që kanë qenë të interesuar për besimin tim, që Krishti është Presidenti im i vërtetë prej vitesh e vitesh, para se të lejohej feja në vend.
 
Kryeministrit të vendit tim, z. Edi Rama, i jap të drejtë kur tha që ky (Nishani) po vazhdon ta persekutojë Zhitin, atë në fakt bëri dhe po bën ai.
 
Mashtron rregullisht, në fillim tha, p.sh., se procedurat janë shkelur, “prandaj s’e emëroj’, kur më këto procedura ka emëruar dhe emëroi të tjerë para dhe pas meje. Pastaj shpërdori fjalën “inkuizicion”, ashtu siç e shtrembëronin faktin në gjyq, kur më dënuan në diktaturë.
 
Së fundmi u bë grotesk, duke thënë se i paskësh ardhur një mesazh në celularin e tij nga një i panjohur “P.V.” E përsëris, me përgjegjësi ligjore e penale, që kurrë në burg nuk kam qenë bashkëpunëtor i administratës atje, as i komandës dhe i Sigurimit të Shtetit dhe u kërkoj organeve kompetente ta dëshmojnë këtë. Nga që s’ka gjëkundi fakte të tilla, Presidenti Nishani shpif. Sa herë flet për mua, ai shton nga një argument të ri, si ky që nuk i isha dukur mirë psiqikisht.
 
Njihen këto metoda, mjafton të lexosh pak më shumë se një President. Absolutisht nuk dua të jem në unison me psikikën e tij e me interesat e tij të ulëta. Kaq!
 
Në të ardhmen, po u desh, do të sjell dëshmi të tjera të mashtrimit dhe gënjeshtrave të Presidentit ndaj meje, jo nga celulari im, se si shkruajnë për të, as nga ato që i keni parë dhe ju nëpër komente, por si një qytetar i vendit dhe ish-i persekutuar politik, si një i përkushtuar i demokracisë, që kam kërkuar modestisht të jem shembull i bashkëpunimit me këdo e të çdo kahu, në dobi të detyrave, të demokracisë, të mirëkuptimit, ku kundërshtari politik është bashkëqytetar, shok, vëlla, ku pluralizmi i ideve është pasuri e përbashkët, ku kujtesa kombëtare dhe përvoja e vuajtjeve të shërbejnë që e keqja të mos përsëritet dhe të kthehet në vlerë e begati e vendit.
 
Si ish-i persekutuar politik kam dashur të dëshmojmë së bashku se jemi të denjë për çdo detyrë e mision, në politikë, kulturë, art e filozofi dhe për atdheun e demokracinë e tij jemi copërluar më shumë, të paktën se Presidenti i vendit. Pa hakmarrje së bashku drejt ëndrrës, ku më i afti, sidomos me të rinjtë, të na prijë drejt ëndrrës.
 
Po e mbyll me lutjen bashkëvuajtësve të mi, qytetarëve të vendit tonë, liderëve, deputetëve, që të bëjnë përpjekjet dhe të kërkojnë që Presidenti të mos jetë më nën nivelin kulturor e moral, por të mbartë dinjitetin e qytetarit dhe lartësinë e detyrës dhe vlerat dhe virtytet më të mira të popullit që i përket. Është e mundur!

Agron Tufa nxjerr bllof Presidentin
Agron Tufa, qe drejton Institutin e Studimit te Krimeve te komunizmit, ka publikuar kartelen e Sigurimit te Shtetit per Visar Zhitin, ku shikohet qarte qe ai ka refuzuar bashkepunimin.
 
Ne nje postim te tij, Tufa akuzon presidentin Nishani per nxitim ne sulmin ndaj Zhitit dhe vlereson faktin qe ai ka rezistuar.
 
Deklarata e Agron Tufës
Pa hyrë në natyrën e ndërsjelltë të replikave midis Presidentit të Republikës, z. Bujar Nishani dhe poetit të njohur Visar Zhiti, që është dhe një ish-i dënuar politik i regjimit totalitar të Enver Hoxhës, mendoj, se deklarata e Presidentit për Zhitin – “…Ka qenë spiun në burgun e Spaçit”, – është një deklaratë e nxituar, e papërgjegjshme dhe mjaft e dëmshme për këto arsye:
 
1. Kreu i shtetit, Presidenti, nuk duhet të transmetojë në publik, se ç’thonë thashathemexhinjtë, pa qenë i sigurtë, me fakt të dokumentuar. Kush mund t’ia refuzonte të drejtën kreut të shtetit ta shihte dosjen e Zhitit, meqë Autoriteti i Dosjeve ka filluar punën e hapjes së tyre? Z. President duhet të jetë zëdhënës i fakteve dhe jo i shpifjeve.
 
2. Edhe sikur, fjala vjen, hipotetikisht, poeti Visar Zhiti të kishte qenë spiun, ka një logjikë, të përfshirë në të gjitha të drejtat ndërkombëtare që thotë: “Çdo dëshmi, çdo akt, çdo pohim i personave që gjenden robër, pengje lufte, të arrestuar dhe në tortura, nuk merret parasysh”. Dhe Visar Zhiti ka qenë nën këtë presion, si çdo i burgosur tjetër, përballë bishave më çnjerëzore.
 
3. Por për fat të mirë, për dinjitetin e tij dhe të tjerëve që vuajtën ferrin e burgjeve të komunizmit, Visar Zhiti ka bërë të kundërtën: ka firmosur një deklaratë, që nuk pranon, që refuzon të vihet në shërbim spiunimesh. Këtë e di mirë unë e jo ndofarë shpifësi me iniciale P.V, pasi z. Zhiti ka qenë pjesë e Këshillit Shkencor të ISKK dhe na është dashur të kontrollojmë, sipas ligjit, pastërtinë e figurave.
 
Pafajësia e z. Zhiti do të bëhet e qartë dhe publike shumë shpejt, në një reagim institucional, zyrtar.
 
Me presidentin e Republikës, z. Nishani kemi pasur gjatë këtyre viteve një sërë bashkëpunimesh të suksesshme dhe me vlerë të madhe për kujtesën dhe krimet e diktaturës, për nderimin e tyre me një sërë medaljesh, për çka i jemi sinqerisht mirënjohës. Por ndjej keqardhje të thellë për deklaratën e tij të fundit, siç e thashë më sipër, të nxituar, të papërgjegjshme dhe thellësisht të dëmshme për personin që atakon dhe për ata mijëra burra, të vdekur e të mbijetuar nga diktatura gjakatare komuniste.
 

Kartela e Zhitit e publikuar nga Agron Tufa

dy.b/shqiptarja.com