Zogaj: "Frangaj për Gani Bobin:
More k..., kush e ha këtë sondazh”

Gjatë natës së njëmbëdhjetë majit duke e gdhirë dymbëdhjeta kandidati demokrat Lulëzim Basha kishte kaluar përpara Ramës. Ime shoqe erdhi dhe ma tha teksa po matesha të ngrihesha nga shtrati për të filluar një tjetër ditë të perëndisë. Edhe pse jam konfuz në lidhje me besimin, kur hap sytë në mëngjes, gjithnjë më vjen në mendje një falënderimi i vjetër i gjyshes sime për Zotin që e kishte zgjuar edhe njëherë.
Kë të falënderosh tjetër për mrekullinë e zgjimit!

-Basha paska kaluar përpara gjatë natës!

Lajmi sikur peshoi mbi falënderimin që po thosha, duke e kurbuar e këputur në mes. Ishte njëlloj si të më kishin hequr diçka rrëzëllitëse nga dora dhe mendja njëherësh; një rreth, një litar, një mirazh, diçka të tillë.

Një copë herë ndenja pa folur, duke vështruar përmes derës së ballkonit konturet e zhytura në dritë të pallateve matanë. Ngjanin surealë, si vizatime me bojë uji, si hoje agu. Mirazhi në formë rrethi i falënderimit dha sërish shenja përftimi atje larg, por vështrimi im i nënshtruar e zhbëri. Më shkoi ndërmend një gjë e çuditshme: unë nuk kisha qenë në atë përleshjen e natës ku Basha kishte kaluar përpara.

-Kemi djalin atje, ti nuk e merr me mend sa shumë mërzitet ai, - tha ime shoqe, duke mbytur një psherëtimë.

Ja, këtë nuk e kishim llogaritur si duhet. Djalin. Të afërmit e mi shkonin gjithnjë më larg se unë në pozicionet politike që merrja. Kjo më mërziste mjaft, por s'kisha ç'bëja. Ata i merrte vala, ndërkohë që me përkushtimin e tyre pandehnin se më shërbenin mua. Nuk u shpjegoja dot se kalimet e mia nga një aleancë në tjetrën nuk ishin ende zgjedhje, por ikje, se nuk ndihesha në shtëpinë time politike as në PD-në e Sali Berishës, as në PS-në e Edi Ramës, por ishte nevoja për të mbijetuar politikisht, duke ruajtur bërthamën e individualitetit tim, ajo që më kishte hedhur herë në një anë, herë në anën tjetër. Nuk u shpjegoja dot, pra, se unë nuk isha njëqind për qind pro njërit dhe njëqind për qind kundër tjetrit. I lija ta kuptonin vetë sa të mundnin.

Shkrimin e plotë e gjeni në gazetën Shqiptarja.com, 12 janar 2013

(ad.ti/shqiptarja.com)