Është një garë me kohën për të gjithë, edhe për Emmanuel Macron. Ishte ai që shpalli zgjedhjet e parakohshme legjislative. Dhe ndoshta as kreu i shtetit nuk e kishte imagjinuar se sa mund të përshpejtohej koha politike në një javë. Prej mbrëmjes së djeshme, me depozitimin e listave, ka nisur realisht fushata elektorale në kuadër të raundit të parë, të dielën e 30 qershorit. Nëse e majta arriti të bashkohej në Frontin e Ri Popullor, mes shumë kontradiktave, e djathta u nda pas vendimit të Presidentit Eric Ciotti për t'u bashkuar me Partinë e Kuvendit Kombëtar të Marine Le Pen.
Në fund do të jenë rreth shtatëdhjetë zona në të cilat do të ketë kandidatë të përbashkët. Krahu disident i Republikanëve, i mishëruar nga figura të rëndësishme si presidenti i Senatit, deri më tani është mposhtur në nivel ligjor, por ka paraqitur kandidatë në mbi 400 zona zgjedhore, duke përfshirë atë ku presidenti i Republikanëve kandidon nën procedura e “përjashtimit” nga ndeshja.
Sarkó mban anën
Nicolas Sarkozy është kundër marrëveshjes me Le Pen. Ish-presidenti e cilëson aleancën e propozuar nga Ciotti si “të papërshtatshme”, një gabim strategjik i destinuar, sipas tij, të shndërrojë partinë historike në një “shtojcë” të lepenistëve.
“Kur e djathta republikane është kaq e dobët, do të thotë të përvetësohesh”. Sarkozy më pas nënvizon moshën e re të Jordan Bardella, kandidatit njëzet e tetë vjeçar për kryeministër nëse RN fiton: "Ai duhet ende të kompensojë mungesën e përvojës së tij dhe ky është një problem i madh." Gjykimi për shpërbërjen e Asamblesë Kombëtare nga Macron është gjithashtu kritik. “Është një rrezik i madh për një vend tashmë të thyer, sepse mund të bjerë në kaos”.
Makronistët
Projeksionet e para për mandatet, bazuar në synimet e votimit, vazhdojnë t'i japin një prirje të favorshme RN-së, e cila mund të dalë e para në raundin e parë në pothuajse dy të tretat e zonave zgjedhore, sipas një përllogaritjeje nga Figaro. Shumica makroniste do të kualifikohej vetëm në 41 zona zgjedhore për raundin e dytë (7 korrik), ku balotazhet do të ishin kryesisht midis të djathtës ekstreme dhe Frontit Popullor. “Në këtë rast do të votoja për RN-në”, tha dje tetëdhjetë vjeçari Serge Klarsfeld, një “gjuetar nazist” i njohur dhe figurë karizmatike e komunitetit hebre francez. Sipas Klarsfeld, partia e Le Pen "ka bërë mutacionin e saj" dhe "mbështet hebrenjtë". Përkundrazi, vazhdon ai, e majta ekstreme "është nën ndikimin e France Insoumise me ‘erëra’ antisemite dhe anti-sionizëm të dhunshëm".
Fronti popullor
“Unë kam shumë respekt për institucionet dhe nuk ndjek kaos institucional”, premtoi ndërkohë Le Pen, duke premtuar “bashkëpunim” me Macron. Listat e kandidatëve të RN përfshijnë edhe motrën e lideres, Marie-Caroline Le Pen, e cila kandidon në zonën elektorale Sarthe, rreth Le Mans. Pas hyrjes në fushë të François Hollande, kandidat me bllokun e majtë në zonën elektorale Corrèze, në Francën qendrore, ish-kryeministri socialist Lionel Jospin mbështet koalicionin mes të majtës, i parë si një "digë" e nevojshme kundër të djathtës ekstreme. Fronti Popullor nuk e ka bërë ende publik kandidatin për kryeministër. “Unë nuk do të jem kurrë problemi, unë jam gjithmonë në anën e zgjidhjes”, siguron Jean-Luc Mélenchon për të shuar polemikën me ata që, si Raphaël Glucksmann, kanë vënë veton mbi emrin e tij në drejtimin e një ekzekutivi të majtë.
Për të zbutur tensionet në të majtë, deputeti i France Insoumise, Adrien Quatennens, i dënuar për dhunë ndaj gruas së tij në vitin 2022 dhe për rrjedhojë u bë “i paparaqitshëm” për shumëkënd, ka vendosur të mos kandidojë më në zgjedhjet legjislative. Në vend të tij, e majta paraqet një tjetër kandidaturë, Aurélien Le Coq. Është një nga rastet e shumta që përplasen në një aleancë që bashkon personalitete dhe tendenca shumë të ndryshme, nga reformistët liberalë si Glucksmann te ish-presidenti Hollande, deri te antikapitalisti Philippe Poutou, i sulmuar për pozicionet e tij ekstreme pro-palestineze dhe i mbiquajtur "zëdhënësi i Hamasit"./La Repubblica