Gjuha e poetëve, Fishta: Edhe unë do
të mundnja të shkruaj ashtu, veç se druhem…”

-Motërzim-
 
Në artikullin “At Gjergj Fishta, vazhdimtar në mendimin e kombit”, Lasgush Poradeci shkruan:
“…Vajta t’a shoh (Gj.Fishtën-shënimi im-K.D) rishtas më 1937, në Shkodër, në Kuvend. S’e gjeta…Ardhi më mori…Folmë mi mjeshtëri të vjershës në atë tryezë përrallore. Në librën t’ime të falur, i kisha shkruar pjesën e njëqindtë nga ç’desha: “Njeriut të Zotit meditans dhe militans,/Burrit shqiptar përfaqësonjës,/Më të madhit epik të shekullit.”

Si shpërblim fisnikërije për këtë të vërtetë, Fishta më përkëdheli toskërisht: “Lasgush unë mirë të lexoj, mirë kuptoj. Ajo mënyrë e brendëshme është mundim, vojtje...Edhe unë do të mundnja të shkruaj ashtu, veç se druhem…”. “Pater, shkruaj pasi e kam mundur dhëmbjen dhe vojtjen, pasi jam pastruar-në kujtime…” Atëherë Fishta pohoj dyke u zbuluar: “Vërtet, kam bërë unë kështu me Oson, Alinë, Hajrijen…”.

M’a shpjegoj pastaj i çelur në zemër atë veprim kurreshtjeje të fshehtësirave të punëtorisë vjershëtore, që është fshetësija e forcës dhe e fuqisë së racës shqiptare, atavizma dhe dinamizma e gjakut shqiptar, Frymë, Parim, Fjalë e përjetëshme e Mendimit të Kombit.