POP 5

Lajmet më të lexuara të 5 minutave të fundit

Opinion

Humbjet e socialistëve dhe
fitoret e Berishës

Partia Socialiste u quajt humbësja e betejës së imunitetit. Pas votimit të djeshëm, Edi Rama është ai që u tërhoq përsëri.
Humbjet e socialistëve dhe<br />fitoret e Berishës
Partia Socialiste u quajt humbësja e betejës së imunitetit. Pas votimit të djeshëm, Edi Rama është ai që u tërhoq përsëri. Prej disa javësh socialistët mundohen të sqarojnë se refuzimi i votës në 6 gusht nuk ishte refuzim për kufizimin e imunitetit dhe ndryshimet kushtetuese që propozuan nuk kishin qëllim kryesor miratimin nga Partia Demokratike,por ofrimin e një alternative që opozita e ka për detyrë. Ky shpjegim që e ngre debatin politik mbi lojën e përditshme të fitoreve dhe humbjeve me të fortë dhe të dobët, mund të quhet justifikim për t’u tërhequr. Sepse nuk është hera e parë që socialistët janë tërhequr. Në historin ë e 3 viteve të fundit socialistët u tërhoqën nga bojkoti i parlamentit pa u hapur kutitë e votimit të vitit 2009, u tërhoqën nga greva e urisë pa u plotësuar asnjë nga 10 kërkesat, u tërhoqën nga paketa protestat me të vrarë e të plagosur mbi supe, u tërhoqën nga mosnjohja e zgjedhjeve në Tiranë pa patur arsye, u tërhoqën nga paketa e Ramës në maj të këtij viti duke i shndërruar kushtet në sugjerime. E djeshmja ishte tërheqja e fundit dhe shumica ngre zërin për dobësinë e lidershipit dhe veçanërisht të liderit të opozitës. Në të vërtetë këto beteja, të vogla e të mëdha që kanë përfunduar me tërheqjen e socialistëve kanë patur efekt direkt në pozicionin e Shqipërisë ndaj Bashkimit Europian. Për shkak të klimës politike, Brukseli ka kërcënuar me bllokim deri në marrëveshje. Edhe diplomatët amerikanë kanë ndërhyrë fort për gjetjen e mirëkuptimit diku në mes së rrugëve të ndara mes PS dhe PD. Në shumicën e rasteve rruga e zgjidhjeve ka qenë ajo e maxhorancës. Këtë herë kjo rrugëzgjidhje shërben që vendi të marrë më në fund statusin e vendit kandidat. Opozita ka pranuar për hir të këtij objektivi të hedhë poshtë paketën e ndryshimeve kushtetuese, të mos thërrasë për reformën parlamentare dhe ta quajëtë zgjidhur reformën zgjedhore. Kështu duket plotësisht e dorëzuar ndaj këmbënguljes së maxhorancës. Berisha rezistoi më shumë dhe fitoi lojërat dhe betejat e përditshme. Por e vërteta është më e madhe se kaq.

Fillon që në vitin 1996, kur zgjedhjet e përgjithshme të 26 majit dështuan. Berishës iu ofrua nga aleatët perëndimorë të tërhiqej duke përsëritur zgjedhjet në mbi 40 zona, por ai nuk u tërhoq. Me daljen në opozitë, Berisha kërkoi gjithçka që ia kishte mohuar opozitës kur ishte në pushtet. Partiteti i kohës televizive u arrit me grevën e urisë së Pjetër Arbnorit. Maxhoranca socialiste u tërhoq dhe në parlament u miratua "amendamenti Arbnori". Pas sulmeve më armë ndaj institucioneve në 14 shtator që pasuan vrasjen e Azem Hajdarit, Berisha nuk pranonte më Nanon kryeministër. Maxhoranca u tërhoq, Nano dha dorëheqjen. Pas një manovre të paprinciptë elektorale në vitin 2001 maxhoranca socialiste u tërhoq përsëri përballë Berishës. Dha votat në 2002 për një president të propozuar nga e djathta. Komisioni Qëndror i Zgjedhjeve u bë nga e para në vitin 2005, sepse socialistët u tërhoqën përsëri përballë këmbënguljes së Berishës në opozitë. Në 8 vitet e opozitës, Berisha fitoi gjithçka që kërkonte për meritën e maxhorancës që kujdesej për klimën e qetë politike. Por në 7 vitet efundit, ashtu si në 5 vitet e para të demokracisë, opozita nuk ka fituar asgjë sepse Berisha nuk tërhiqet. Tërheqja e Ramës ka qenë gjithmonë e vetmja alternativë për të shpëtuar të ardhmen e vendit. Sali Berisha, as si President, as si kryetar i opozitës dhe as si Kryeministër nuk është tërhequr asnjëherë përballë fateve të vendit. Nëse Rama do të ishte po aq i panegociueshëm sa Berisha vendi nuk do të gjendej në prag të afrimit përfundimtar me Europën, por në katastrofë. Nëse në praktikën e vendeve të Europës tërhiqet gjithmonë maxhoranca përballë kërkesave të opozitës, vetë europianët kur vijnë në Shqipëri, i hedhin sytë nga opozita. Sepse Berisha është i panegociueshëm, sepse Kryeministri nuk lëviz asnjë milimetër në favor të së ardhmes së vendit.

Dje në Elbasan ambasadori amerikan fajësoi politikanët për gjendjen e vendit. Marrja e statusit është afër, Berisha po përgatitet ta rrëmbejë për partinë e tij, atë që e kanë arritur të tjerët dhe ta fesojë si fitore elektorale. Por Arvizu ia preu hovin. Shqipëria është e fundit, Shqipëria është pas Maqedonisë dhe Malit të Zi tha dhe shtoi se faji për këtë nuk është i popullit por i politikanëve. Faji mbetet tek politikanët, por shkallën e përgjegjësisë nuk ka pse ta shpjegojë ambasadori. Ai që qeveris ka marrë votën për të vendosur të ardhmen e vendit. Nëse e ardhmja nuk vjen është faji i tij.

(shqiptarja.com)

  • Sondazhi i ditës:
    25 Nëntor, 08:30

    Takimet jashtë, mendoni se diaspora do marrë pjesë masivisht në votime?

Lajme të tjera



×

Lajmi i fundit

Mero Baze: 700 cuba që duan t’u imponohen 700 mijë qytetarëve

Mero Baze: 700 cuba që duan t’u imponohen 700 mijë qytetarëve

26 Nëntor, 21:21 nga Mero Baze