Përpara se të kthehej në Shtëpinë e Bardhë, Donald Trump kishte premtuar se do t’i jepte fund luftës midis Rusisë dhe Ukrainës brenda njëzet e katër orëve. "Ndoshta," shtoi ai, "edhe para se të kthehem në Zyrën Ovale." Por, pas njëqind ditësh në detyrë, presidenti i Shteteve të Bashkuara ka hedhur dyshime mbi vetë idenë e paqes. Në një intervistë për NBC News, Trump deklaroi se ekziston shumë urrejtje midis presidentit ukrainas Volodymyr Zelensky dhe presidentit rus Vladimir Putin. "Ndoshta," rrëfeu ai, "paqja nuk është e mundur." Ai shtoi: "Ekziston një urrejtje e jashtëzakonshme – po flasim për një urrejtje të jashtëzakonshme midis këtyre dy burrave dhe gjeneralëve të tyre. Ata kanë luftuar fort për tre vjet."

Realiteti është se në javët e fundit, Trump ka kuptuar se Putini nuk dëshiron paqe. Manjati me të vërtetë kishte besuar se mund ta bindte Putinin, duke ngrirë situatën në front dhe duke përjashtuar hyrjen e Ukrainës në NATO. Trump ëndërronte të shpallte paqen para Pashkëve dhe të merrte pjesë në festimet që shënojnë 80-vjetorin e fitores në Luftën e Dytë Botërore, si i ftuar i Putinit në Sheshin e Kuq. Takimi historik me Zelenskyn në Shën Pjetër dhe marrëveshja e mëvonshme mbi shfrytëzimin e “elementeve të rralla të tokës” kanë përshpejtuar zhvendosjen e qendrës së gravitetit të Shtëpisë së Bardhë – një proces që ka nisur të paktën prej tre javësh. Trump kishte kërcënuar tashmë se do të tërhiqej nga negociatat, ndërsa Sekretari i Shtetit Marco Rubio kishte pranuar se një “zgjidhje e shpejtë nuk është në horizont”.

Problemi nuk është më Zelensky – dhe kjo vetëm dy muaj pas përplasjes në Zyrën Ovale me udhëheqësin ukrainas. Por Putini, duke vazhduar bombardimet ndaj ukrainasve, pretendon Uashingtoni, kishte si synim ta “poshtëronte” Trumpin, duke treguar se ndërmjetësimi i tij nuk ishte i mjaftueshëm. Fjalët e presidentit për hapje ndaj Ukrainës tani po shoqërohen edhe me veprime konkrete: Kievi do të marrë ndihmë të re nga Shtetet e Bashkuara. Një sistem mbrojtës ajror Patriot, që kishte qenë i vendosur në Izrael, do të dërgohet në Kiev pasi të kalojë riparimin e përgjithshëm. New York Times e zbuloi këtë, duke cituar katër zyrtarë të qeverisë amerikane, të cilët refuzuan të komentojnë mbi qëndrimin e Trump. Por fjalët e tij gjatë intervistës televizive tregojnë gjendjen e tij shpirtërore të vërtetë. Mesazhi i tij erdhi i shoqëruar me të tjera sinjale, përfshirë një pranim se nuk ishte i sigurt nëse dëshironte të mbante betimin e tij ndaj ligjit suprem të vendit. “Nuk e di nëse kjo është puna ime,” tha ai, kur gazetarja Kristen Welker e pyeti nëse mendonte se po e mbështeste Kushtetutën. Trump vazhdon ta shtyjë pushtetin ekzekutiv drejt kufijve të rinj. Në të njëjtën intervistë, manjati vuri në pikëpyetje edhe zbatueshmërinë e të drejtës për një gjykim të drejtë për migrantët, sepse “në këtë mënyrë do të duhej të kishim një milion, dy milion ose tre milion gjyqe.” “Por unë kam avokatë të mirë që punojnë për mua,” shtoi ai, “dhe sigurisht që ata do të respektojnë vendimet e Gjykatës së Lartë.”

Në realitet, nuk është kështu: qeveria nuk e ka respektuar Gjykatën, e cila kërkoi riatdhesimin e Kilmar Abrego Garcias, i cili ishte deportuar gabimisht në El Salvador. Po ashtu, nuk është respektuar procesi i rregullt ligjor në dëbimin e emigrantëve të paligjshëm ose të atyre që dyshohen se kanë kryer krime. Që nga marrja e detyrës në janar, Trump ka ushtruar pushtet ekzekutiv si asnjë president tjetër në historinë amerikane, duke nënshkruar më shumë se 140 urdhra ekzekutivë për të frenuar imigracionin e paligjshëm, për të zhdukur politikën gjithëpërfshirëse dhe për të shembur burokracinë federale.

Presidenti gjithashtu përjashtoi kandidimin për një mandat të tretë, duke emëruar Sekretarin e Shtetit Rubio dhe Zëvendëspresidentin Vance si pasardhës të tij, në atë renditje. Një mandat i tretë është i ndaluar nga Kushtetuta, por ky njoftim nënkupton një gjë: Trump dëshiron t’i arrijë të gjitha qëllimet e tij brenda këtyre katër viteve dhe është i gatshëm të bëjë gjithçka për t’i realizuar. Manjati përsëriti synimin për të aneksuar Groenlandën dhe pranoi se “nuk e ka përjashtuar” përdorimin e forcës ushtarake – por kjo nuk do të zbatohet për Kanadanë, megjithëse ai ende synon ta bëjë atë shtetin e 51-të të Shteteve të Bashkuara./La Repubblica