Peçurkat dhe kanabisi

Ishte në filozofinë, në mentalitetin dhe në kulturën e shqiptarëve, që ta mbrojnë pragun me çdo kusht, edhe me kry. S’ka rëndësi nëse ai është pragu i shpisë, i pushtetit apo i kanabisit. Lufta për pragun sot është gjithçka!

Kush do ta krijojë qeverinë në Prishtinë dhe kush do ta marrë pushtetin! Ata që bërtasin, të tjerët që presin, apo ata që merren vesh për pushtetin?

Në Mitrovicë u bë nami... dikush e hoqi një barrikadë natën dhe një azgan pushteti tha se "e kishte përmbushur premtimin"! Pak rëndësi ka që pastaj i ndërroi llafet, e rëndësishme që qoftë edhe për pak minuta, ai arriti t’i mbajë medaljet. Nëse për kurrgjë tjetër, për qejf të vetin.

Në kryeqytetin shqiptar të këtyre ditëve, në Lazarat, policia i kishte vënë flakën fushave që të kujtonin tokën e djegur nga barbarët e drogës...

Shkollarët banditë të Kosovës, u tha të ishin shndërruar në kriminelë kibernetik dhe t'ia kishin hedhur testit të maturës, sepse ndryshe do të ishin si "matrullanat" e sa viteve me radhë që ngelnin aty, në klasë...

Në Elbasan dikush kishte kërkuar "drejtësi linguistike" për dialektin e dergjur, qe dyzet e sa vjet, tëgegënishtes, ndërkohë që qindra-mijëra shqiptarë akoma vazhdojnë të mos e kuptojnë kontekstin kulturor e ideologjik të mënjanimit të një dialekti, sa gjysma e gjuhës!

Por pavarësisht shkapërderdhjes në copa të shqipes, në gegënishte apo në labçe, në zhargon apo në normë, zhurmës së ndershme a të pandershme rreth gjuhës, shqiptarët më shumë se të tjerët, kanë nisur të përplasen "në jetën virtuale" të internetit... Javën që shkoi u pa se si rrjetet sociale, e më i famshmi prej tyre “Facebook”-u, mund të shërbejnë për të shpërfaqur hipokrizinë dhe kulturën e munguar të një komuniteti, siç janë maturantët!

Apo ndoshta kjo edhe nuk është kultura e munguar e një komuniteti, por është mënyra e të funksionuarit të tij, sa me ndihmën e prindërve, sa me të pedagogëve apo të pushtetarëve komunalë e të hakerëve!

“Lazarati thërret moj motër, mos më lër vetëm se të kam motër”, ky qe margaritari i barbarëve kibernetik në luftën e pashpallur virtuale të hipokritëve që bubërrojnë në faqen virtuale.

Për çudi java që po ikën, më shumë se një javë, një muaj ose një vit më parë, e ka rikthyer bindshëm kulturën e "peçurkave" të një Bahtirit në Mitrovicë dhe artin despotik të shefave në Prishtinë. Ta kalosh a të mos e kalosh pragun!

Ishte në filozofinë, në mentalitetin dhe në kulturën e shqiptarëve, që ta mbrojnë pragun me çdo kusht, edhe me kry. S’ka rëndësi nëse ai është pragu i shpisë, i pushtetit apo i kanabisit. Lufta për pragun sot është gjithçka. Po thonë se kjo qenka e sanksionuar edhe në Kushtetutë. Veç barrikadat nuk qenkan aty dhe me to mund të luajnë të gjithë, si të duan!

Në botën që për ne duket e përtejme, sepse siç duket vështirë të mbërrijmë për të gjallë të rrojmë në një botë si ajo, mund të mrekullohesh me 1001 bukuritë e saj, ndërkaq në vendin e vogël, pragu i pushtetit, "peçurkat" dhe kanabisi janë diversiteti socio-kulturor, politik e shtetëror.

Në këtë vend as të habitesh më nuk mbërrin. Çdo gjë duket e mundshme, ndoshta pse edhe gjërat më të pamundshme, në kuptimin më negativ të tyre, po na bëhen reale.

Në dy taboret e ndara sot, që shfrytëzojnë kapitalin e njëjtë historik, kapitalin e njëjtë gjuhësor, kapitalin e njëjtë kulturor dhe frymën e kësaj kulture, kur bie fjala te pafytyrësitë, bëhen identik. Këto dy fronte, qofshin shumicë a pakicë që luftojnë, ndonjëherë edhe me mish e me thonj, kur flitet për identitetin politik, bëhen si dy pika uji.

Frontet politike sot, këndej e andej kufirit kanë takatin e njëjtë sa herë që u duhemi. Kanë sinqeritetin e njëjtë sa herë që na flasin për “të vërtetën”. Kanë takat vetëm për veten, por jo edhe për rregullin, edukimin dhe mirëqenien e njerëzve, të cilëve u bien në këmbë derisa të marrin votën. Storia merr fund me kaq. Tung për katër vjet!

TAG:
• lazarat