Presidenca 'Begaj', si keqkuptim i trashëgimisë negative që na la Gjykata Kushtetuese

Ka një tendencë nga faktorët opozitarë për të goditur figurën e Presidentit Bajram Begaj, duke i vënë në dukje se nuk po tregohet “luftarak” në protagonizmin politik siç ishte paraardhësi Ilir Meta.

Në fakt, nëse kemi një përdhunues të figurës presidenciale të një kryetari shteti, ai është Ilir Meta. Në fillimet e demokracisë kemi pasur Sali Berishën, ku presidenti i Shqipërisë dhe ai i partisë, ishin gërshetuar tek emri i tij. Megjithatë, duke marrë për bazë kohën dhe hapësirën, pra duke krahasuar çfarë kulture demokratike kishte Shqipëria në vitet 1992 - 1997 me vitet 2017 - 2022, duhet thënë se Ilir Meta ia ka kaluar edhe Sali Berishës.

Një nga domosdoshmëritë e shkarkimit të Ilir Metës nga detyra prej Gjykata Kushtetuese, do të ishte pikërisht ajo mënyrë sjellje prej një opozitari partiak në raport me respektin që ai duhet të tregonte me të gjitha palët politike, mazhorancë dhe opozitë. Nuk ia kishte caktuar ligji atij detyrën e opozitarit të qeverisë, që e bënte me ndërgjegje të plotë dhe i vetëdijshëm se kësisoj po projektonte të ardhmen politike post-presidenciale, siç edhe ndodhi në realitet.

Gjykata Kushtetuese bëri një gabim të rëndë historik duke lënë në detyrë një president, veprimet e të cilit ishin prej një njeriu jo në parametra normal mendor, me vendimmarrje e thirrje luftënxitëse, si brenda vendit, ashtu edhe me partnerët tanë amerikanë. Që zhdekretonte me iniciativën e vet anulimin e zgjedhjeve pa u mbështetur në ligj, zgjedhje që më herët po vet i kishte dekretuar duke u bazuar në ligj.

Është pikërisht kjo trashëgimi e Kushtetueses, prej të cilës sot është krijuar psikoza opozitare se edhe Dr. Begaj duhet të jetë një president luftarak me qeverinë; që duhet të postojë gjithfarëlloj marrëzie në rrjetet sociale kundër kundërshtarëve politik; që duhet të dalë i dehur nëpër konferenca shtypi a studio televizive për të qenë gojështhurur (sepse dihet që mpirja e trurit nga alkooli ta heq turpin), etj., etj.

Fatmirësisht, zotëri Begaj nuk i ka këto cilësi negative që, sipas Gjykatës Kushtetuese, duhet t’i mishëronte presidenti ynë.

Gjithsesi, fokusimi tek profili i presidentit Begaj prej segmenteve të opozitës, tregon se ata nuk ndjehen ende të plotësuar me figurat e Berishës dhe Metës, të cilët po zënë ekranet në çdo orë të ditës. Duan doemos ta bëjnë pis institucionin e presidencës, që aksioni opozitar të vijojë të përfaqësohet, sipas tyre, edhe në nivel kryetar shteti.

Është interesant të sjellim në vëmendje një krahasim me kohën e qeverisjes Berisha - Meta, ku president ishte zotëri Topi. Në janar 2011 ndodhën 4 vrasjet në bulevard nga armët e Gardës së Republikës dhe presidenti Topi, duke kapërcyer çdo lloj nostalgjie për partinë ku kishte milituar dhe prej së cilës mori atë detyrë, thjesht kërkoi që organi i prokurorisë të hetojë me transparencë ngjarjen dhe fajtorët t’i çojë përpara drejtësisë.

Vetëm për kaq gjë, ai u shpall prej kryeministrit Berisha si “Horr Bulevardi” dhe pjesëtar i një puçi (grushti shteti) pjesë e së cilës, sipas Berishës, ishin: presidenti Bamir Topi, kryeprokurorja Ina Rama, drejtori i SHISH-it Bahri Shaqiri, lideri i opozitës Edi Rama, si dhe gazetarët Balla, Baze, Bushati e Çakuli, njërin prej të cilëve tashmë e ka avokat mediatik. (Për parantezë, do u sugjeroja prokurorëve të SPAK-ut që t’i hidhnin një sy librit autobiografik të presidentit Topi me titullin “Nocturn” dhe i siguroj që do gjejnë mjaftueshëm prova për të nisur hetimet ndaj Sali Berishës.)

E solla këtë histori në vëmendje për t’i lënë të kuptojë kujtdo se kur dyshja Berisha - Meta ishin në pushtet, jo që nuk lejonin opozitarizëm presidencial, por edhe kur presidenti kërkonte diçka normale që ia njihte detyra siç ishte zbatimi i ligjit në hetimet penale, ai bëhej tabelë qitje për t’u kompleksuar me qëllim që të mos tentonte herë tjetër t’i kundërvihej qeverisë.

Për ta përmbyllur aty ku e nisa. Do duhet kohë që presidenti Begaj ta heqë nga kujtesa kolektive formatin e çmendur që rrënjosi Ilir Meta dhe ftesat provokuese për ta ndjekur në atë rrugë të mbrapshtë nuk do t’i mungojnë. Në këtë prag një mujori të detyrës së tij, modestisht do ta nxisja Dr. Begajn që të vijojë të ruaj një sjellje institucionale dhe korrekte e të punojë fortë që ta kthejë institucionin që drejton, në hullinë e funksioneve kushtetuese që ajo detyrë mbart. Të rrijë larg çdo lloj protagonizmi të kot politik e mediatik, duke respektuar të gjithë forcat parlamentare dhe përcjelljes së mesazheve politike me qytetari, që nuk provokojnë njërën parti në raport me tjetrën.

Kurse modeli “Meta”, ashtu si ai ”Berisha”, le t’i mbeten historisë së zezë e të turpshme të presidencave shqiptare. E bashkë me to, edhe vendimi i Gjykatës Kushtetuese.

SI.E./Shqiptarja.com

TAG:
• altin ketro
• Bajram Begaj