AMBASADORI
Ambasadori i Republikës Italiane në Tiranë Massimo Gaiani deklaroi dje para gazetarëve në Konsullatën e Përgjitshme në Vlorë se pa diskutim, ky është investimi më i madh që është kryer nga sektori privat ekonomik Italian në vendin tonë. Gaiani zhvilloi një vizitë në qytetin jugor bregdetar, ku përfshihen takime me krerët vendorë, nga kryetari i Bashkisë së Vlorës, Prefekti dhe kreu i Këshillit të Qarkut, drejtori i Policisë, etj. Ambasadori bisedoi edhe me studentë e pedagogë të Universitetit të Vlorës dhe tha se konstaton një ngjashmëri të habitshme mendimesh nga të dy anët e Adriatikut, lidhur me situatën në Shqipëri, në eurozonë, apo në botë. “Këshilla ime për shqiptarët, në situatat aktuale, do të ishte të gjejnë gjuhën e përbashkët për të ecur të gjithë sëbashku drejt kandidimit në Bashkimin Evropian. E kam fjalën këtu, jo vetëm për politikën, por për të gjithë opinionin publik në vend”, theksoi dje diplomati Italian.
INVESTUESI
Çfarë e ka tërhequr një biznesmen të madh Italian, si Guido Ottolenghi, të investojë në Shqipëri, që kishte edhe “namin e keq” pas viti 1997? Ai përgjigjet për “Shqiptarja.com” se pikë së pari, biznesi niset nga karakteristika logjistike të përshtatshme, që Shqipëria i ofron më së miri për sektorin që ai ofron. Kjo logjistikë ka të bëjë, jo vetëm me Ballkanin, por më gjithë pjesën jugore të Adriatikut, thotë ai. Frikë nga rrëmujat e 1997-ës? Jo, ai dhe familja e tij nuk menduan se mund të përsëriten më ato ngjarje të hidhura. Por, ka edhe shpjegime të tjera. Ottolenghi thekson se emocionalisht shqiptarë e italianë e ndjejnë veten shumë të afërt, madje ushqejnë simpati reciproke. Ai i shpjegoi ambasadorit, që shkoi për vizitë në portin ku ngarkohen e shkarkohen anijet, se tashmë prej këtej shërbehen klientë në Shqipëri, gjithnjë e më shumë në Kosovë, ndërkohë që kanë shfaqur interes për rrugën më të shkurtër dhe koston më të ulët klientë nga veriu i Greqisë. Janë rreth 250 anije që përpunohen në vit, theksoi ai. Megjithatë, ka ende edhe 10 hektarë të tjerë të pashfytëzuar, ndërkohë që Këshilli i Ministrave i Republikës së Shqipërisë sapo rinovoi edhe për pesë vjet të tjerë të drejtën e kompanisë për të shfrytëzuar terrenin përkatës. Me naftë bruto nga Shqipëria furnizohen klientë nga Italia dhe Spanja, ndërkohë që nga Algjeria dhe portet e Detit të Zi vijnë kryesisht ngarkesa me gaz të lëngshëm, shpjegoi ai më tej.
PROBLEMATIKA
A e gjen veten të trajtuar si në vendet e tjera një investitor i huaj? Kësaj pyetjeje, Ottolenghi i përgjigjet me diplomaci. Ai thekson se kuadri ligjor në vend mund të konsiderohet i plotë. Megjithatë, kur vjen fjala për interpretimin e tij, aty vihen re qendrime të ndryshme, madje kontradiktore. Vështirësia kryesore ishte ajo për të shpjeguar mirë se Petrolifera Italo-Shqiptare nuk shet karburant, por kryen thjeshtë vetëm një magazinim për llogari të importuesve dhe eksportueve. Pra, jep me qira depozitat e veta, që mbushen me gaz ose karburant, por ky gaz e karburant nuk shitet nga sipërmarrja italiane.
Me kë pjesë të administratës shtetërore janë hasur problem deri tani? Me të gjitha nga pak, qesh Ottolenghi. Edhe me Tatimet, edhe me Autoritetin e Konkurencës, edhe me subjektet private, madje. Por, deri tani, keni punuar me ndershmëri dhe të gjithë janë bindur se e drejta ka qenë në anën tonë. Më pas, jemi në një fazë të rregullt bashkëpunimi me administratën e të gjitha niveleve, sqaron ai. Në Shqipëri konstatojmë se janë hedhur hapa të mëdhenj përpara, por kërkohen ende shumë mund që të arrihen nivelet e vendeve të tjera. Kjo, në pikëpamjen administrative, strukturore dhe infrastrukturore. ( Ne foto, ambasadori italian Massimo Gaiani gjate takimit dje ne Vlore)
(gk/im/shqiptarja.com)