Raketa, sanksione dhe para për gazin. Zelensky e di mirë se ka nevojë për të treja teksa hyn për herë të tretë në Zyrën Ovale të Trump. Megjithatë, synimi i zotit të Shtëpisë së Bardhë për të mbyllur luftën në Ukrainë ashtu si në Gaza, çfarëdo që kjo të nënkuptojë, e detyron sërish liderin e Kievit të ulë pritshmëritë.

“Po fillojmë të kuptohemi”, është ndër komentet e pakta të bëra nga presidenti ukrainas pas takimit ballë për ballë. Sigurisht, marrëdhëniet janë përmirësuar që nga katastrofa e shkurtit; tani Trump madje e komplimenton mysafirin e tij për pamjen. Megjithatë, nga Tomahawk-ët, raketat me rreze të gjatë që i duhen ushtrisë ukrainase për sulme në thellësi kundër fabrikave dhe infrastrukturave ruse, ende nuk ka asnjë gjurmë. Trump nuk jep dritën jeshile sepse e di që ndryshe Putini nuk do të paraqitej në Budapest. Nga ana e tij, Zelensky, i paraprirë nga një delegacion i kryesuar nga kryeministrja e tij Yulia Svyrydenko dhe zëvendësi Andriy Yermak, është takuar me përfaqësuesit e prodhuesve amerikanë të Tomahawk dhe Patriot, Raytheon dhe Lockheed Martin, duke u përpjekur të propozojë në këmbim dronë ukrainas. Por derisa komandanti i ushtrisë më të fuqishme në botë t’i japë dritën jeshile, Kievi nuk mund të bëjë më shumë sesa po bën tashmë.

Dhe jo vetëm kaq. Presidenti ukrainas duhet të përballet me një emergjencë në prag të dimrit që ka një ndikim të madh mbi popullsinë civile. Të enjten, për ditën e dytë radhazi, u vendosën ndërprerje të energjisë elektrike në të gjithë vendin për shkak të dëmeve të shkaktuara nga sulmet ruse ndaj infrastrukturës. Për më tepër, sipas Bloomberg, sulmet e fundit kanë shkatërruar madje 60% të gjithë prodhimit të gazit në Ukrainë. Një goditje që do ta detyrojë Kievin të shpenzojë 2 miliardë euro për të blerë gaz nga jashtë. Para që, megjithatë, Ukraina, e rrënuar nga tre vjet e gjysmë lufte, nuk i ka. Dhe jo rastësisht në takimin me Trump mori pjesë edhe ministrja ukrainase e Ekonomisë, Svitlana Hrynchuk.

Zelensky dëshiron gjithashtu të bindë Shtetet e Bashkuara të angazhohen për të ushtruar më shumë presion ekonomik ndaj Rusisë. Projektligji i Senatit për të vendosur sanksione ndaj Moskës dhe partnerëve të saj tregtarë ka mbetur i bllokuar për muaj të tërë, pavarësisht mbështetjes dypartiake, ndërsa Trump hezitonte. Udhëheqësi i shumicës në Senat, John Thune, ka bërë të ditur se votimi për paketën e sanksioneve mund të zhvillohet brenda 30 ditëve të ardhshme, por samiti i Budapestit rrezikon ta shtyjë sërish këtë çështje. Dhe kështu, Kievit nuk i mbetet gjë tjetër veçse të shpresojë në shkrirjen e aseteve ruse për të mbledhur para që do të përdoren për blerjen e armëve.

Mbi të gjitha, megjithatë, Zelensky ka nevojë për një armëpushim. Trump e ka lënë të hapur mundësinë që lideri ukrainas të marrë pjesë në takimin e ardhshëm me Putinin: “Do të përcaktohet”, ka thënë ai, duke vërejtur me ironi se mes të dyve “nuk ka gjak të mirë”. Por të shkosh në Budapest, për Kievin do të nënkuptonte të përkulesh ndaj Moskës po aq sa të dorëzosh territore, madje edhe ato që Ushtria nuk i ka pushtuar. Një poshtërim tepër i madh, jo vetëm për arsye historike: në kryeqytetin hungarez, Ukraina nënshkroi në vitin 1994 një marrëveshje çarmatimi nga e cila Kremlini përfitoi duke aneksuar Krimenë në vitin 2014 dhe duke pushtuar vendin në vitin 2022. Por, mbi të gjitha, do të ishte një veprim i pakuptimtë, sepse nëse Putini vazhdon të pretendojë kontrollin e iniciativës në front duke treguar se nuk dëshiron vërtet t’i japë fund luftimeve, në të vërtetë gjërat janë në një gjendje që ka vetëm një emër: ngërç./Corriere della sera