Diplomat,politikan,shkrimtari Besnik Mustafaj në studion e Esencë rrëfen një pjesë të mire të jetës personale dhe profesionale. Një pjesë e lidhin më shumë figurën e tij me politikën e një pjesë me shkrimtarin. Por Besnik Mustafaj e nis bisedën me dëshirën që nuk ndryshon,për të qënë gjithnjë në kërkim të lexuesve. Por kur i rikthehet fëmijërisë shkon drejt e tek kujtimet që kanë shënuar jetën e tij,si fakti i të pasurit një nënë autoritare. Por sensi dhe lidhja e saj me të bukurën, ka brumosur tek ai shumë gjëra gjatë rrugës. Një eksperiencë e bukur ka qenë edhe fakti që ka qënë trombonist,i vetmi në vendlindjen e tij në Tropojë. Pasi u largua 14-vjeç nga vendlindja,erdhi në Tiranë për të ndjekur studimet e mëtejshme,një kohë të cilën e kujton si ndikuese dhe formuese. Ai thekson se jetën studentore e shijoi në liri dhe e kujton si një kohë të vyer dhe të bukur. Mes fotosh dhe kujtimesh ai tregon kohën kur është bërë baba dhe se rritja e dy djemve të tij, ka qenë për të gjithnjë prioritet. Që prej 2007-ës jeton në Priskë dhe kjo jetesë larg rutinës urbane ka zhvilluar tek ai një dëshirë dhe përkushtim për tokën,pemët dhe natyrën,një lidhje e fortë e krijuar me kohën. Një video mesazh emocionues erdhi për Besnikun nga i biri,Andi,i cili nga Parisi i shprehu edhe njëherë të atit,dashurinë dhe mirënjohjën për mënyrën sesi ai ka qenë një baba i përkushtuar dhe i ka ndikuar jetën në mënyrën më të bukur. I emocionuar nga i biri ai rrëfen se komunikimi ka qenë gjithnjë mënyra e tij e prindërimit. Ndërsa flet për të shoqen thotë: “Kam shkruar shumë poezi për të”. Teksa flet për botimet e tij kujton se romani i tij “Vera Pa Kthim” është përshtatur për film dhe teatër. “Unë punoj nëntë orë në ditë,kur vjen puna tek të shkruarit. Nëse e llogaris, 1/4 e jetës sime e kam kaluar në tavolinën e shkrimit”. Ai na rrëfen se e vetmja pendesë që ka është se do të kishte dashur t’i kushtonte më shumë kohë librit, sesa politikës.