Sot në “Esencë” në një bisedë me regjisoren Donika Mustafaj. Mes kujtimesh dhe emocionesh nga fëmijëria tek jeta e saj sot, ajo na rrëfen pak më shumë për anë të njohura e të panjohura.
Fëmijëria e saj nuk ka qenë fort e lehtë, si pjesë e një familjeje me shtatë fëmijë. Ka nisur të punojë që 15-vjeç dhe këtë ajo e kujton si një moment që në jetën e saj të mëvonshme i ka shërbyer për lirinë dhe pavarësinë e vetes. Ka trashëguar shumë tipare të ngjashme nga e ëma ,që janë kthyer në udhërrëfyes edhe të jetës së saj si partnere, si nënë, si grua. Sakrifica dhe përkushtimi janë dy tipat e që ajo thotë se e kanë shoqëruar në mënyrën sesi i dedikohet familjes. Ka një marrëdhënie frymëzuese me të shoqin, Besnik Mustafaj, për të cilin thotë se ka bërë dhe bën gjithçka. Jetesa disa vite jashtë Shqipërisë, në Paris ishte një shndërrim për jetën e familjes së saj, veçanërisht ndikimin që pati tek mendësia dhe zhvillimi i fëmijëve të saj.
“Asnjëherë nuk kam pritur asgjë në këmbim të gjërave që bëj për njerëzit që dua”- thotë ajo. “Kjo është mënyra ime sesi i dua njerëzit”.
Një jetë e lidhur fort edhe me një prej pasioneve dhe angazhimeve të saj tashmë të vazhdueshme, filmin dokumentar. Ajo rrëfen se e gjitha, dikur nisi si një eksperiment për tu bërë më pas fokusi i saj kryesor.
Një histori gjakmarrjeje në familje e nxiti atë të realizonte një film dokumentar dhe ky ishte fillimi i rrugës së saj me dokumentarin.
Një mesazh surprizues nga mbesa e saj, Eva erdhi në program edhe si një filozofi jete për ndikimin e fortë që ne kemi te njëri-tjetri gjatë jetës.