Bllof irredentist apo bast nacionalist?

Për ata që e shohin prej së largu dhe disi ftohtë politikën shqiptare, deklarata e Berishës se “Shqipëria etnike shtrihet nga Preveza në Preshevë” me siguri është dukur si një rrufe në qiell të hapur dhe ka krijuar padyshim habi e çudi. Bashkimi Europian, SHBA, NATO, OSBE e të tjera shtete e institucione prej vitesh kanë lartësuar e kanë vënë në dukje faktin se klasa politike shqiptare, pa dallim ngjyrimi politik, ka qenë përgjithësisht tepër e matur në qëndrimet zyrtare sa i përket "kufijve natyralë të vendit" dhe aspiratave për "Shqipërinë e Madhe dhe bashkimin e trojeve shqiptarë". Vetëm pak javë më parë, Sekretarja Amerikane e Shtetit ritheksoi se Shqipëria vazhdon të jetë faktor paqeje dhe stabiliteti në rajon, duke i mëshuar sërisht fakteve të mësipërme. Rrjedhimisht, fjalët e Kryeministrit me siguri kanë shqetësuar fqinjët (Athina zyrtare reagoi menjëherë) por edhe partnerët tanë strategjikë e tradicionalë.

Përkushtimi i Berishës ndaj asaj deklarate nuk duhet marrë edhe aq seriozisht pasi në thelb ajo nuk qe asgjë më tepër se sa një tjetër shashkë populisto-elektorale, nga ato që kryeministri i hedh herë pas here për të turbulluar ujrat politike dhe për të tërhequr vëmendjen nga gjërat vërtet të rëndësishme. Me këtë qëndrim gjeo-politikisht tejet të paekuilibruar, shefi i mazhorancës duket se po eksploron një terren të cilin jo vetëm që nuk e njeh fort mirë, por që për më tepër nuk i shkon aspak për shtat drejtuesit të një shteti që aspiron integrimin në Europë. Me pak fjalë, i vetmi justifikim që Berisha ka është përfitimi i mundshëm elektoral që mund të burojë prej këtij pozicionimi nacionalist.

Qëndrimi irredentist (pra advokimi i marrjes sw territoreve qw ndodhen nwn njw tjetwr shtet) i kryeministrit nuk është asgjë më tepër se bllofi i rradhës në lojën politike. Në Europën e Bashkuar ku i gjithë rajoni synon të integrohet, pretendimet për ndryshim të kufijëve e rikthim të territoreve janë sa qesharake e të paralizueshme aq edhe shqetësuese dhe destabilizuese. Jo më kot Berisha dhe mazhoranca nxituan të theksonin se deklarata lidhej me një kontekts të caktuar historik dhe nuk synonte asgjë më tepër, por sidoqoftë, në sytë e ndërkombëtarëve dëmi tanimë është bërë.

Duke rrezikuar statusin që Shqipëria ka si një vend "paqedashës e faktor stabiliteti" kryeministri duket se është duke vënë një bast të madh e me pasoja fare të paqarta. Ai po e vendos një pjesë të madhe të aksioneve të tija politike tek një pozicionim haptazi nacionalist, me synimin për të kapitalizuar sadopak elektoralisht prej asaj shtrese të popullatës që seriozisht beson se ka shpresa për një "Shqipëri të madhe", dhe që për më tepër i bie të besojë se "bashkimi kombëtar" do të kryhet prej mazhorancës në pushtet.

Eshtë gjithashtu e logjikshme të besojmë që me afrimin e fushatës zgjedhore të tilla qëndrime do shtohen edhe më shumë, kjo edhe si një tentativë e mazhorancës në pushtet për të reduktuar sadopak rrjedhjen e votave 'nacionaliste' drejt forcave politike me karakter ekstremisto-populist.
Në anën tjetër të kësaj lëvizjeje jo fort të peshuar të kryeministrit qëndron rreziku i diskreditimit dhe delegjitimimit prej partnerëve tanë strategjikë dhe vendeve fqinjë. Eshtë tanimë një fakt që qeverisë shqiptare i është komunikuar me nervozizëm shqetësimi që po krijon ky pozicionim nacionalist, dhe teksa BE-ja e SHBA-ja mund të hezitojnë të fusin hundët në punët e brendshme të vendit, ata me siguri dhe me ashpërsi do ndërhynim nëse të tilla qëndrime destabilizuese për rajonin do të vazhdonin në të ardhmen.

(ad.ti/shqiptarja.com)

TAG:
• OSBE