UKRAINË- Dy luftëtarët të Wagnerit kanë rrëfyer për CNN tmerret e betejës në Ukrainën lindore, ku çdo moment ndihej rreziku i humbjes së jetës. Gjatë hapjes së zjarrit nga armiku, shumë shokë të skuadrës vdisnin ose plagoseshin rëndë, por aty në tmerrin e luftës, teksa po lufton për ‘atdheun’ duhet të tregohesh egoist dhe mos të ofrosh ndihmë, ndryshe edhe ti do kesh të njëjtin fat.
Një ushtar, emri i të cilit do të mbetet anonim, tregon një episod pranë fshatit Bilohorivka në Ukrainën lindore, ku humbi 60 shokë të grupit por nuk e kthehu kokën dot pas për ta, pasi ukrainasit po hapnin zjarr. Në rast se grupi nuk do të kishte sukses, ata zëvendësoheshin me një grup tjetër, tregon ai.
“Ishim 90 veta. Gjashtëdhjetë vdiqën në atë sulm të parë, të vrarë nga zjarri i mortajave. Një grusht mbetën të plagosur”, tha njëri, duke kujtuar sulmin e tij të parë pranë fshatit Bilohorivka.
“Nëse një grup është i pasuksesshëm, një tjetër dërgohet menjëherë. Nëse i dyti është i pasuksesshëm, ata dërgojnë një grup tjetër.”
Luftëtari tjetër u përfshi në një sulm që zgjati pesë ditë, përmes një pylli pranë qytetit të Lysychansk në kufirin Luhansk-Donetsk në Ukrainën lindore.
“Hapat e parë në pyll ishin të vështira për shkak të të gjitha minave tokësore të përhapura. Nga 10 djem, shtatë u vranë menjëherë. S’mund t'i ndihmonim të plagosurit. Ukrainasit po gjuanin fort mbi ne, kështu që edhe nëse plagët e tyre ishin të lehta, duhet të vazhdonim, përndryshe jeni ju ai që goditet nga zjarri.
Ushtari tregon sesi në 5 ditë shihte vetëm sesi njerëzit vdisnin përpara tij duke iu lutur zotit, duke vdekur për ujë. Ulja e armës, tregon ai, në shenjë paqësore nuk shërben më si simbol, asnjë nuk e ndal luftën, nuk ka asnjë ndjenjë, ushtarët kanë humbur sensin e të qenurit emotiv.
“Je në të për pesë ditë, njerëz që vdesin pranë meje, duke i lutur Zotit, duke i lutur për ujë. Ju mendoni se mund ta ulni armën dhe asgjë tjetër nuk do të ndodhë. Dhe pastaj lufta fillon përsëri 10 minuta më vonë, dhe [ukrainasit] vazhdojnë të vijnë pas jush. Nuk ka asnjë ndjenjë të lidhur me të. Vetëm valë pas vale. Katërqind [luftëtarë të Ëagnerit] u sollën atje, dhe më pas gjithnjë e më shumë, gjatë gjithë kohës."- vijoi ai.
Ai shton se për të plagosurit nuk pati kurrë evakuim, nëse plagosesh në luftë, duhet të largohesh vetë.
“Nëse je i plagosur, fillimisht largohesh vetë, si të mundesh, diku neutral ku nuk ka zjarr dhe nëse nuk ka njeri përreth, jepi ndihmën e parë vetes,” tha ai.
Viktimat u grumbulluan me një duzinë, thanë burrat.
“Kur vijnë viktimat, ju merrni urdhra për t'i ngarkuar ato dhe nuk mendoni se kush është i vdekur dhe kush është plagosur,” tha një nga luftëtarët.
Gjatë gjithë javëve të tyre në vijën e parë të frontit, të dy burrat thanë se kishin vetëm një instinkt, atë të mbijetesës.
“Vetëm për të mbijetuar. Thjesht kisha dëshirën për të mbijetuar, pavarësisht nga kostoja”, tha i burgosuri i përfshirë në sulmin në pyll.
Por ç’ndodh pasi vret dikë? Asgjë, ushtarët thonë se menduan se do të ndjenin diçka, por edhe ky akt i tmerrshëm kthehet në rutinë në atë kasaphanë të tmerrshme. Dy ushtarët rrëfejnë se asnjeherë s’mund të tërhiqen pa urdhër, nëse nuk e zbatojnë atë do të vriten. Dy djemtë treguan një rast ku një prej ushtarëve të grupit të tyre ishte i frikësuar të kryente vrasjen e tij të parë dhe u fsheh diku dhe nuk pranoi të qëllonte, edhe për të fati ishte i paracaktuar, u ekzekutua për vdekje teksa po gërmonte varrin e tij.
“Do të mendonit se do të ndjeni diçka [pasi të vrisnit dikë], por jo, thjesht vazhdoni. Ne nuk mund të tërhiqemi pa urdhër, sepse nëse nuk zbatojmë urdhrin, do të vritemi”, tha një nga të burgosurit.
Një njeri qëndroi në një pozicion, ai ishte vërtet i frikësuar, ishte sulmi i tij i parë. Morëm një urdhër për të ecur përpara. Por burri u fsheh nën një pemë dhe nuk pranoi. Kjo u raportua në komandë dhe kaq. Ai u mor 50 metra larg bazës. Ai po gërmonte varrin e tij dhe më pas u qëllua”.- thanë ata.
Premtimi i lirisë
Dy burrat përshkruanin se si u rekrutuan nga Ëagner. Në gusht dhe shtator të vitit të kaluar, shefi i grupit, Yevgeny Prigozhin, mbërriti me helikopter në burgjet ku ata mbaheshin, duke ofruar kontrata gjashtëmujore në këmbim të faljes. Njëri nga burrat kishte ende 10 vjet burg përpara, pas një dënimi për vrasje.
“Kam peshuar se gjashtë muaj ishin më të mirë se 10 apo 11 vitet që mund t'i kaloja ende në burg… Doja vetëm një fillim të ri në jetë,” tha ai.
Në atë kohë, fushata e rekrutimit të Prigozhin në burgjet e Rusisë ishte në lëvizje të plotë. Është vlerësuar nga zyrtarët e inteligjencës perëndimore dhe grupet mbrojtëse të burgjeve se u rekrutuan midis 40,000 dhe 50,000 burra. Të enjten, Prigozhin tha se procesi i rekrutimit në burg kishte mbaruar , por nuk dha asnjë arsye.
"Vetëm një pjesë e vogël në njësinë time erdhën për para, shumica erdhën sepse kishin dënime të gjata," tha një nga luftëtarët. “Por kishte edhe nga ata që u kishin mbetur vetëm 12 ditë nga dënimi dhe gjithsesi shkuan. Ata i rreshtuan të gjithë në oborr dhe Prigozhin filloi të rekrutonte njerëz," tha ai. “[Prigozhin] tha se kishte autoritetin nga organet më të larta për të marrë këdo nga burgu, pavarësisht nga krimet apo afati i burgut. Kandidatët idealë janë vrasës, grabitës.”
Procesi i përzgjedhjes ishte aq rudimentar sa të burgosurve më të vjetër duhej vetëm të tregonin se mund të marshonin disa metra, tha një nga të burgosurit. Luftwtarwt u shprehwn se ruswt çuan nw luftw edhe personat e pamundur për të mbajtur një armë në duar. Pwr çdo të burgosur rus, oferta ishte joshëse.
"Ata morën pothuajse të gjithë. Disa prej tyre ishin rastet e kokës … të çmendurit, ata që kur të merrnin një armë në duar nuk dinin ta trajtonin atë,” shtoi ai.
Një nga të burgosurit tha se pwrpos lirisw, u wshtw premtuar pagw, shlyerje kredie dhe asnjw dosje.
“Për lirinë tonë na u desh të luftonim për gjashtë muaj në Ukrainë, për të luftuar nazistët. Në të njëjtën kohë, ai na premtoi paga, shlyerje kredie dhe histori të pastër.”
Presidenti rus Vladimir Putin ka shtyrë vazhdimisht retorikën e pabazë të "denazifikimit" si justifikim për pushtimin e tij në Ukrainë. Menjëherë pas vizitave të Prigozhin, qindra të burgosur u dërguan me autobus dhe aeroplan në një terren trajnimi në rajonin e Rostovit të Rusisë, sipas dy burrave. Kishte një ndalim të rreptë për drogën dhe alkoolin, tha një nga të burgosurit. Disa nga komandantët thanë se kishin luftuar për Wagner në Afrikë dhe Siri.
Trajnimi ishte i shkurtër dhe themelor - përdorimi i armëve për sulmet e tmerrshme që ata së shpejti do të urdhëroheshin të kryenin. Burrat thanë se ishte e qartë se po përgatiteshin për misione për të cilat nuk ishin regjistruar.
Tani ata janë të hidhëruar për mashtrimet në fushën e shitjeve të Prigozhin.
“Ai nuk përmendi asgjë për rrezikun”, tha njëri. “Ai foli për shlyerjen e të gjitha dënimeve, ne do të shërbenim gjashtë muaj, do të shlyheshin të gjitha dënimet, një paradhënie prej 240,000 rubla (rreth 3,300 dollarë) dhe gjithashtu se detyra jonë ishte të mbanim mbrojtjen në vijën e dytë.”
Kur u pyetën nëse do të merrnin sërish të njëjtin vendim, të burgosurit ndaluan për një moment.
“Mendoj se ishte zgjedhja e gabuar… Unë kurrë nuk kam marrë pjesë në ndonjë operacion ushtarak, veçanërisht duke luftuar kundër AFU-së, e cila refuzon të heqë dorë nga toka e saj. Na sollën këtu me pretekstin e gabuar. Dhe kështu ne jemi në luftë, por nuk mendoj se është një kauzë e drejtë,” tha njëri.
I burgosuri tjetër ra dakord. “Unë nuk mendoj se ia vlente. Tani shpresoj se mund të kthej një fletë të re.”
Ai tha se kishte arritur të kontaktonte me familjen e tij që kur u zu rob.
“Ata menduan se kisha vdekur, derisa i kontaktova. Ata qanë dhe u habitën që unë isha gjallë.”
Të dy burrat thanë se donin të ktheheshin në Rusi.
"Nuk më intereson Rusia, por thjesht dua të shkoj në shtëpi."- tha një prej tyre.