Nuk ka rëndësi papunësia e të rinjve në Kinë apo fakti që të rinjtë në të 20-at nuk duan më të punojnë dymbëdhjetë orë në ditë, gjashtë ditë në javë, si baballarët e tyre. Nuk ka rëndësi kriza e pasurive të paluajtshme dhe paraliza e konsumit. Jo këtë javë. Xi Jinping duhet t’i afrohet samitit me Donald Trump në Malajzi plot besim në forcat e veta.

Protekcionizmi kinez

Në një sistem ndërkombëtar të shënuar nga luftërat tregtare më të ashpra të një shekulli, këtë vit deri në shtator eksportet kineze kanë vazhduar të rriten: plus 6% krahasuar me të njëjtët muaj të vitit 2024, sipas doganave të Pekinit. Nën peshën e tarifave dhe tensioneve politike me Shtëpinë e Bardhë, shitjet në Shtetet e Bashkuara kanë rënë me 17%.

Por për Kinën e kompenson fakti që ka devijuar produktet e veta drejt Bashkimit Evropian (plus 8,2% e eksporteve, me Italinë dhe Gjermaninë të goditura plotësisht). Dhe e kompenson gjithashtu boom-i i eksporteve drejt vetë Azisë, me Filipinet dhe Vietnamin të parët. Në pjesën tjetër të botës, Pekini ka vazhduar të praktikojë një proteksionizëm ndryshe nga ai i Trump vetëm sepse nuk është i shpallur, por i dukshëm në numra: minus 4% blerje nga Bashkimi Evropian, minus 8% vetëm nga Italia.

SHBA importojnë më shumë

Në krahasim, janë Shtetet e Bashkuara që ende nuk kanë gjetur ekuilibrin, pas tronditjes së madhe të tarifave të vendosura nga Trump. Deri në korrik, eksporti amerikan në vitin 2025 është në thelb i ndalur — duke përjashtuar inflacionin — ndërsa importi madje është rritur me dyqind miliardë dollarë sepse kompanitë kanë mbushur magazinat nga frika e rritjeve doganore. Pas këtyre numrave nuk veprojnë megjithatë dinamikat e tregut.

Strategjia e re e Xi

Është politikë, e kuptuar si marrëdhënie të thjeshta forcash. Wall Street Journal shkroi disa ditë më parë se Xi, përballë rikthimit të Trump, ka ngarkuar një task-forcë për të zhvilluar një koncept të ri se si të negociojë me Shtëpinë e Bardhë. Pjesë e saj ishin shefi i kabinetit të tij Cai Qi, përgjegjësi ekonomik He Lifeng dhe ideologu i partisë Wang Huning. Këshilla e tyre: të mos kufizohet në reagim ndaj Trump, por të ofrojë lëshime për ato që Pekini i konsideron më pak të rëndësishme dhe të paraqesë kërcënime edhe më të rënda se ato të vetë Trump për çështjet që për Xi kanë më shumë peshë.

TikTok dhe çipat

Kështu, lideri kinez ka pranuar shitjen tek aksionerë amerikanë të aktiviteteve të TikTok-ut kinez në Shtetet e Bashkuara dhe do të importojë sërish sojë nga Mid West-i. Por kur Shtëpia e Bardhë ka rifilluar të flasë për kontrolle mbi furnizimet e gjysmëpërçuesve, ai ka reaguar me edhe më shumë ashpërsi: më 9 tetor ministria e tij e Tregtisë shpalli një kufizim mbi eksportin e metaleve të rralla të rafinuara, që përdoren për smartphone, kompjuterë, makina, raketa dhe shumë të tjera.

Monopoli i mineraleve të rralla

Ka mjaftuar kjo për ta shtyrë Trump drejt kompromisit. Metale të rralla ka në tokë në mbarë botën. Nëse Pekini kontrollon 90% të atij tregu, është sepse pranon në territorin e vet proceset tepër ndotëse të nevojshme për t’i rafinuar ato. Shtetet e Bashkuara ose Evropa mund ta thyejnë këtë monopol vetëm pas dhjetë vjetësh ose më shumë, aq sa duhet për të zhvilluar njohuritë dhe makineritë e përshtatshme. Jo më parë.

Çështja ruse

Për këtë arsye Xi Jinping shkon në takimin e së enjtes me Trump i bindur se ka gjetur çelësat e Shtëpisë së Bardhë. Të njëjtat sanksione të Trump ndaj kompanive të mëdha të naftës së Moskës, Rosneft dhe Lukoil, nuk bëjnë gjë tjetër veçse forcojnë bindjen e tij. Me to, Xi, më shumë se më parë, ka në dorë votën vendimtare mbi luftën në Ukrainë: duke respektuar ndalimet mbi naftën ruse, mund ta detyrojë Vladimir Putinin të ndalë agresionin për mungesë fondesh.

Shkëmbimi me Tajvanin

Por a do ta bëjë? Me Iranin, të cili iu vendosën sanksionet aktuale mbi naftën që nga viti 2012, Kina është treguar tashmë e gatshme të injorojë kufizimet perëndimore dhe e aftë të menaxhojë një rrjet industrial paralel: nga eksporti i gjerë i fuçive iraniane, ajo blen 90%. Por edhe për Ukrainën, në fund të fundit, Xi mund të paraqesë çmimin e vet për të respektuar ndalimet amerikane: dëshiron që Shtetet e Bashkuara të deklarojnë "kundërshtimin" e tyre zyrtar ndaj pavarësisë së Tajvanit. Pak rëndësi ka, për Xi-në, që ndoshta as vetë Trump nuk mund të jetë aq i pacipë sa të shkëmbejë shpëtimin e Kievit me dënimin e Tajpeit./Corriere della sera