Në këngën “Në Paris u mblodh UNO-ja”, që thuri populli për Konferencën e Paqes, shkrimtari ynë i madh Ismail Kadereja, te libri i tij “Biografia e popullit në vargje” do të shprehet se ”…Kështu është poezia popullore e luftës : pranë predhave dhe armëve janë vulat e traktateve, shpalljet qeveritare, shtypi, radioja, pikat e proklamatave. Dhe kjo ndodh sepse këndohen gjithmonë luftëra që janë ditur përse janë bërë”. Dhe në fakt, kjo është një e vërtetë e pakontestueshme.
Në këtë konteks, vazhdimi i kujtimeve të diplomatit Javer Malo për Konferencën e Paqes në Paris, zbardh detaje interesante të veprimtarisë së delegacionit shqiptar për ndërkombëtarizimin e sakrificave të panumërta që kish bërë populli ynë në luftën antifashiste dhe vendosmërinë për të mos lejuar marrjen nëpër këmbë të fateve dhe “kafshimin” e trojeve të tij nga kushdo që do t’i vinte në diskutim ato.
![](https://www.shqiptarja.com/template/img/sh_logo1.png)