EDITORIAL / Më në fund një prokuror Shteti përballë antishtetit të Berishës

Sot në sallën e Parlamentit, për 4 orë rresht u transmetua Live një hendek i jashtëzakonshëm i realitetit shqiptar. Për herë të parë, njëri përballë tjetrit, pamë dy fytyra të ndryshme të vendit tonë. Prokurori Altin Dumani i thirrur për t’iu përgjigjur pyetjeve të Sali Berishës tregoi me gjithë qartësinë fytyrën e drejtësisë së re dhe atë të politikës së vjetër. Dumani i saktë dhe institucional në çdo përgjigje të tij u sulmua nga hijenat e etura për gjak të dërguara aty për t’u hakmarrë për arrestimin e Sali Berishës. Deputetët dukeshin prokurorë (ata të kohës së Enverit), ndërsa prokurori dukej një ligjvënës, si ata që udhëheqin demokracitë moderne.
 
Nëse qëllimi i Partisë Demokratike ishte të tregonte se Altin Dumani dhe e gjithë struktura e SPAK-ut janë një instrument politik, dështuan në projektin e tyre. Në të kundërtën, Dumani tregoi një ekuilibër të fortë, duke i kthyer opinionit publik imazhin e një njeriu të Shtetit (një nga të paktët që shihen nëpër ekrane televizive shqiptare) i aftë të mbajë distancë nga mazhoranca ashtu si nga opozita. Asnjë lëkundje përballë akuzave që vinin nga bankat e PD-së, asnjë dridhje qerpiku përballë insinuatave se Sali Berisha është i burgosur politik. Do të mund të ishte përgjigjur se Sali Berisha është në arrest shtëpie për shkak të zgjedhjes së tij: do t’i kishte mjaftuar të respektonte vendimin e  gjykatës dhe të paraqitej dy herë në muaj për të firmosur një dokument prezence dhe askush nuk do ta kishte penguar të vazhdonte si njeri i lirë jetën e tij politike, familjare dhe parlamentare. Por Sali Berisha e ndjen veten përmbi ligjin dhe vetëm për këtë arsye gjykata u detyrua të transformojë detyrim paraqitjen në arrest shtëpie pa e ndalur megjithate të bëjë mitingje përditë dhe të takojë kë të dëshirojë në shtëpinë e tij të shndërruar në seli partie. Një tolerancë që asnjë i burgosur i vërtetë politik nuk do të mund të gëzonte.
 
Shumë vetë kritikuan mënyrën se si u lejua që sekti ekstrem i PD-së të bombardonte Dumanin me pyetje që ishin insinuata dhe akuza më shumë se kërkesa për informacione siç procedura parlamentare e kërkon. Në fakt, në disa momente dukej si një sallë e inkuizicionit komunist, si ato e proceseve popullore që organizonte Enver Hoxha për t’u dhënë një shembull publik armiqve të vet. E në këtë mënyrë, në ferrin e urrejtjes dhe të hakmarrjes që u shndërrua parlamenti, ishte një deputet nën hetim për pastrim parash si Flamur Noka të cilit iu dha mundësia të nxjerri dufin e tij kundër prokurorit që po e heton, edhe pse i friksuar dukshëm derisa i mbahej goja. Dhe të tjetërt, që për servilizëm ndaj Sali Berishës (i munguar në sallë për arsye të njohura) arritën të hakmerren për kapon e tyre duke akuzuar Dumanin se e ka arrestuar ai padrejtësisht apo me porosi te Edi Rama. Dumani megjithatë nuk e humbi toruan as përballë Nokës dhe as përballë të tjerëve. U soll ashtu si duhet të sillet një prokuror i Republikës që është i vetmi që përfaqëson Shtetin: Me profesionalizëm dhe ekuilibër.
 
Plani i Sali Berishës për të “demaskuar” partizanerinë e SPAK-ut, dështoi. Dumani e mbajti lart flamurin e pavarësisë së tij dhe kjo për PD-në është më keq se një miting “madhështor” që në të vërtetë është katandisur me një grumbullim prej pak mijëra vetësh si ai i 11 korrikut. Dumani sot forcoi besueshmërinë e tij, duke iu dhënë sulmues të tij, ndoshta pa dashur, dënimin më të keq që ata mund të prisnin.
 

xy/Shqiptarja.com

TAG:
• Altin Dumani
• spak