Rrëfim prekës! 'Izraeli dëshiron të na detyrojë që të ikim në Egjipt, jemi në rrezik', masakra në kampet e refugjatëve në Gaza natën e Krishtlindjeve

Ky vit ishte një Krishtlindje e përgjakshme në Gaza. Ndërsa bota festonte mes dritave dhe dhuratave, askush nuk erdhi për të shpëtuar popullin e Gazës, madje as Kombet e Bashkuara nuk patën guximin të kërkonin armëpushim. Kështu, natën ndërmjet datës 24 dhe 25 bombardimet ishin të pandërprera nga izraelitët, të cilët goditën qindra objektiva, duke shkaktuar mbi 200 viktima.

Sigurisht shumica humbën jetën gjatë bastisjeve në kampet e refugjatëve të al-Maghazi dhe al-Bureis, në Gaza qendrore, një zonë ku shumë njerëz të zhvendosur nga veriu kishin gjetur strehim javët e fundit. Ndërsa numri total i viktimave tashmë arrin në 21 mijë. Asgjë, nga ana tjetër, nuk e ndalon luftën.

Edhe në mëngjesin e djeshëm (26 Dhjetor) pati sulme të reja, duke bombarduar artileritë izraelite dhe selinë e Gjysmëhënës së Kuqe në Khan Yunis, një kompleks ku ka magazina në të cilat ruhet një pjesë e madhe e ndihmave humanitare, një spital i vogël, parking ambulancash dhe një bujtinë për refugjatët. Aty janë të paktën 15 mijë njerëz, familje që shpresonin se ishin të sigurta në atë vend, raporton La Repubblica.

Nëse izraelitët shkuan aq larg sa të sulmonin atë vend të menaxhuar nga organizata e cila gjithashtu i ndihmoi aq shumë në shkëmbimin e pengjeve dhe që ndodhet në zonën perëndimore të Khan Yunis, ku deri më tani nuk ka pasur asnjë përplasje apo incidente, do të thotë se Izraeli dëshiron t'i largojë edhe ata njerëz nga atje. Me pak fjalë, shtyni sa më shumë njerëz drejt jugut.

Rrëfim. Një presion është gjithashtu një shqetësim i ri personal, në atë zonë, në Dair al-Balah, ku prindërit e mi mbetën të përkujdesur nga vëllai im dhe familja e tij. Nëse do të detyroheshin të lëviznin përsëri, do të isha vërtet i dëshpëruar. Këtu në Rafah, 24 prej nesh ndajmë një hapësirë ​​më se të kufizuar. Në qytet nuk ka më strehim, por më tepër një stallë, një verandë, një papafingo të mbuluar me qira. Njerëzit jetojnë në rrugë, në kushte të pasigurta higjienike.

Një milion njerëz grumbullojnë një qytet që kishte më pak se 100 mijë banorë. Nervozizmi dhe zënkat janë të vazhdueshme. Ne debatojmë për gjithçka, si psh për të rrëmbyer një kilogram qepë, për t'ë mbajtur fëmijët dhe madje edhe për të përdorur një shkurre si tualet.

Tashmë është e qartë se nuk ka mbetur asnjë vend i sigurt në Gaza. Të gjithë jemi në rrezik të vazhdueshëm, kudo. Frika më e madhe, ajo që diskutohet sot në rrugë, është se operacionet ushtarake do të shtrihen deri në Rafah, i cili tashmë është goditur disa herë nga bombardimet.

Ajo që na bën të mendojmë gjithashtu është fakti se më 24 dhjetor izraelitët kërkuan gjithashtu evakuimin e të gjithë njerëzve të pranishëm në kampin e refugjatëve Nuseirat, pranë Dair el Balah, ku 300 mijë persona janë të detyruar të nisen papritur drejt jugut.

Ata që nuk iu bindën menjëherë dhe u vonuan, aktualisht kanë marrë përsipër rrezikun e tyre. Po qarkullojnë lajme se është hapur zjarr edhe mbi disa familje refugjatësh, unë i shoh që kalojnë aty pranë të mbingarkuar me gjithçka si psh me makina të tërhequra nga kafshët, të cilat kanë ngarkuar sipër tyre gjithçka që mundet. Sepse ne të gjithë e kemi mësuar mësimin tonë tashmë. Ajo që ka mbetur pas humbet përgjithmonë.

Ushtria izraelite duket se nuk ka ndërmend të ndalet. Dhe nëse në një moment ata gjithashtu synojnë Rafah me operacionet e tyre tokësore, ne të gjithë pyesim veten, çfarë do të bëjmë? Do të na duhet vetëm të hidhemi në det ose të kalojmë portat e kufirit egjiptian ku është vendosur edhe një ushtri tjetër dhe sigurisht që nuk do të ishim të mirëpritur. Nuk kemi më shumë shpresë për të ardhmen.

S.S/Shqiptarja.com

TAG:
• sulmohet izraeli
• lufta ne rripin e gazes