Sikur të gjithë të punonim si Vikena

Fiksimi im për të pasur më shumë drejtuese vajza dhe gra në vendimmarrje nuk frymëzohet nga ide feministe. Eshtë një dëshirë për të krijuar një balancim e harmoni të munguar në shoqërinë tonë, si dhe rezultat i një vëzhgimi gjatë eksperiencës në media. Sa shumë punojnë vajzat shqiptare dhe me sa vështirësi arrijnë në sipërfaqe, në majën e suksesit; dhe kur ja dalin, është 100 përqind merita e tyre e shumëzuar me 100 përqind vështirësi të nxjerra nga ambjenti maskilist dhe solidariteti i nënkuptuar mes burrave.

Këtë po mendoja gjatë koncertit të Vikena Kamenicës dhe pianistes Merita Rexha Tërshana në sallën e Universitetit të Arteve. Kush e ka njohur Vikenën nga afër, kush ka ndjekur karriërën e saj artistike, ka shijuar gjithmonë bashkë me talentin e saj, pasionin, përkushtimin dhe punën, punën dhe vetëm punën për të realizuar gjërat.

Kështu e kishte bërë dhe këtë koncert romantik, delikat, plot finesë me titullin “Endërr vere”: në harmoni në duetin me Meritën. Askush nuk i ka dhuruar asgjë Vikenës; ajo është rezultat i plotë i punës dhe i sakrificës si artiste. E impenjuar për të sjellë pjesë premierë dhe autorë klasikë dhuroi një pragmbrëmje të këndshme.

Sa mirë do të ishte të kishim shumë si Vikena e si Merita, në të gjitha fushat, që punën ta bënim intelektualisht ndershëm dhe mirë.
Në fakt kemi të kundërtën: burra që karrierën, suksesin e pasurinë nuk e kanë si rezultat i punës, talentit, por si kombinim i hileve. Ndaj kemi kaq shumë e kaq gjatë konflikte.