Supa e lirisë

 

Shumë bashkëatdhetarë të mërzitur me administrimin e zgjatur përtej eksperiencave të mëparshme, parashikimeve, dëshirave dhe aftësisë për durim në rotacion pushtetesh, që nga mesi i mandatit të dytë të socialistëve, në këtë hapsirën tonë eksplozive mediatiko-politike, po eksperimentojnë lloj lloj gatimesh me receta të çuditëshme që ofrohen në publik. Tani entuziazmi është për bashkëpunimin “Foltore” e familjes Berisha + LSI e familjes Meta, që ofrohet si formulë “fituese” përballë pozitave të mirëvendosura të socialistëve si në pushtetin qendror, ashtu edhe në atë vendor. E quajnë shtëpia e lirisë, por duket më shumë si një supë e vjetër dhe e ricikluar pafundësisht.

Kur nga njëra anë kemi të majtët si një organizim politik i strukturuar, i stërvitur, i mirëmenduar sistematikisht, nga ana tjetër kemi, si të themi, mish pule dhe mish derri, të zier e të rizier, të ngrohur e të ringrohur duke shpresuar që supa prej tyre, më në fund, të dalë ajo e dëshiruara. E di e gjithë bota tashmë, duhet ta kemi mësuar edhe ne me aq tepër emisione kuzhine nëpër TV, që baza e një gatimi të mirë është cilësia e përbërësve, gjë që vlen edhe në “supën” Foltore + LSI, nga ku kemi prej kohësh prova tepër të dukshme se cilësia është më poshtë se zero.

Atëherë, kush ofron këtë alternativë si një formulë të mundshme për të rrëzuar, kundërshtuar, pushtetin e të majtëve, ose është aq pa sy dhe veshë sa nuk kupton as më të trashën e dukurive, ose, për përfitime personale janë të gatshëm të quajnë të mrekullueshme më të pagëlltitshmen e të gjitha çorbave politike të gatuara ndonjëherë në këtë vend.

Për të kuptuar këta bashkëatdhetarë që “supën” Foltore + LSI na e sjellin si shembull të opozitarizmës që i duhet Shqipërisë, mjafton të shohim se sa herë në diskurset e tyre janë shqetësuar për vilat mbretërore të dy liderëve F+LSI në Gjirin e Lalëzit, për veprimet tepër të rënda kundër shtetformimit bërë në sy të të gjithëve, e sidomos, për mënyrat flagrante dhe të jashtëligjshme që vazhdojnë të aplikojnë edhe duke qëndruar në opozitë.

Për të gjetur një President të çmuar, të ekuilibruar, të matur, një vend me 60 milionë banorë si fqinji ynë Italia, e pati të vështirë. U rizgjodh Sergio Mattarella, megjithëse kishte shprehur dëshirën për të mos vazhduar misionin. Kështu bën një shoqëri që e ka për zemër qetësinë, ekuilibrin, progresin: Nuk i lëshon kollaj njerëzit e vet më të mirë. Ndërsa disa nga ne shesin e rishesin si shpëtimin e Shqipërisë, si të ardhmen pas Ramës e Veliajt, Sali Berishën dhe Ilir Metën. Kushdo mund t’i bëjë vetë llogaritë e të shohë që Shtëpia e Lirisë është vetëm e njëjta supë gatuar me përbërës të vjetër e tepër të dëmtuar. Duhet vullnet, kohë, punë dhe përkushtim për t’u dhënë hapësirë shqiptarëve vërtetë të vlefshëm dhe të mirë.

a.m./Shqiptarja.com

TAG:
• shtepia e lirise
• Ilir Meta
• sali berisha