(Kundër atyre që bëjnë thirrje makabre)

Shumë u “indinjuan” për përplasjen e madhe mes kryeministrit Edi Rama dhe liderit historik të Partisë Demokratike në Kuvend, Sali Berisha, por pak duket se e vrasin mendjen për të kuptuar të vërtetat në ato akuza që hidhen e dëgjojmë përditë, prej 25 vitesh, në veshët tanë.

Fjalët e Zarathustrës, para një turme në tregun e një qytetthi, pas zbritjes së tij pas një  jete eremiti 10 vjecare, ishin të parakohshme, mbetën nje keqkuptim. Turma nuk i kuptoi atëherë mesazhet, dhe të vështira mbeten ende sot.

Vetëm më të zgjuarit, më të diturit, më të ndjeshmit e të drejtët do të mund të dallojnë e të pretendojnë të mësojnë lajmin e vërtetë, nga sajimi i rremë.

Provokuese, blasfemike, universale, piktorja vlonjate thyen tabu të provincës tonë.

Të rriturit mendjezënë e shpirtplagosur, duhet të gjejnë barnat e duhur të shërojnë plagët e tyre sa nuk është vonë dhe plagët e bashkëjetesave mund të shërohen vetëm me dashurinë që shohim rreth e qark, me besimin dhe kuriozitetin për mrekullinë e Natyrës që na ka bërë e na rrethon.

Shtëpi, pallate, ballkone, garazhe, lokale, parrukeri, sallone mode, loto, gomisteri, fruta-perime, bulmet, qëndrojnë ngjitur, sipër e poshtë njëri-tjetrit, anash dhe pezull. Shqiptarë nga jugu e veriu u gjendën në gjithë këto vite të mbivendosur, të shtypur, të rreshtuar në këtë periferi që rënkon.

Në të vërtetë të gjithë së bashku, ose shumë nga ne mikluam, përkëdhelëm e krijuam një sistem arsimor përbindësh, të gjithë gojëmbyllur, më keq se edhe mafiozët më të egër, vetëm e vetëm për të pasur fëmijë të pamësuar, por të diplomuar. Nëse studentët sot protestojnë, do të thotë se janë më të lirë, të shkëputur nga këneta, nga lluci, nga balta nga ku dergjet ende pjesa më e madhe e shtresave.

Habitemi me protestat në vendet e qytetëruara: Studentë, punëtorë, intelektualë, me jelekë, pa jelekë, mbushin sheshet, rrugët. Energjia e tyre është shpërthyese, argumentet e tyre janë mbërthyese. Dhe pyesim këtu në Tiranë: Pse nuk ndodh tek ne e njëjta gjë?

E kush mund të injorojë shtëpinë e një blogere miliona ndjekësish si Ferragni? Në gjithë xhiron që Chiara bëri në shtëpi, nuk u pa për be as edhe një libër që rastësisht të ishte mbështetur në një divan, në një kënd librarie, në një pjesëzë kuzhine, në ballkon, në banjë. Asgjë.

Gjyshi im Hasan Dino, ishte dera dhe zemra e hapur për çamët e tjerë të shtypur e të vëzhguar nga regjimi, si kushërira e tij Xhemile Dino Vrioni, nëna e Jusuf Vrionit, e internuar në Katër rrugët e Shijakut. Vinin dhe e takonin Frashërllinj, Vrionas, zotërinj me kapelet e pluhurosura dhe zonja me peliçet e sëndukëve të kohëve të shkëlqimit, duke kujtuar me të Çamërinë...

Edhe për punën, nuk kanë ngurruar asnjëherë, të gjithë të ndricuarit tanë, të na nxisin, në një formë a një tjetër, në një moment a një tjetër, ata kërkuan që shqiptari t'i linte kafenetë e vetëpëlqimet, por të punonte. Ja përsëri Konica, që edhe atëherë po ta lexonim a ta dëgjonim, sot, e përgjithshmja, do të kishte ndryshim:

Eshtë e vërtetë që kur rrëzohen kullat e egove, të cilat kanë forma të ndryshme materiale e antiligjore, zhurma është e madhe, edhe dhimbja gjithashtu. Por nga ky rrëzim, nga ky shkatërrim i të jashtëligjshmes, ringrihen më pastër edhe ata që e bënë, por sidomos, përfitojnë brezat që vijnë.

Eshtë puna më e lehtë, më e kollajtë të gjesh njerëz që kërkojnë të marrin me të mirë. Sot është e vështirë të gjesh njerëz që të jenë aq inteligjentë dhe aq të vërtetë, sa edhe kur të ta thonë realitetin në sy, sado i hidhur, të të vijë mirë. Këta, e kemi kuptuar, janë njerëzit që ndihmojnë në zhvillim e përmirësim.

Mbrëmë, te Arturbina, u krijua një atmosferë e rrallë. Për nder të baletmaestros Agron Aliaj, në 85 vjetorin e lindjes së tij, u vu në skenë baleti Zhizel. Ndjenat që përmes skenës arrinin në plate, krijuan një masë transparente gëzimi dhe magjie, e cila qëndroi përgjatë gjithë kohës mes artistëve dhe neve, artëdashësve.

Në kohët kur qytetërimi kërkon të zbusë kufijtë, disa grekë, çuditshëm pasardhës të Aristotelit e të Sokratit, mbërthehen fort pas një pëlhure me viza të bardha e blu, pas një personazhi që në rininë e jetës së tij u vra pas një përleshje me forcat e rendit.

Të mësuar me ndrydhje të gjatë diktature, ne shqiptarët, e kemi zhvilluar tepër instiktin ndaj frikës. Me intuitën tonë kuptojmë se deri ku sjellja apo fjala jonë mund të shndërrohet në kërcënim fizik. Nëse ne ndjehemi të lirë për t’u rebeluar, për të thënë atë që mendojmë pa frikë, pavarësisht sensit logjik apo jo, do të thotë se kuptojmë shpejt nëse rrezikojmë fizikisht apo jo për veprimet që kryejmë, apo fjalët që lëshojmë

Ka pak redaksi në Tiranë, drejtuesit e të cilave janë të vendosur të respektojnë kërkesat profesionale për plotësimin dhe verifikimin e një lajmi. Shpesh dëgjohen ngritje zëri, tension dhe kërkesa llogarie...

Shqiptarëve iu serviren me një ritëm marramendës histori në kufi të absurdeve: të gatuara me pak të vërteta, të përziera me ngjyrime partiake, të shartisura me fakte të deformuara dhe të gjithë bashkë jemi ende duke fërkuar sytë e duke u përpjekur të kuptojmë: Janë sytë tanë që nuk shohin mirë, apo përballë kemi një imazh të deformuar virtual. A është kjo fytyra jonë e vërtetë?

Përse në denoncimin e tij të parë për kërcënim, apo gjatë kalimit të informacionit ish-kryeministrit Berisha, Nuhu harroi të shkruante faktin e rëndë të presioneve me armë, sipas tij, të Taulant Ballës dhe kryebashkiakut të Krujës?

Nëse sot, virtualisht, do të mblidheshin në forume e simpoziume Sokrati, Platoni a Aristoteli, ata do të ishin tepër të mërzitur me ne njerëzit modernë e të pagdhendur në ndjenja e virtyre, si të kishim dalë nga guvat primitive të komunikimit.

Xhisiela, vajza nga Fushë Kruja, e ka admiruar edhe ajo Rexhepin e saj, për 8 vite të gjata (dashuria është e verbër); e ka dashuruar djalin e pasur, ka pëlqyer stilin e tij kitsch e kriminal, pasi kriminale është propaganda e tij e armëve dhe drogës

Në spitalet tona publike ka mjekë e infermierë të mrekullueshëm, kanë cilësitë më të mira të një shqiptari të rrallë: pasionin, dashurinë për punën, përkushtimin, sakrificën, por janë të vetëm. A është e lehtë?

A keni rreth jush njerëz të përkushtuar dhe plot pasion në profesionin që kanë? A ndaloni një çast t'i vëzhgoni? Janë të përthithur nga ajo që bëjnë dhe gjithçka rreth e rrotull është e rëndësisë së dytë. Duken si fëmijë të mahnitur nga lodra e tyre

Eshtë gjallë edhe shkrimtari ynë i madh Ismail Kadare. Dhe vetëm nga një intervistë e Helena Kadaresë, e cila me sinqeritet tregon se çfarë i bënë ata njerëz, administratorë, që sot thonë se u dhemb Teatri...

Mbaruan pushimet dhe tani e gjetëm kë të kryqëzojmë për pakënaqësitë: Nisi shkolla dhe mësuesit janë fajtorët nëse fëmijët tanë nuk janë të sjellshëm, nuk janë të urtë, nuk janë të dashur, nuk kënaqen, shëndoshen, dobësohen etj.

Të ndajmë të mirën apo të keqen? Kjo është çështja sot, kur rrjetet sociale na kanë sjellë kaq pranë, ngjitur, me një të klikuar, njerëz të kulturave e të formimeve të ndryshme nga qyteti ku jetojmë, vendi, e deri planeti Tokë.

Në të vërtetë jo vetëm Tiranës. Gjithë Shqipërisë. Gjithmonë kam menduar se për gjërat dhe njerëzit që duam japim më të mirën tonë: i mirëmbajmë, kujdesemi, i zbukurojmë, i përmirësojmë, i kurojmë, i shërojmë.

Më 4 shtator 2016 Papa Françesku shpalli shenjtore Nënë Terezën. Eshtë shënim në kalendar, që ndoshta mund të shndërrohet në një meditim, në një mundësi për t'u përmirësuar, pa qenë nevoja të jemi shenjtorë. Për mua, mendoj, mjafton të jemi qytetarë

Unë nuk e di çfarë po ndodh me shqiptarët e viteve 2000, por herë pas here, do të ishite mirë të shihnin e të mësonin si shkruanin, flisnin e kumtonin të parët: Embëlsia, eleganca, ndjeshmëria, aftësia, mençuria, janë vlera që ndoshta era i ka marrë.

Përshkrim për gratë dhe vajzat që vishen me perçet e zeza. A ka vajza shqiptare të veshura kështu?

Nxitja e urrejtjes tashmë është kthyer në një profesion, Pa arsye, pa fakte, njerëzit nxisin mbështetësit të urrejnë jo vetëm kundërshtarët e tyre, por edhe miqtë e familjarët e kundërshtarëve.

(Si rrezikuam me një video false të shpërthimit të çisternës në Bolonja)

Fake News, janë dalja në sipërfaqe e qëllimeve më të mbrapshta të njerëzve të këqinj, të cilët, jetën nuk e ndërtojnë mbi punën e tyre, por si parazitët, në gjakun (klikimet) që mund të thithin nga kush nuk e ka përqëndrimin të vetëmbrohet.

...Ato ora e bizhuteri të shtrenjta, ato çanta e kostume firmato, ato taka 13 në konferenca profesionale, dukeshin si të varura në më të shëmtuarat pemë të shtrembëruara nga presione të tmerrshme atmosferike...

Bllokuan kurimin drastik të bimëve të infektuara nga bakteri Xylella se e mendonin “komplot”. Shqipëria e papërjashtuar nga rreziku

• Skena apokalipsi në Salento, Itali, përballë Shqipërisë së jugut: Mbi 20 milionë ullinj të tharë

Duket sikur nisja e pushimeve për shqiptarët, tani që na afrojnë edhe më shumë rrjetet sociale, është fatkeqësia e vitit: Nuk u pëlqen plazhi ku shkojnë, nuk durojnë trafikun, nuk durojnë të rinjtë, nuk durojnë vonesat, nuk durojnë zhurmat.

Fotografitë e Zotit Berisha në një udhëtim në malet e Shqipërisë dhe të Kosovës ishin të bukura. Mesazh i bukur dhe i mirë. Bashkë me mesazhet pozitive, z. Sali Berisha, më shumë se cilido politikan tjetër, nuk kursen edhe mesazhet destruktive.

Armando Brasini, Florestano di Fausto, Gherardo Bosio, janë tre emrat që i ndryshuan fytyrën Tiranës, e qyteteve kryesore shqiptare. Janë të tyret planet rregulluese, institucionet kryesore, ministritë, institute.

Nëna e tre fëmijëve të mitur në Vlorë, e cila është në konflikt me bashkëshortin, pasi ka marrë fëmijët pa dijeninë e saj nga kopështi e çerdhja, ka bërë që gruaja t'i drejtohet policisë

Mund të duket si papërgjegjëshmëria e radhës e institucioneve shtetërore: Ja, ra një shi e u përmbyt e u lagën libra në Bibliotekën Kombëtare. Hë, hë. E dyta herë.

Nëse ne do të kishim një kujtesë më të fortë. Nëse do të ishim vërtet gërnjarë (fanatikë) të saktësisë e të verifikimit të fjalëve dhe punëve të njerëzve publikë, shumica prej atyre, që kanë folur e flasin kaq shumë në Shqipëri, nuk e di ku do të ish

Teatri, turizmi, Tirana, Jugu, Mali, Kultura. Secili thonte të vetën; dikush fliste për mirë e dikush për keq, siç janë ndarë pak a shumë njerëzit në mendime, se në veprime duhen parë gjërat ndryshe.

Në një talentshow shkolle, siç bëhen përvit anembanë Shqipërisë, mes shumë fëmijëve që interpretonin me korrektësi, ose veglat muzikore, ose kërcime, ose recitime, kishte mes tyre të veçantë, të magjishëm fëmijë.

Dihet. Tironcit janë indiferentë. Me natyrën e tyre sikur të ishin priftërinj budistë, lënë lumin të rrjedhë e qëndrojnë të qetë ndërsa shikojnë ç'sjell ai.

Nuk ka më zemërgjerë se tiranasit dhe vetë  ky qytet

Që në shoqërinë tonë ka nisur debati për solidaritetin dhe bamirësinë, është një gjë shumë e mirë. Kohë më parë, jo shumë larg, askush nuk mendonte për këtë. Sot, disa individë, të pasur apo shumë të pasur po heqin nga vetja diçka dhe po e ndajnë me

Të parët që mblodhën më shumë të ardhura ishin tregtarët. Vendi kishte nevojë për çdo gjë, por një nga tregtitë që ecte më shumë ishte ajo e rrobave të përdorura, pastaj e makinave të përdorura, pastaj e elektroshtëpiakeve të përdorura...

Lonely Planet, renditi Shqipërinë e Kosovën mes 10 vendeve më të mira në Europë për t'u vizituar në 2018. Njerëzit janë me të përditshmen e tyre dhe një lajm që nuk prek direkt, do të kalojë si lajmet e tjera rutinë.

Tirana është zemërartë. Në të njëjtin lokal, pak tavolina më tutje një gjykatës i një gjykate të rëndësishme të Tiranës gjerb kafenë me një bashkëbiseduese. Nuk e njohim, por zonja bjonde ka një veshje të veçantë...

Na duket sikur Drejtësia është një medalje në gjokset e partive apo të udhëheqësve të radhës, por gjërat janë më të thella e kërkojnë revolucione më të brendshme se kjo që shohim tani.

Tirana është zemërgjerë me zengjinët e rinj. Nga vilat e pallatet luksoze të lagjeve më ekskluzive të saj zbresin familjarë trafikantësh rrejtesh kokaine, heroine.

Që ëndrra jonë e vjetër sa luftërat tona për të zmbrapsur orientalët e vrazhdë nga malet e toka jonë, për t'u ndjerë e për të qenë Europianë, të realizohet, duhet punë, përkushtim e seriozitet.

Një elitë të mërzitur me Edi Ramën, pasi ai, ndryshe nga Berisha më parë, nuk i sajdis siç ata do të donin apo kanë pritshmëritë të sajdisen nëpër sallonët e pushtetit ekonomik e politik e mesa duket njerëzit këtë e perceptojnë, e kuptojnë.

Që e vogël, por edhe tani, më bën përshtypje një përshëndetje që kemi ne shqiptarët. Sa herë që dikush ma thotë, është si një thikë e padukshme që më përshkon pa kuptim: "A u lodhe? A u mërzite?

Po protesta është një energji serioze. Protesta është vullkani që shpërthen nga shtypja, nga dëshira për liri e drejtësi. Protesta është si retë e zeza që janë grumbulluar nga ditë e ditë avuj të Tokës, duke u përplasur duke nxjerrë rrufe e shkrepëti

Kur malësorë si Isa Boletini, Shote e Azem Galica, Bajram Curri e shumë të tjerë, herë me pushkë e herë me penë, luftuan, mbrojtën, vuajtën për kufij e për liri, ekzistenca e tyre, figura e tyre, nuk kishte asgjë të përbashkët me shkatërruesit

Shpërtheu përsëri. Sapo komuniteti LGBT bën një hap: flet, tregon, dëshmon, sqaron, lufton, një koshere e madhe me grenxa çlirohet në vend e nisin të pickojnë me ritëm.