Alba Malltezi

Por vjen një ditë, që "mihalët" e vetëekzagjerojnë. Gjithmonë. Eshtë egoja e përkëdhelur që kapërcen çdo kufi, që arrin deri në Hënë pa qenë aspak një Neil Amstrong.

A do të arrijë mirësjellja të fitojë zemrat e shumicës së njerëzve që popullojnë planetin tonë?

Ecjet në natyrë, në mal, kanë përherë surpriza. Sheh e takon njerëz që asnjëherë nuk i ke parë: disa janë të zakonshëm, normalë, ndonjë tjetër duket sikur del nga legjendat.Këta janë njerëz të rrallë.

Asnjë kupon tatimor edhe në lokale e hoteleri në breg, ose fare pak. Zyrtarë të lartë, ministra e zëvendësministra i has të hanë e flenë kudo, por a u bën përshtypje kjo situatë? A shqetësohen në ç'nivel janë ende shërbimet dhe si po degradojnë ato gjëra të mira që janë bërë? Dikush prej tyre, e ngre këtë problem diku? I shqetëson?

Sot, disa prej tyre janë bërë milionerë klandestinë, por sulmues të hapur të Sorosit.

Të drejtpërdrejtë në artikulimin e tyre, por gjithnjë me një mburojë që e mbajnë me vete për t'u mbrojtur në çdo rast nga shigjetat e gojëve të liga që nuk pranojnë mendimin alternativ. Tamam siç do të ndodhte në kohën e Enverit: Linçim publik dhe kolektiv ndaj të ndryshmëve.

Si pozicionohet Shqipëria mes fqinjëve tanë me kaq shumë ekperiencë në turizëm? Mund të duket mungesë modestie, ose mendjemadhësi, por ne kemi vlera që mund të jenë të forcë  për të konkurruar me dinjitet

Një popull si ne, që ka zemrën e mirë, nuk mund të çorientohet nga rruga e tij drejt dritës. Sigurisht në këtë rrugëtim do të dalin shumë njerëz shkatërrues, keqdashës, që do të na tërheqin nga krahët, do të na bëjnë stërkëmbësha për të na rrëzuar, por nuk do të na pengojnë të arrijmë në ndriçim.

Ishte koha kur politika thërriste: "Duka i krimit, Klani i Zemunit!". Lufta ishte shumë e ashpër edhe atëherë. Ju kujtohet besoj?

Nëse ti gëzohesh se pe një shfaqje të bukur, se fotografove një lule në Tiranë, se të pëlqejnë fjalët e mira që Europa thotë, e sigurtë, në shteg do të dalë: Ai ose Ajo: Ah ti që mbështet krimin, drogën, korrupsionin, prostitucionin!

E vërtetë, ai u bë me shtëpi dhe ka qindra fëmijë të tjerë që e ëndërrojnë një të tillë, por ama Taramelja e ka merituar të tërën sepse të gjithëve u ka faluar aq shumë ëmbëlsi e dashuri vetëm me dëshminë e ekzistencës së ëmbël të tij.

Në kohën kur disa individë po bënjë të pamundurën të mbushin me urrejtje zemrat e njerëzve të thjeshtë, gazetarët, ata që njohin, ata që kërkojnë të vërtetën, janë të thirrur të bëjnë punën e tyrë më të mirë.

Të fortët jetojnë mirë në Shqipëri: Të jesh trafikant, nëpunës i korruptuar, politikan në pushtet apo opozitë i ke të gjitha mundësitë për të mbijetuar.

Ndryshe nga personazhet e Gomorrës; të fortë italianë, trafikantë, njerëz të pashpirt, të cilët shoqëria i ka dënuar të paktën me izolim, në mënjanim, tek ne, është më e vështirë. Janë në qendër.

Pak vetë po e kuptojnë prej muajsh gjuhën irracionale të Monika Kryemadhit. Kërcënime, djegie, mafia, protesta... një fjalor prej "gjykatëseje ilegale"

Njëshi, qëllon, ka qëlluar, edhe mund të çmendet një ditë, pikërisht këtë kanë parashikuar baballarët e Demokracisë, ku fjalë pas fjale kanë qendisur Kushtetuta e kanë parashikuar të ndajnë pushtetet e t'u japin më shumë njerëzve përgjegjësi.

Me distancimin nga Rudina Hajdari, Partia Demokratike jashtë parlamentit, ka humbur një aset të vlefshëm të një politike konstruktive dhe ndryshe, ndërsa Shqipëria ka fituar atë që prej kohësh i ka munguar.

Jemi në këtë gjendje ku jemi sot, përballë egërsisë më të paimagjinueshme të fjalës, sepse disa kanë punuar shumë me insistim që të vinte kjo ditë: që askush të mos kuptonte se kush është i drejtë e kush kriminel, kush hajdut e kush punëtor, kush i aftë e kush i paaftë për të bërë gjëra me vlerë për Shqipërinë.

Flasim shumë për të rinjtë që duhet të sfidojnë politikën e vjetër, atë politikë që na ka lodhur e na lodh me konfliktualitetin që prodhon. Të gjithë jemi të dëshiruar të shohim të rinj sfidues në horizont, të rinj të guximshëm që thonë të vërteta e që mund të jenë shpresa e bukur për ndryshim.

Përditë "shpërthen" dikush ndaj dikujt duke krijuar edhe rrathët e pasojave: ngjarje politike, sociale, kulturore e bëjnë mjedisin ku jetojmë si një vullkan përherë aktiv.