Udhëtim në ishullin me dendësinë
më të madhe të popullësisë

Kur fotografi Charlie Cordero i National Geographic mësoi, për ishullin e vogël Santa Cruz, në Kolumbi realizoj një udhëtim dy orësh me varkë. Ishulli kishte madhësinë e dy fushave futbolli, ku nuk kishte rrugë dhe familje jetonin në lagjet të ngushta.

Njerëzit gjenin mënyra për të jetuar në kushte të vështira mjedisore. Në ishull, ka sasi të kufizuar uji, ushqimi dhe energjie elektrike, por 45 familje vazhdojnë të jetojnë në 97 shtëpi, në 12.000 metra katror tokë. Dendësia e popullsisë është rreth katër herë më e madhe se ajo e Manhatanit.

"Ishte një ishull në det të hapur, pak i njohur dhe shumë larg, ku për një kohë të gjatë banorët e saj nuk kanë pasur interes ta linin atë." Ai thotë se donte të zbulonte se si një numër relativisht i madh e njerëzve jetonin në një hapësirë ​​kaq të vogël dhe të largët ", duke mësuar për jetën e tyre të përditshme, zakonet e tyre dhe traditat e tyre. "E dija se ishte një vend që meriton të ishte i njohur," thotë Charlie Cordero.

Imazhet e tij të para nga projekti, u botuan së bashku me një intervistë të këtij gushti në New York Times, tregonin lagjet e ngushta, ku jetojnë banorët e ishullit. Cordero thotë se historia e ishullit ishte si një përrallë.

"150 vjet më parë, Santa Cruz ishte një ishull i vogël dhe i pabanuar me më pak se një hektar tokë që lundronte në mes të Detit të Karaibeve", thotë ai. "Peshkatarët që punonin në këtë zonë nga Cartagena dhe Tolu e përdorën këtë vend për të pushuar gjatë peshkimit të tyre dhe për të mbrojtur veten nga stuhitë".

Ishulli ndodhet në një zonë me shumë koralore të oqeanit që është e gatshme për peshkim, kështu që u bë një vend tërheqës për njerëzit që do të vinin për të ndërtuar shtëpi. Familjet ndërtuan shtëpi pranë njëri-tjetrit kur u martuan dhe kishin fëmijë të tyre.

Gjithnjë e më shumë njerëz filluan të popullonin ishullin, duke i sjellë vazhdimisht kushërinjtë, vëllezërit dhe miqtë e tyre. Ata erdhën për të peshkuar dhe për të punuar. "Një ditë, vala solli një kryq çimentoje, ose" cruz "në spanjisht," thotë ai. "Kolonizatorët e parë e kapën dhe e vendosën në qendër të ishullit. Në atë kohë ishulli nuk kishte emër, por që nga ajo ditë u quajt Santa Cruz. "

Pavarësisht rritjes së qëndrueshme të popullsisë së ishullit, jeta aty është e vështirë. Ndërsa prodhimet e detit janë të bollshme, të gjitha ushqimet e tjera dhe mallrat shtëpiake duhet të transportohen me anije. Nuk ka asnjë mënyrë për të prodhuar ujë të pijshëm në ishull. Anije nga Kolumbia sjellin ujë në ishull, një herë në muaj, kështu që banorët e ishullit përdorin fuçi për të grumbulluar ujin e shiut.

Shkolla në ishull zhvillohet deri në klasën e dhjetë, pastaj studentët që duan të vazhdojnë të mësojnë duhet të udhëtojnë në shkolla jashtë ishullit ose të largohen tërësisht nga shtëpia. Shumë djem dhe vajza zgjedhin të qëndrojnë me familjet e tyre dhe të peshkojn për të jetuar.

Qëllimi i fotografit Cordero, është të përfundojë projektin e tij të fotografisë, deri në fund të këtij vitit. Ai thotë se ende ka momente kyçe që pret ti fotografoj, si mënyra e festimit të Krishtlindjeve, ditëlindjeve dhe cermonitë mortore.

Ishulli Santa Cruz nuk ka hapësirë ​​për një varrezë, kështu që njerëzit janë varrosur në ishujt fqinjë. "Unë mendoj se jeta në ishull do të vazhdojë të jetë interesante për pak kohë", thotë Cordero. "Është një vend që duket sikur ka ardhur nga një libëri i Gabriel Garcia Marquez."

xh.f/shqiptarja.com