Krirov e ka ndarë fabulën në dy pjesë: në kërkimin e profetit dhe në përpjekjet për ta rikthyer në botën e të gjallëve… Në kërcimin e balerinës fillon udhëtimi fillestar.
Në nëntokë, vajza e gjen profetin, rifiton dashurinë e tij dhe kthehen në botën e të gjallëve. Ata e lënë vdekjen në vetminë dhe zbrazëtinë e saj. Balerinët e tjerë kanë interpretuar formën e gjendjeve dhe të ndjenjave. Këto lëvizje përfaqësojnë kontrastin mes tokësores dhe botës së përtejme. “Dhoma e kuqe” nga njëra anë kthehet në një skenë e dashurisë së pafundme dhe nga ana tjetër tregon për vetminë si e vetmja formë përkatësie absolute që përfaqësohet me anë të gjuhës së një trupi në krizë.
Redaksia Online
Al.N/Shqiptarja.com