Besimi në mediat, Linda Rama: Leximi i tyre duhet trajtuar si këndimi, shkrimi dhe aritmetika

Në një kohë ku kreu i opozitës, Lulzim Basha bën thirrje për të bojkotuar mediat nga pala e tij, bashkëshortja e kryeministrit shqiptar, Linda Rama bën thirrje se të krijohet një kulturë që tek fëmijët që të mësojnë se si t'i lexojnë lajmet dhe se si të shpëtojnë nga 'fake news'.

"Ashtu si këndimi, shkrimi dhe arithmetika, leximi i medias duhet trajtuar si një “kompetencë thelbësore” për të gjithë. Pa të nuk do të mund të kemi një shoqëri të shëndoshë. Arma efektive për të goditur lajmin e gënjeshtërt është mësimi i leximit të medias qysh në fëmijëri." ka shkruar Linda Rama.

Ajo ka shpërndarë një artikull të medias 'World Economic Forum' ku thuhet se besimi në media është pak a shumë si ajri që thithim. Ndërsa për sa i përket qëndrimit të Bashës për mediat vendase duket se përgjigjen e ka marrë nga 'Reporterët pa Kufij' ku këta të fundit kanë thënë se në këtë mënyrë Basha vë në dyshim besimin tek mediat.

Artikulli i plotë i 'World Economic Forum':

Besimi është si ajri që thithim; është thelbësore për mirëqenien dhe mbijetesën tonë, por mezi vërejmë ose mendojmë për këtë deri në furnizimin e shkurtër.

Në shumë pjesë të ndryshme të botës, besimi në institucionet publike dhe shërbime publike , veçanërisht media, ka rënë në mënyrë alarmante të paktën gjatë dekadës së fundit. Mungesa e saj është duke krijuar një përçarje të madhe në mbarë botën, duke kërcënuar politikën, shëndetin publik, marrëdhëniet shoqërore dhe shumë themele të tjera të shoqërive që funksionojnë mirë.

Një nga kontribuesit e kësaj gjendjeje është interneti. Premton hyrje në një oqean të gjerë të të dhënave, lajmeve dhe informacioneve, për të na çliruar nga 'derëtarët' tradicionalë të mediave dhe për të na bërë më të zgjuar e qytetarë më të angazhuar.

Revolucioni në internet dha disa zhvillime. Gjithashtu përhapi dezinformimin. Dhe me 'portierët' e dobësuar, e bëri më të vështirë se kurrë të dish se çfarë dhe kujt t'i besosh.

Një numër i iniciatorësh po përpiqen të arrijnë një mënyrë shpëtimi duke zhvilluar tregues dhe standarde që synojnë identifikimin e besimit të publikut në media dhe kthimin e besimit për lajme, një bashkëpunim të ndërmarrjeve globale të mediave, firmave të teknologjisë dhe OJQ-ve të shquara që po eksperimentojnë me mënyra për të forcuar besimin e publikut në media dhe për t'i dhënë publikut qasje më të mirë në informacion të besueshëm.

Por shqetësuese është fakti se ndërtimi i besimit në media duhet të fillojë nga konsumatorët e mediave. Po, ne duhet të ndihmojmë për të përmirësuar modelin e biznesit të mediave, kolapsi i pjesshëm i të cilit ka rezultuar në prishjen e lajmeve për të gjeneruar më shumë trafik. Por ne nuk mund të heqim dorë nga gjykimi ynë ndaj mediave. Ne duhet të ndërtojmë një shoqëri të mendimtarëve kritikë që mund të dallojnë informacionin e mirë dhe të keq. Ne 'konsumatorët e lajmeve' duhet të bëhemi derëtarët.

'Pastruesit' e mbetur tradicionale të lajmeve dhe informacioneve me vlerë të lajmeve kanë vendosur standarde të larta të cilësisë për veten e tyre. Por ato akoma prodhojnë shumë përmbajtje me integritet të ulët, përçarës ose qëllimisht mashtrues.

Për më tepër, iniciativat e krijimit të besimit në fund të fundit nuk kanë mekanizma të besueshëm me të cilët mund të zbatohet përputhshmëria me standardet më të larta. Dhe gazetarët, madje edhe ata që janë shumë të trajnuar, të aftë dhe me përvojë, nuk janë pjesë e një profesioni të rregulluar siç është ligji ose mjekësia. Kjo lë hapësirë ​​për keqpërdorim pa pasoja.

Platformat e Internetit si Google, Facebook ose Tëitter - të cilat mbajnë një pjesë të mirë të përgjegjësisë për tërësinë në rënie të informacionit, kanë kapur të ardhura nga reklamat që dikur ishin 'gjaku i jetës' së mediave tradicionale të lajmeve.

Përgjegjësia e konsumatorit dhe pronësia e sfidës, jo standarde të imponuara nga vetë media e re, mund të sigurojnë disponueshmërinë e një përmbajtjeje të gjallë, të besueshme. Vendosja e konsumatorëve në qendër të problemit përfshin dhënien e aftësive reale dhe të qëndrueshme për të zbuluar dhe pastruar dezinformimin.

Për shembull, në Finlandë, qeveria ka dhënë përparësi për dekada duke pajisur qytetarët e saj që në moshë të re me mjete të leximit mediatik që i ndihmojnë ata të lundrojnë në përhapjen konfuze të informacionit që hasin. Shkathtësia mediatike është një "kompetencë qytetare" që çdo qytetar finlandez ka një detyrim të zotërojë, dhe ajo injektohet përmes një numri të ministrive dhe agjencive qeveritare.

Diku tjetër në botë, shkrim-leximi në media më së miri trajtohet si një aftësi e këndshme, por pa kuptim. Në rastin më të keq, është diçka që qeveritë dhe institucionet e tjera përpiqen tu mohojnë qytetarëve te tyre. Por si leximi, shkrimi dhe aritmetika, me thjesht nuk mund të kemi një shoqëri të fortë pa të.

Rivendosja e besimit të publikut në media varet gjithashtu nga krijimi i mjediseve që forcojnë median lokale. Në SH.B.A., media lokale, e shtypur, në internet dhe transmetimi, gëzojnë besim shumë më të madh nga konsumatorët sesa media kombëtare, sipas hulumtimeve të fundit.

Është koha për të eksperimentuar me modele të reja biznesi, që siç argumentojnë disa, i bën ata më pak të varur nga të ardhurat nga reklamat dhe më shumë nga pajtimet me pagesë. Kjo i vë konsumatorët e lajmeve, jo reklamuesit, në qendër të ndërmarrjes. Në një kohë kur kaq shumë lajme dhe informacion janë në dispozicion falas, kjo mund të ndjehet joreale. Por tashmë ka prova që lexuesit në disa vende duken të gatshëm të paguajnë për lajme.

Më në fund, shumë nga mosbesimi ndaj mediave gjenerohen ose rriten në mënyrë eksponenciale në platformat e internetit.

TAG:
• lulzim basha
• linda rama
• liria e medias